Midden in mijn eigen trauma heling deel ik in alle kwetsbaarheid over verdwaald voelen en hoe ik rust en hoop in mijzelf terug vind, ondanks alle zwaarte die ik op dit moment nog voel.
Als in een droom waar alles te snel gaat en je geen grip hebt.
Als een introvert op een uitbundig feest met alleen maar extroverts, terwijl je snakt naar rust en ruimte.
Alsof je op solo vakantie bent gegaan en terecht komt in een volle stad met wie je met niemand in dezelfde taal kunt spreken,
omringt door mensen en toch eenzaam.
Alsof ik een wolvenpup ben opgevangen door mensen, maar nu terug in de natuur ben en diep gemis voel van de roedel die ik nooit heb gekend.
Alsof ik zo hard rondren om het te vinden, terwijl alles dat ik zoek vanuit rust in mijzelf kan vinden.
Dierbare die zijn heen gegaan, ze zijn zo dichtbij voelbaar en tegelijkertijd ontastbaar.
Zo veel pijn en verdriet voelen - kapot van gaan - het afsluit,
een levende doden ben, fysiek aanwezig maar toch afwezig in totaliteit.
Ik dacht dat ik verdwaald was, zoekend naar buiten,
maar overal waar ik ga, ben ik. Ik.
Mag ik mij vinden in mijzelf?
Voor meer inspiratie kun je mij vinden op Instagram en voel je vrij om mij een berichtje te sturen of bekijk deze aflevering ook via YouTube.