Λέμε ιστορίες για τη Φουσάκο Σιγκενόμπου, τη γυναίκα που για κάποιους θεωρείται η μεγαλύτερη επαναστάτρια και για άλλους η μεγαλύτερη τρομοκράτισσα στην ιστορία της Ιαπωνίας

Παρακολουθούμε τον εξοπλισμό που είχαν στη διάθεσή τους οι παραγωγοί του Top Gun πριν από τρεισήμισι δεκαετίες κι αυτόν που έχουν σήμερα. Και αναρωτιόμαστε εάν όλα αυτά μπορούν να μας δείξουν κάτι για την πορεία της αμερικανικής αυτοκρατορίας.

Ακούμε ορισμένα από τα σάουντρακ για ταινίες που συνέθεσε ο Βαγγέλης Παπαθανασίου και λέμε μια-δύο πολιτικές κουβέντες για το περιεχόμενο αυτών των ταινιών.

Παρακολουθούμε μέσα από τον κινηματογράφο και τις αμερικανικές τηλεοπτικές σειρές το φαινόμενο της copaganda – της προπαγάνδας των αστυνομικών ή των μπάτσων σε πιο ακριβή μετάφραση.

Παρουσιάζουμε πέντε τραγούδια από τις χώρες που βρίσκονται στις αμέσως καλύτερες θέσεις από την Ελλάδα — το Μπουρούντι, την Ουκρανία, την Γκαμπόν, το Τσαντ και την Αλβανία.

Ακούμε τον διευθύνοντα σύμβουλο της Exxon να υποστηρίζει ότι δεν ευθύνεται αυτός για τις αυξήσεις στην τιμή του πετρελαίου και έναν πρώην υπουργό των ΗΠΑ να τον βγάζει ψεύτη.

Αναρωτιόμαστε γιατί η ομάδα Σαχτάρ Ντονιέτσκ έχει δύο σφυριά στο σήμα της και τι γνώμη θα είχε γι’ αυτήν ο πιο παραγωγικός ανθρακωρύχος της Ιστορίας, ο Αλεξέι Σταχάνοβ.

Αναρωτιόμαστε εάν μπορούν να υπάρχουν Pink Floyd χωρίς τον Ρότζερ Γουότερς κι ο Ρότζερ Γουότερς χωρίς τους Pink Floyd. Και για να απαντήσουμε θυμόμαστε παλαιότερα σχόλια όλων των πλευρών για άλλους πολέμους.

Αναρωτιόμαστε εάν ο δράστης ακόμη και του πιο στυγερού εγκλήματος ενδέχεται να είναι ταυτόχρονα και θύμα. Κυρίως, όμως, εάν ένα ισχυρό κράτος πρόνοιας θα μπορούσε να είχε σώσει τα πραγματικά θύματα και να αποτρέψει το έγκλημα.

Παρακολουθούμε τις διεθνείς τιμές των τροφίμων και διαπιστώνουμε ότι είναι φτιαγμένες από τα υλικά που γεννούν τις εξεγέρσεις και τις επαναστάσεις — μερικές φορές όμως απλώς οδηγούν στην πείνα και τον λιμό.