شنبۀ گذشته ۳۰ دی‌ماه برابر با ۲۰ ژانویه ۲۰۲۴ پنج تن از اعضای سپاه پاسداران از جمله سردار حاج صادق امیدزاده، معاون اطلاعات نیروی قدس، در حملۀ موشکی اسرائیل به ساختمانی در دِمَشق کشته شدند. کمی بیش از سه هفته پیش اسرائیل در حملۀ موشکی دیگری در ۲۵ دسامبر ۲۰۲۳ سید رضی موسوی، فرمانده «پشتیبانی نیروی قدس در سوریه» را کشته بود. او از همرزمان قاسم سلیمانی بود. در اول دسامبر ۲۰۲۳ نیز دو عضو بلندپایۀ سپاه به نام‌های محمدعلی عطایی شورچه و پناه تقی‌زاده در حملۀ موشکی اسرائیل به مواضع حزب‌الله در نزدیکی دمشق کشته شدند.

فهرست نظامیان و غیرنظامیان وابسته به جمهوری اسلامی ایران که در سال‌های اخیر به دست اسرائیل کشته شده‌اند، فهرست بلندبالایی است. افزون بر فرماندهان بلندپایۀ سپاه، اسرائیل بعضی از کارگزاران غیرنظامی جمهوری اسلامی را نیز کشته است. محسن فخری زاده، که نتانیاهو او را پدر برنامۀ هسته‌ای ایران می‌دانست، مسعود علیمحمدی، دانشمند هسته‌ای و استاد فیزیک دانشگاه تهران، مجید شهریاری و داریوش رضایی، دو دانشمند هسته‌ای ایران، مصطفی احمدی روشن، معاون بازرگانیِ تأسیسات هسته‌ای نطنز و حسن شاطری، رئیس هیأت ایرانی ستاد بازسازی لبنان، از جمله غیرنظامیان ایرانی هستند که به دست اسرائیل کشته شده‌اند.

نظام حقوقی اسرائیل این گونه ترورها را که به آن‌ها «ترورهای هدفمند» می‌گویند مجاز می‌‌شمارد. برپایۀ این دکترین حقوقی، ارتش اسرائیل هرگاه لازم بداند، حق دارد دست به ترورهای هدفمند بزند و آن هنگامی است که گمان کند کسانی در حال برنامه ریزی برای عملیات خشونت‌آمیز برضد دولت اسرائیل اند. آن دولت کسانی را هم که هموار کنندۀ راه برای چنین عملیاتی باشند می‌کشد.

مدافعان این استراتژی بر این عقیده‌اند که استراتژی «ترورهای هدفمند» در چارچوب «قانون جنگ» می‌گنجد و آن استراتژی پاسخی است سنجیده به تروریسم برضد دولت اسرائیل. به گفتۀ آنان، ترورهای هدفمند تاکنون جلو بسیاری از حمله‌ها به مواضع اسرائیل را گرفته یا به زمین‌گیر شدن سازمان‌هایی انجامیده است که قصد داشتند دست به عملیات تروریستی برضد اسرائیل بزنند. اسرائیلی‌ها این آموزۀ یا دکترین حقوقی را در درجۀ نخست برای مقابله با عملیات تروریستی سازمان‌های فلسطینی طراحی کردند.

البته این ترورها، اگرچه اسرائیل هرگز مسئولیت آن‌ها را به عهده نگرفته، همواره با محکومیت بین‌المللی رو به رو بوده است. این استراتژی در میان اسرائیلی‌ها نیز مخالفانی دارد. به گفتۀ آنان، استراتژیِ ترورهای هدفمند با هنجارها و ارزش‌های جامعۀ دموکراتیک سازگار نیست. از سوی دیگر، دلیلی در دست نیست که بگوییم این استراتژی به امنیت بیشتر اسرائیل انجامیده است.

تاکنون گفته می‌شد که ترورهای هدفمندِ اسرائیل در قیاس با جنگ‌های ضد تروریستی آمریکا و بریتانیا در عراق و افغانستان کم‌تر به مرگ غیرنظامیان انجامیده است. در سال ۲۰۰۹ الن دِرشُویتز، وکیل و استاد دانشگاه هاروارد، مدعی شد که تا آن زمان در ترورهای هدفمند اسرائیل از هر ۲۸ تروریست کشته شده تنها ۱ غیرنظامی جان باخته است.

اما امروز دیگر نمی‌توان چنین ادعایی کرد. جنگ غزه بسیاری از نظرپردازی‌ها را دربارۀ «ترورهای هدفمند» بی‌اعتبار کرده است. البته بعضی از کارشناسان بین‌المللی معتقدند که این جنگ در چارچوب استراتژی ترورهای هدفمند اسرائیل نمی‌گنجد و دراصل، جنگی سرزمینی است. با این حال، دولت اسرائیل هدف اصلی این جنگ را نابودی تروریست‌های حماس و به طور کلی مقابله با تروریسم این سازمان فلسطینی اعلام کرده است.

هم‌زمان با پیشبرد جنگ غزه، دولت اسرائیل از به کار بستنِ استراتژی «ترورهای هدفمند» دربارۀ ایران و حزب‌الله باز نایستاده است. هدف این ترورها از سویی درهم‌شکستن جبهه‌ای است که جمهوری اسلامی نامش را «محور مقاومت» نهاده است و از سوی دیگر، واداشتنِ جمهوری اسلامی به میانه روی و پرهیز از ماجراجویی نظامی در برابر اسرائیل.

اسرائیل افزون بر کشتن ده ها نظامی و غیرنظامی وابسته به جمهوری اسلامی بارها در تأسیسات هسته‌ای ایران خرابکاری کرده است. از سال ۲۰۰۲ که بلند پروازی‌های هسته‌ای جمهوری اسلامی در جهان فاش شد، استراتژی دولت اسرائیل نیز برای متوقف کردن برنامۀ هسته‌ای ایران آغاز شد. به گفتۀ بعضی از کارشناسان، خرابکاری‌های اسرائیل در تأسیسات هسته‌ای ایران بیش از فشارهای بین‌المللی مانع دست‌یابی جمهوری اسلامی به سلاح هسته‌ای بوده است.

کم و بیش همۀ کارشناسان اسرائیل بر این عقیده‌اند که اگر اسرائیل مطمئن شود که جمهوری اسلامی در آستانۀ دست‌یابی به سلاح هسته‌ای قرار گرفته است، حملۀ گسترده به تأسیسات هسته‌ای ایران را آغاز خواهد کرد. زیرا هستی خود را در خطر خواهد دید و هیچ کشوری چنین خطری را به جان نمی‌خرد.

پرسش این است که آیا جمهوری اسلامی جدا از تهدیدهای لفظی و کمک به نیروهای نیابتی‌اش در ضربه زدن به اسرائیل از خط قرمزهایی که دولت اسرائیل تعیین کرده است، عبور خواهد کرد؟ آنچه امروز ایرانیان روشن اندیش را در سراسر جهان نگران کرده است، احتمال ماجراجویی رهبران جمهوری اسلامی در برابر اسرائیل است. وقتی جنگی دربگیرد، دیگر حق و باطل معنایی ندارد. تاریخ نشان می‌دهد که آنچه سرنوشت هر جنگی را تعیین می‌کند زور عریان است.