وَقَالَ الْمَلِكُ ائْتُونِي    بِهِ أَسْتَخْلِصْهُ لِنَفْسِي 

فَلَمَّا كَلَّمَهُ    قَالَ إِنَّكَ الْيَوْمَ لَدَيْنَا مِكِينٌ أَمِينٌ ﴿٥٤﴾

“Kral, “Onu bana getirin, onu özel olarak yanıma alayım”, dedi. Onunla konuşunca dedi ki: 

“Şüphesiz bugün sen yanımızda yüksek makam sahibi ve güvenilir bir kişisin.” (Yusuf 54)

“Alimler, Yûsuf (a.s.) hapiste iken Cibril'in onun yanına geldiğini ve ona "Allahım, benim için katından genişlik ve bir çıkış yolu ver ve beni, bilmediğim ve ummadığım bir taraftan nzıklandir" dediğini, işte bundan dolayı da Allah Teâlâ'nın onun duasını kabul eniğini ve onun hapisten kurtulması için böyle bir sebep halkettiğini söylemişlerdir.

Sözün özü, kısaca şudur: Hükümdarın şu sebeplerden dolayı, Yûsuf hakkındaki güveni ve itimadı çok olmuştur

a)  Onun ilmine güvenmiştir. Zira, yanına toplanmış olan kâhinleri rüyayı tabir etmekten aciz olup, Yûsuf {a.s.) da, doğruluğuna aklın şehâdet ettiği o uygun cevab* serince, meliğin gönlü Yûsuf'a meyletmiştir.

b)  Onun, Yûsuf'un sabrı ve sebatı hususundaki güveni artmıştır. Bu böyledir; z ra o, yıllarca hapishanede kaldıktan sonra, metîk kendisine hapishaneden çıkma tzni verince, o oradan çıkmak için can atmamış, aksine sabredip beklemiş ve her şeyden Önce, kendisinin bütün töhmetlerden uzak ve berî olduğuna delâlet edecek o4an şeyin (melik tarafından) incelenmesini istemiştir.

c) Onun çok güzel bir terbiye ve edebe sahip olduğu hususundaki inancı artmıştır. Zira, Yûsuf {a.s.), her ne kadar maksadı azizin karısını zikretmek idiyse de, "eüerini -esen o kadınların zoru neydi kendilerine sor?" (Yûsuf, 50) ifadesiyle yetinmiş, en Düyük belâiar kendisine o Azizin karısı tarafından geldiği halde ondan bahsetmemiş, sadece diğer Mısırlı kadınların durumuna değinmiştir. İşte bu, çok hayran kılıcı bir edeb ve terbiyenin mahsulüdür.

d) Onun, her türlü töhmetten uzak olmasıdır. Çünkü karşı taraf, onun temizliğini, nezaketini ve suçtan berî ve uzak olduğunu kabul etmiştir.

e)  Sucu, Yûsuf'u, taâtlara koşma ve hapishanede bulunanlara iyilik etme hususunda, son derece sây-ü gayret göstermece nitelemiştir.

f) O, yıllarca hapishanede kalmıştı. Bütün bunların her biri o insan hakkında iyi niyetli olmayı gerektiren şeylerdir. Ya bunların hepsi tek bir kimsede bir araya gelmişse! İşte bundan dolayı, hükümdarın, Yûsuf hakkındaki hüsn-i niyyeti artmıştır. Allah, bir şeyin olmasını istediğinde o şeyin sebeplerini bir araya getirir ve onları kuvvetlendirir.

Bunu iyice kavradığında biz diyoruz ki: Melik tarafından Yûsuf'un bütün bu halleri görülüp tesbit edilince, onun Yûsuf'u kendisine müsteşar edinmek hususundaki arzusu artmış ve bunun üzerine "Getirin onu bana! Onu kendime has bir müsteşar edineyim!" demiştir. Rivayet olunduğuna göre elçi, Yûsuf'a "Hapishane kirlerinden temizlen, güzel elbiseler giyin ve güzel bir görünüm arzet, kendine çekidüzen ver! Çünkü hükümdarın yanına gideceğiz" demiş, o da hapishanenin kapısının üzerine, "Burası, meşakkat yeri, dirilerin kabri, düşmanların sevinç vesilesi ve dostların da tecrübe kazandığı yerdir!" şeklinde yazmıştır. Yûsuf (a.s.), meliğin yanına girerken de "Allahım, senden, senin hayrın vasıtasıyla onun hayrından istiyorum; ve onun şerrinden, senin izzet ve kudretine sığınıyorum!" dedi. Daha sonra, ona selâm vererek, İbranice ona dua etti.

Oyun oynamak kadar kısa bu dünya hayatı... 26.06.2018 / Kerem Önder

إِنَّمَا الحَيَاةُ الدُّنْيَا لَعِبٌ وَلَهْوٌ    وَإِن تُؤْمِنُوا وَتَتَّقُوا 

يُؤْتِكُمْ أُجُورَكُمْ    وَلَا يَسْأَلْكُمْ أَمْوَالَكُمْ ﴿٣٦﴾

“Şüphesiz dünya hayatı ancak bir oyun ve eğlencedir. Eğer inanır ve Allah’a karşı gelmekten sakınırsanız, O size mükâfatınızı verir ve sizden mallarınızı (tamamen sarf etmenizi) istemez.” (Muhammed 36)

“Dünya Zevkleri Oyundan İbaret

Bu ayet-i kerime tesellî etmek için olup, "Dünya, seni, cihâd vasıtasıyla ahireti talep etmekten nasıl alıkoyabilir? Sen, yardıma mazhar olduğun ve gâlib kılındığın için, dünyayı mutlaka elde edeceksin.. Eğer, dünyayı elde edemezsen, şunu da bilesin ki, amellerin eksiltilmez. Ya bir şey elde edemezsen durum nasıl olur? Şayet bir şey elde edememiş, buna mukabil, sana birşey verilmemiş ise, senin bu dünya hayatına, o bir oyun ve eğlence olduğu için, iltifat etmemen gerekir.

Biz, "la'b" ve "tohr"in ne demek olduğunu defalarca anlattık. "La'b", kendisiyle meşgul olduğunu, ama kendisinde, o anda bir zaruret bulunmayan; gelecekte de, bir faydası umulmayan şeydir. Sonra İnsan o şeyi yapsa, bu da onu, başkasından alıkoymayıp, daha mühim şeylere eğilmesine mani olmazsa, bu şeye "la'b" (oyun); insanın onu kullanıp, bu şeyin, onu başka şeylerden alıkoyması ve böylece de daha mühim şeyleri yapmasına mani olması hafinde de bu şey bir "tohv" olur İşte bundan dolayı, insanı başka şeylerden alıkoyduğu İçin oyun eğlence afetlerine, melahf; bunun aşağısında olanlara da meseiâ satranç oyunu, güvercin uçurmak gibi, la'b denilmiştir. Biz bunu defalarca anlatmıştık.

Ayetteki  "Eğer iman eder, (şirkten) sakınırsanız, size mükâfaatlannızı verir" ifadesi, yukarıda geçen va'din yeniden İfadesi olup, buradaki mûkâfaattn (ücret)in, "siz" zamirine izafesi, marifelik (belirsizlik) için olup bu, "Allah'ın size, ecr-i kerim, ecr-i kebir ve ecr-i azim diye bildirmiş olduğu ücrettir" demektir.

Mal İsteme

Ayetteki  "O, sizden mallarınızın (tamamını da) istemez" ifadesiyle ilgili olarak şu manalar verilebilir:

a) Cihad için, mutlaka intakta bulunmak gerekir. Binâenaleyh eğer birisi "Ben malımı vermem" diyecek olsa, ona, "Allah sizden zekât ve ganimet gibi belli yerlerde kullanacağınız mallarınız ile ihtiyaçlarınız için lazım olan mallarınızı istemiyor" denilir.

b) Mallar zaten Allah'ındır ve sizde bir emanettir. Allah sizden onları geri istemiş, yahut da onları cihad yönünde sarfetmeniz için müsaade ve yetki vermiştir. Binâenaleyh O'nun mallan hususunda cimrilik etmeyin. Allah Teâlâ, bu hususa, "Size ne oluyor da Allah yolunda infâk etmiyorsunuz. Halbuki göklerin ve yerin mirası (mülkiyeti) Allah'ındır"(Hadid, 10) yani herşey Allah'ındır" buyurarak işaret etmiştir.

c) Allah sizin mallarınızın hepsini değil, ancak mallarınızın az bir kısmını, yani kırkta birini istiyor. Bu İse, gerçekten pek azdır. Çünkü onda bir zaten en küçük parçadır. Bundan daha küçük olup, Özel adı olan bir parça yoktur. Onbirde birden, yüzde bire kadar olan cüzler de, kendilerine fayda kıymet verilmediği için (Arapça'da) müstakil bir isimleri yoktur, öte yandan, Allah Teâlâ bunu, anaparada farz kılmamış, aksine, her ne kadar anaparada böyle ise de, bu mana kârda daha açık olduğu için bunu, kendisinin bir lutfu ve bağışı olan kârda vacip kılmıştır...” (Fahreddin Razi)

وَوَصَّيْنَا الْإِنسَانَ بِوَالِدَيْهِ    حَمَلَتْهُ أُمُّهُ وَهْنًا عَلَى وَهْنٍ 

وَفِصَالُهُ فِي عَامَيْنِ    أَنِ اشْكُرْ لِي   وَلِوَالِدَيْكَ 

إِلَيَّ الْمَصِيرُ ﴿١٤﴾

"”İnsana da, anne babasına iyi davranmasını emrettik. Annesi, onu her gün biraz daha güçsüz düşerek karnında taşımıştır. Onun sütten kesilmesi de iki yıl içinde olur. (İşte onun için) insana şöyle emrettik: 

“Bana ve anne babana şükret. Dönüş banadır” (Lokman 14)

وَإِن جَاهَدَاكَ عَلى أَن تُشْرِكَ   بِي مَا لَيْسَ لَكَ بِهِ عِلْمٌ 

فَلَا تُطِعْهُمَا   وَصَاحِبْهُمَا فِي الدُّنْيَا مَعْرُوفًا 

وَاتَّبِعْ سَبِيلَ مَنْ أَنَابَ إِلَيَّ 

ثُمَّ إِلَيَّ مَرْجِعُكُمْ     فَأُنَبِّئُكُم بِمَا كُنتُمْ تَعْمَلُونَ ﴿١٥﴾

“Eğer, hakkında hiçbir bilgi sahibi olmadığın bir şeyi bana ortak koşman için seninle uğraşırlarsa, onlara itaat etme. Fakat dünyada onlarla iyi geçin. 

Bana yönelenlerin yoluna uy. Sonra dönüşünüz ancak banadır. 

Ben de size yapmakta olduğunuz şeyleri haber vereceğim.” (Lokman 15)

Ana-Baba Hukuku: 

“Cenâb-ı Hak, insanı, başkasına ibadetten men edip; başkalarına hizmet de şekil bakımından ibadete yakın bir şey olunca, bunun imkânsız olmadığını; tam aksine, bazı yerlerde, meselâ ana-babaya hizmet etmek gibi - başkaları için de vâcib ve gerekti olduğunu beyân etmiş, sonra da bunun sebebini açıklayarak, "Onun anası, kendisini taşımıştır" buyurmuştur. Yani, "Allah'ın kulu üzerinde doğrudan yaratmak suretiyle, var etme nimet); kuluna rızık vermek suretiyle de, onun hayatını sürdürmesini sağlama nimeti olarak" demektir. Allah lütfuyla, her ne kadar gerçek manada olmasa dahi, anneye de, şeklen buna benzeyen bir payeyi vermiştir. Çünkü, çocuğunu (karnında) taşıması sebebiyle, o çocuğun varlığını ortaya koymuş; emzirmesi sebebiyle de, onun bakımını ve bekâsını temin etmiştir. Böylece de, "Onun anası, kendisini taşımıştır". Yani, "O anne, Allah'ın kudreti sayesinde, o çocuğun varlığının sebebi; "sütten ayrılması da iki yıl sürmüştür", yani, "Yine o anne, ilahî kudret sayesinde, o çocuğun bekâsının sebebi haline gelivermiştir." Şekil itibariyle, varlık ve bekanın südûru o anneden olunca, Allah'a ibâdet gibi addedilen hizmet etmek de, ana-baba için gerekli olmuştur. Çünkü o anneye hizmet etmek, şeklen, Cenâb-ı Hakk'a ibâdet etmeye benzer.

İmdi, bir kimse, "Allah, insana ana-babasını tavsiye etmiş, fakat, bu tavsiyenin sebebini ise, anne için zikretmiştir" derse, buna şöyle cevap verilir: Burada, özellikle anne zikredilmiştir. Ama, annede olan şey, babada da vardır. Çünkü, baba da çocuğunu yıllarca sulbünde taşımış ve onu, kazancıyla büyütüp beslemiştir. O halde bu, daha beliğdir.

Cenâb-ı Hak, "Bana, ana-babana şükret..."diye buyurmuştur. Cenâb-ı hak, kendi lütfu ile, kendisinden südur" eden şeyleri şeklen ana-baba için de kabul edince, -çünkü, çocuğun var olması, hakikatte Allah'dan ama şeklen, ana-babadandır- şükretmeyi de, kendisiyle onlar arasında taksim ederek, "Bana, ana-babana şükret" diye" buyurmuş, sonra da aradaki farkı belirterek, "Dönüşün ancak banadır" buyurmuş; ki bu, "Ana-babanın çocuğuna olan nimeti, dünyaya mahsustur. Benim nimetim ise, hem dünya, hem de ahirette söz konusudur. Çünkü dönüş ancak banadır; bana" demektir. Yahut şöyle diyebiliriz: Cenâb-ı Hak, insanoğluna, hem kendisine, hem de ana-babasına teşekkür etmeyi emredince "bana döndüğünüzde mükâfatınız bana aittir" demiştir. “ Fahreddini Razi

مِنَ الْمُؤْمِنِينَ رِجَالٌ   صَدَقُوا مَا عَاهَدُوا اللَّهَ 

عَلَيْهِ فَمِنْهُم مَّن قَضَى نَحْبَهُ 

وَمِنْهُم مَّن يَنتَظِرُ    وَمَا بَدَّلُوا تَبْدِيلًا ﴿٢٣﴾

“Mü’minlerden öyle adamlar vardır ki, Allah’a verdikleri söze sâdık kaldılar. 

İçlerinden bir kısmı verdikleri sözü yerine getirmiştir (şehit olmuştur). 

Bir kısmı da (şehit olmayı) beklemektedir. Verdikleri sözü asla değiştirmemişlerdir.” (Ahzâb 23)

“Biatin Hakkını Veren Erler

Bu ayetler, onların Allah'a, ölmeleri durumu müstesna, peygamberini terketmeyecekleri hususunda verdikleri sözlerini bihakkın yerine getireceklerine bir işarettir. cümlesi, "Onlardan bir kısmı savaştı ve şehid edildi. Böylece de adağını yerine getirdi" demektir. Çünkü "nahb", adak manasınadır. Onlardan bir kısmı da hâlâ savaşta, ahidlerini yerine getirmek için, şahadet şerbetini içmeyi gözetiyorlar. Onlar da ahidlerini bozmadılar. Münafıklar ise böyle değildir. Çünkü münafıklar da, "Biz sırtımızı dönüp, savaştan kaçmayacağız" diye söz vermişlerdi. Ama sözlerini değiştirip, gerisin geri döndüler.

Cenâb-ı Hak, "Çünkü Allah sâdık olanları, sadâkatleri sebebiyle mükâfaatlandıracaktir" buyurmuştur. Bu, "Onlar vaadlerinde sâdık oklukları gibi, Allah onları, onlara dünya ve ahiret hususunda vaadettiği şeyleri birer birer gerçekleştirmek suretiyle mükâfaatlandırmıştır" demektir, ifadesi, Yalan söyleyen ve vaadlerinde durmayan münafıkları Allah azablandırır" demektir. "Eğer dilerse", yani "azabetmeyi dilerse, onların imân etmelerine Tânî olur" "Yahut onlara tevbe nasib eder", yani "İsterse de böyle yapar." Cenâb-ı Hak bunu bu şekilde beyan etmiştir. Çünkü Hz. Peygamber s.a.s’in henüz onların iman edeceklerine olan ümidi devam ediyordu. Bundan sonra onlardan birtakım kimseler iman etmiştir.” Razi

(Artık onlardan öylesi vardır ki, adağını) teahhüt ettiği muameleyi (ödedi) ona hakkiyle riâyette bulundu, hak yolunda cihada atıldı, şehitlik şerefine nâil oldu. Hz. Hamza, Enes İbni Mâlik, Musab İbni Ümeyr gibi sehâbe-i kiram bu cümledendir. (Ve onlardan öylesi de vardır ki, gözetiyor) Adağını, sözünü yerine getirmek için takdir edilen günü beklemektedir. Hz.Osman, Hz. Talha gibi zâtlar da bu cümledendir. Bunlar da Uhud savaşında ve diğerlerinde Resûl-i Ekrem’e pek çok yardımda bulunmuşlar, büyük kahramanlıklar göstermişler, daha sonra şehid olmuşlardır.” Ömer Nasuhi

“Her kim, cihad etmeden yahut içinde cihad etmeyi gönlünden geçirmeden ölürse, münafık olarak ölür.” (Sahih-i Müslim)

وَاتَّقُواْ فِتْنَةً   لاَّ تُصِيبَنَّ الَّذِينَ ظَلَمُواْ مِنكُمْ خَآصَّةً 

وَاعْلَمُواْ أَنَّ اللّهَ شَدِيدُ الْعِقَابِ ﴿٢٥﴾

“Sadece içinizden zulmedenlere erişmekle kalmayacak olan bir azaptan sakının ve bilin ki Allah, azabı çetin olandır.” (Enfal 25)

“Hasan el-Basri'den bu ayetin, özellikle Cemel Savaşı'nda, Hz. Ali, Ammar, Talha ve Zübeyr'in içine düştükleri durumu ifade için indiğini söylemiştir. Nitekim Zübeyr de: "Bu ayet, bizim hakkımızda indi. Biz onu, uzun zaman okuduk; ama o fitnenin içine düşecek olan kimselerin bizler olduğunu göremedik. Bir de ne görelim, bununla kastedilenler, bizlermişiz. " demiştir. Süddî'den de: Bu ayetin, Bedlr'e iştirak edip de Cemel'de savaşan kimseler hakkında   nazil olduğunu söylediği rivayet edilmiştir.

Rivayet edildiğine göre bir gün, Zübeyr, Hz. Peygamber (s.a.s)'le gece sohbet ediyordu. Derken, Hz. Ali (r.a) de çıkageldi. Hz. Ali'yi Zübeyr gülerek karşılayınca, Hz. Peygamber (s.a.s), "Ali'yi ne kadar seversin?" dedi.. Bunun üzerine Zübeyr, "Ey Allah'ın Resulü, onu, tıpkı çocuğumu sevdiğim gibi, belki de daha fazla severim " dediğinde Hz. Peygamber (s.a.s), "Sen onunla savaşmaya gittiğin zaman nasıl olacak ya!?" dedi.

Daha sonra Cenâb-ı Hak, "Hem bilin ki, Allah şüphesiz azabı çetin olandır" buyurmuştur. Bu tabir ile de, Allah'ın ikâbından sakınmak için, müstakim olmanın gerekliliğine teşvik murad edilmiştir.

Buna göre şayet, "Bu ayetten çıkan netice şudur: Allah Teâlâ, geldiğinde, günahkâr olanı da olmayanı da kapsayacak olan bir azaptan, bir fitneden insanları sakındırıp korkutuyor. Binâenaleyh, Rahîm ve Hakîm olanın rahmetine, bu fitne ve azabı, günahkâr ve suçlu olmayan kimselere de ulaştırması nasıl uygun düşer?" denilirse biz deriz ki:

Allah Teâlâ bazan, doğrudan doğruya olarak, kulunun başına ölümü, fakirliği, körlüğü ve kötürümlüğü v.b. getirebiliyor. Bu, ya, Cenâb-ı Hakk'ın yegâne Mâlik olması sebebiyle, O'ndan sâdır olması pek uygun olan bir fiildir; veyahut da, Allah Teâiâ'nın, bu işin bir tür iyiliği ihtiva ettiğini bilmesi sebebiyle sâdır olmuştur. Bu hususta, iki mezhebin de farklı farklı görüşleri bulunmaktadır. Binâenaleyh, bu iki seöeöın birisinden dolayı bu caiz olunca, işte burada da caiz olur. Allah en iyi bilendir.” Fahreddini Razi

Peygamber efendimiz fitne konusunda ümmetini uyarmış, “Toplumda pislik çoğalırsa içlerinde iyiler bulunsa bile helâkten kurtulamazlar” buyurmuştur (Buhârî, “Fiten”, 4, 28) 

İyiyi toplumsal buyruk, kötüyü de ayıp ve yasak haline getirmedikçe toplumun kötülüklerden sorumlu olacağını ve bunun bedelini ödeyeceğini bildiren birçok hadis vardır (Müslim, “Zühd”, 51; Ebû Dâvûd, “Fiten”, 1-5)

شَهْرُ رَمَضَانَ الَّذِيَ أُنزِلَ فِيهِ الْقُرْآنُ   هُدًى لِّلنَّاسِ وَبَيِّنَاتٍ مِّنَ الْهُدَى وَالْفُرْقَانِ     فَمَن شَهِدَ مِنكُمُ 

الشَّهْرَ فَلْيَصُمْهُ     وَمَن كَانَ مَرِيضًا أَوْ عَلَى سَفَرٍ فَعِدَّةٌ مِّنْ أَيَّامٍ أُخَرَ         يُرِيدُ اللّهُ بِكُمُ الْيُسْرَ   وَلاَ يُرِيدُ بِكُمُ الْعُسْرَ   

وَلِتُكْمِلُواْ الْعِدَّةَ وَلِتُكَبِّرُواْ اللّهَ عَلَى مَا هَدَاكُمْ

وَلَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ ﴿١٨٥﴾

“(O sayılı günler), insanlar için bir hidayet rehberi, doğru yolun ve hak ile batılı birbirinden ayırmanın apaçık delilleri olarak Kur’an’ın kendisinde indirildiği Ramazan ayıdır. 

Öyle ise içinizden kim bu aya ulaşırsa, onu oruçla geçirsin. 

Kim de hasta veya yolcu olursa, tutamadığı günler sayısınca başka günlerde tutsun. 

Allah, size kolaylık diler, zorluk dilemez. 

Bu da sayıyı tamamlamanız ve hidayete ulaştırmasına karşılık Allah’ı yüceltmeniz ve şükretmeniz içindir.”

(Bakara 185)

RAMAZAN AYINDA DİĞER AYLARDAN DAHA ÇOK FEYİZ ALABİLİR MİYİZ?

Soru: Hocam selamün aleyküm. Ramazan ayında dervişlerin bu ay hürmetine normalden daha çok feyiz ve muhabbet aldıkları doğrumudur?

Cevap: Ve aleyküm selam

Bu doğrudur. Allah'a karşı kim daha çok saygılı olursa, o, daha çok ilahi feyiz ve aşk alacaktır.

Pirimiz İmam-ı Rabbani (rahmetullahi aleyh), şeyhine yazdığı mektupta Ramazan ayının önemini şöyle anlatıyor:

"Hizmette olanların en küçüğünden bir arzuhaldir. 

Süre hayli uzadı. Bu kapıda hizmet edenlerin hallerine muttali olamadım: Ne feyizlenme, ne de güzel mektuplaşma yolundan.

Şimdilik, mübarek Ramazan ayının gelmesini bekliyorum. Bu ayın, Kur'an-ı Mecid'le tam bir münasebeti var. Hem de zata bağlı kemalatı ve onun zuhuratı sayılan işlerin tümünü özünde toplamak sureti ile.

Kaldı ki o, asalet dairesine dahildir. Öyleki: Asla, onun üzerine gölge düşmemiştir. KABİLÎYET-İ ULÂ, onun uzayan gölgesidir. Bu manada gelen âyet-i kerime meâlen şöyledir:

— "Ramazan ayı öyle bir aydır ki; Kur'an, o ay içinde indirildi." (Bakara 185)

İşbu âyet-i kerime, sözün doğruluğuna delildir.

Anlatılan mana ile bağlılık kurulunca; işbu Ramazan ayının, cümle hayırları ve bereketleri özünde topladığı anlaşılır.

Bütün sene boyunca gelen cümle hayırlar ve bereketler; bu ayın, bereketleri denizinden bir damladır. Ama, kime olursa olsun; hangi yönden gelirse gelsin. Bu ayın kadri o kadar yücedir ki: Sonu yoktur.

Bu ay içinde olan birlik ve beraberlik, yıl boyu sürecek birlik ve beraberliğe sebeptir. Aynı şekilde, bu ay içindeki ayrılık, yıl boyu sürecek ayrılığa sebeb olur.

Saadetler olsun o kimseye ki: Ramazan ayı, kendisinden razı olarak ayrılır. Yazıklar olsun o kimseye ki: Ramazan ayı, kendisine dargın gider. Dolayısı ile, bereketleri elde etmeye bir vasıta sayarak.

Ramazan ayı ile, Kur'an-ı Kerim hatmini biraraya getiren kimse için ümid edilir ki: Onun bereketlerinden mahrum kalmaya; hayırlara kavuşmasına engel olmaya..

Bu aya mahsus olan bereketler, başkalarına benzemez. Bu ayın gecelerindeki hayırlar da, başkaları ile kıyaslanamaz.

Akşamları, iftarda acele etmenin; sahurlardaysa, ağır davranmanın hikmeti ve sırrı bu olsa gerek. 

Böyle olur ki: Gecenin ve gündüzün tüm cüzlerindeki imtiyaza ermek hâsıl ola.." (İmam-ı Rabbani - 4. Mektup)

وَمَن يَعْشُ عَن ذِكْرِ الرَّحْمَنِ نُقَيِّضْ لَهُ شَيْطَانًا   فَهُوَ لَهُ قَرِينٌ ﴿٣٦﴾

"Kim, Rahmân’ın zikrinden yüz çevirirse, biz onun başına bir şeytan sararız. 

Artık o, onun ayrılmaz dostudur." (Zuhruf 36)

“Rahmandan Uzak Olanın Arkadaşı Şeytan: Bununla Cenâb-ı Hak, dünya âfetlerine dikkatimizi çekmek istemiştir. Çünkü mal ve makam elde eden kimse, Allah'ın zikrine karşı kör gibi olmuş olur. Böyle olan kimse ise, sapan ve saptıran şeytanların arkadaşlarından, onlarla oturup kalkanlardan olmuş olur. İşte bu ayetin, kendisinden önceki ayetlerle münasebetinin izahı böyledir.

Keşşaf sahibi şöyle der: Ayetteki, fiili, şîn'ın fethasıyla da okunmuştur. Bu iki okuyuş arasındaki mana farkı şudur: İnsanın gözünde bir hastalık bulunduğunda, babı kullanılır. İnsan, gözünde bir hastalık olmadığı halde, sanki kör imiş gibi baktığında, babı kullanılır. Bunun bir benzeri de, topal olan kimsenin yürüyüşünün fiilinin; aslında topal olmadığı halde, topal gibi yürüyen kimsenin yürüyüşünün fiilinin kullanılmasıdır. 

Buradaki "zikir" kelimesine "Kur'ân" manasını verişimiz, "O (münafıklar) sağırlar, dilsizler ve körlerdir..." (Bakara, ts) ayetinden ötürüdür. Şîn'ın zammeyle okunması halinde ise, ayetin manası, "Kim Kur'ân'a karşı körlük taslarsa, yani "Bu Kur'ân'ın gerçek olduğunu bile bile, cahilce ve körce davranırsa..." şeklinde olur. Bu da, "Vicdanları buna tam bir kanaat hasıl ettiği halde zulüm ve kibir ile yine bunları inkâr ettiler" (Neml, 14) ayetinin anlattığı manaya işaret etmektedir. Mukâtil: "Ayetteki, ifadesi, "Biz ona şeytanı ekleriz, böylece bunlar biribirlerinin ayrılmaz arkadaşları olurlar" manasındadır" demiştir.” Fahreddini Razi / Tefsir

عَالِيَهُمْ ثِيَابُ سُندُسٍ   خُضْرٌ وَإِسْتَبْرَقٌ 

وَحُلُّوا أَسَاوِرَ مِن فِضَّةٍ   وَسَقَاهُمْ رَبُّهُمْ شَرَابًا طَهُورًا ﴿٢١﴾

“Üstlerinde ince ve kalın ipekten yeşil elbiseler vardır. 

Gümüş bileziklerle süsleneceklerdir. Rableri onlara tertemiz bir içecek içirecektir.” (İnsan 21)

“Esavir: Hak Teâlâ'nın,"(Onlar) gümüşten bileziklerle süslenmişlerdir" ifadesiyle ilgili olarak şöyle bir kaç soru sorulabilir:

Birinci Soru: Hak Teâlâ, Kehf Sûresi'nde, "Bunlar için aklarından ırmaklar akan Adn cennetleri vardır. Onlar orada altın bileziklerle süslenirler" (Kehf, 31) buyurmuştur. Öyle ise burada niçin bu bileziklerin gümüşten oldukları söylenmektedir?

Cevap: Buna şu üç şekilde cevap verebiliriz:

a) Bu iki durum arasında bir zıtlık yoktur. Buna göre cennetlikler, iki cins takıyı, bu dünyada kadınların yaptığı gibi, ya ayrı ayrı zamanlarda, ya da aynı zamanda birlikte takıyorlar.

b) Karakterler farklı farklıdır. Binâenaleyh çoğu insan gümüşün beyazlığını altının sarılığından daha çok tercih eder. O halde Allah Teâlâ herkese daha fazla arzu duyduğu ve meylettiği şeyi vermiştir.

c) Gümüşden bilezikler, hizmet yapan o vildana (çocuklara), attın bilezikler i ebrâra (cennetliklere) aittir.

Erkeklerin Bilezik Takması?

İkinci Soru: Bilezik, kadınlara yakışır. Erkeklerin bilezik takması bir ayıptır. Binâenaleyh Cenâb-ı Hak niçin bu bilezik takma işini bir teşvik sadedinde zikretmiştir?

Cevap: Cennetlikler, tüysüz delikanlılardır. Dolayısıyla erkek bile olsalar, bunların altın ve gümüş süsler takmalarında yadırganacak bir şey yoktur. Bu gümüş ve altın bileziklerin, cennette sadece kadınlar ile çocuklara ait olduğu; burada erkek çocuklar (sibyan) ifade "tağlîb" edildiğinden dolayı böyle müzekker zamirler kullanıldığı söylenmiştir.

b) Bu kelime, "temizleyen" manasınadır. Buna göre de şu iki izah yapılabilir:

1) Mukatil şöyle der: "Bu, cennet kapısının yanındaki ağacın dibinden kaynayan bir göze olup, bundan içenin kalbindeki gıyl-u gali ve hasedi Allah çıkarır-temizler ve onun içinde pislik namına hiçbir şey bırakmaz.

2) Ebû Katade şöyle der: "Cennetlikler yer-içerler. Bu yeme-içmenin en sonunda da onlara bu şarab sunulur. Dolayısıyla onlar bunu içerler. Bununla içleri temizlenir ve derilerindeki gözeneklerden, tıpkı misk gibi bir koku fışkırır." Bu iki izaha göre, buradaki "tahûr", mutahhir, yani "temizleyen" manasına olmuş olur. Çünkü bu şarab onların içlerini, kötü huylardan ve insana sıkıntı veren şeylerden temizler. 

c) Biraz önce demiştik ki, "onlara yiyecekleri içecekleri sunulup, onlar bunları bitirince, kendilerine bu tertemiz şarab getirilir. Onlar da bunu içerler ve bu, onların içlerini temizleyip, derilerinin gözeneklerinden,  misk gibi kokular fışkırtır." Binâenaleyh bu, bu şarabın, diğer cennet şarablarından başka olduğunu gösterir. Bir de bu içecek diğer içecekleri hazmettirir. Sonra bu hazmettirmesinin yanında, diğer yiyecek-içecekleri tıpkı misk gibi koku saçacak bir hale getirmesi gibi enteresan bir tesiri daha vardır. Bütün bunlar, bunun diğer cennet şarablarından başka olduğunu göstermektedir.”  Fahreddini Razi / Tefsir

Şehitler hakkında kötü konuşan münafıklar! / 13.04.2018 / Kerem Önder

وَقَالُوا مَا هِيَ إِلَّا حَيَاتُنَا الدُّنْيَا    نَمُوتُ وَنَحْيَا 

وَمَا يُهْلِكُنَا إِلَّا الدَّهْرُ    وَمَا لَهُم بِذَلِكَ مِنْ عِلْمٍ 

إِنْ هُمْ إِلَّا يَظُنُّونَ ﴿٢٤﴾

“Dediler ki: “Dünya hayatımızdan başka hayat yoktur. Ölürüz ve yaşarız. Bizi ancak zaman yok eder.” Bu hususta onların bir bilgisi yoktur. Onlar sadece zanda bulunuyorlar.” (Câsiye 24)

“Hayattan Önce Ölüm: 

İmdi eğer; "Dünyada hayat, ölümden öncedir. Binâenaleyh, Kıyameti inkâr edenlerin, "yaşarız ve ölürüz" demeleri gerekirdi. O halde, ayette ölümün, hayattan önce zikredilmesinin sebebi nedir?" diye sorulacak olursa, biz deriz ki, bu hususta şu izahlar yapılabilir:

a)  (Onlar), "Biz ölürüz" cümlesiyle, "kendilerini, babalarının sülblerinde ve annelerinin rahimlerinde (önceden) bir nutfe oluşlarını"; "biz yaşarız" demekle de, bundan sonra dünyadaki yaşayışı kastetmişlerdir..

b)  "Biz ölürüz. Evlâtlarımızın geride kalmaları vasıtasıyla da yaşarız."

c)  Bu, "Bazımız ölür, bazımız yaşar.." anlamındadır.

d) Bu, burada, bu konuyu yazarken hatırıma gelen husus olup şöyledir: "Allah Teâlâ burada, önce hayattan bahsederek, "Bu (hayat), dünya hayatımızdan başka bir şey değildir" demiş, daha sonra da, "ölüyoruz, yaşıyoruz" buyurmuştur. "Bu hayatın, kendisine ölümün arız olup ölümle neticelenen kısmı vardır ki, bu ölüp gidenler için vaki olan hâdisedir. Kendisine ölümün arız olmadığı hayat da vardır ki, bu da henüz ölmemiş olan diriler hakkındaki hayattır." demektir.

Dehriyye İddiası: 

Mekke müşriklerini, hür irâde sahibi, fail bir ilahı inkâr etme hususundaki şüphelerine gelince, bu da onların, "Bizi, o sürekli zamandan başkası helak etmez,." şeklindeki sözlerinden anlaşılan husustur ki, bu da, "Şahısların üremesi, tabiatların kaynaşmasını gerektiren feleklerin hareketi sebebiyle olur. Binâenaleyh bu kaynaşma, hususî bir biçimde tahakkuk ettiğinde hayat başka bir tarzda tahakkuk ettiğinde İse ölüm hadisesi tahakkuk eder. Binâenaleyh, hayatı ve öiümü gerektiren, tabiatların tesiri ve feleklerin hareketleridir. Bu konuda, hür ve irâde sahibi bir failin bulunduğunu kabule hacet yoktur" demektir. Bu demektir ki bu grup, hem ilâhı, hem de öldükten sonra dirilmeyi ve Kıyameti inkâr etmişlerdir.” Fahreddini Razi / Tefsir