مقدمه بیداد(همایون)اثر : فرامرز پایور
سنتور حسین تقی نژادتنبک کیارش عشقیinstagram.com/h.taghinejad

بزم خراباتیان – اجرای خصوصی محمدرضا شجریان، احمد عبادی، محمد موسوی، فرهنگ شریف، پرویز یاحقی و جهانگیر ملک در ابوعطا

دل سراپرده ی محبت اوستدیده آیینه دار طلعت اوستتو و طوبی و ما و قامت یارفکر هر کس به قدر همت اوستبی خیالش مباد منظر چشمزان که این گوشه جای خلوت اوست**********ستاره دیده فرو بست و آرمید بیاشراب نور به رگ های شب دوید بیانیامدی که فلک خوشه خوشه پروین داشتکنون که دست سحر دانه دانه چید بیاز بس نشستم و با شب حدیث غم گفتمز غصه رنگ من و رنگ شب پرید بیا**********حال که تنها شده ام میرویواله و رسوا شده ام می رویحال که در وادی عشق و جنونلاله ی صحرا شده ام میرویحال که چون پیکر سوزان شمعشعله سراپا شده ام می رویحال که در بزم خراباتیانهمدم صهبا شده‌ام می رویحال که غیر از تو ندارم کسیدور ز تنها شده ام می رویاین‌همه تنها تو مرا خواستیحال که تنها شده‌ام می روی

.#نوایینوازنده‌ی سنتور و تنظیم: کیانوش پورحسینinstagram.com/kianoshpoorhosein
#آواز: #هلیااعتمادمقدمinstagram.com/heliaetemadmoghadam
#نوازنده‌ی_کمانچه : معین زارعیinstagram.com/moein_zarea
نوازنده ی دف: فرهاد احمدیinstagram.com/farhad.ahmadi
نوازنده ی تنبک: امیر خیریinstagram.com/amiiir.kheiri
طراحی و اجرای رقص: سحر سامinstagram.com/sahar.s199069
صدا بردار :حسن خدایی نیا
کارگردان ... علی اسماعیل لوتصویر بردار ‌... رویا واحدیبرای شنیدن نسخه کامل این اثر و حمایت از ما به یوتیوپ خصوصی ، کانال تلگرام خصوصی و موسیقی سنتی و گوگل پلی و پادکست آیتونز مراجعه فرمایید.https://t.me/Heliaemoghadam
نسخه‌ی اندروید اپلیکیشن خصوصی را از اینجا دریافت نماییدhttps://khosousi.com/android
نسخه‌ی ios اپلیکیشن خصوصی را از اینجا دریافت نماییدhttps://khosousi.com/apple-ios

می صاف اجرای خصوصی در شور به تاریخ۲۶ مرداد ۱۳۶۸ 
آواز: محمدرضا شجریان تار: مجید درخشانی  
ز دلبرم که رساند نوازش قلمیکجاست پیک صبا گر همی‌کند کرمیقیاس کردم و تدبیر عقل در ره عشقچو شبنمی است که بر بحر می‌کشد رقمیبیا که وقت شناسان دوکان بفروشندبه یک پیاله می صاف و صحبت صنمیدوام عیش و تنعم نه شیوه عشق استاگر معاشر مایی بنوش نیش غمیچرا به یک نی قندش نمی‌خرند آن کسکه کرد صد شکرافشانی از نی قلمیاگرچه خرقه من گر چه رهن میکده‌هاستز مال وقف نبینی به نام من درمیدلم گرفت ز سالوس و طبل زیر گلیمبه آن که بر در میخانه برکشم علمینمی‌کنم گله‌ای لیک ابر رحمت دوستبه کشته زار جگرتشنگان نداد نمیحدیث چون و چرا درد سر دهد ای دلپیاله گیر و بیاسا ز عمر خویش دمی

اسرار خانقهاجرای خصوصی در شور و مرکب‌خوانی۱۶ مهرماه سال ۱۳۶۲

آواز: محمدرضا #شجریان سنتور: منوچهر #جهانبگلو

صبا به لطف بگو آن غزال رعنا راکه سر به کوه و بیابان تو داده‌ای ما راچو با حبیب نشینی و باده پیماییبه یاد دار محبان بادپیما راغرور حسنت اجازت مگر نداد ای گلکه پرسشی نکنی عندلیب شیدا رابه خلق و لطف توان کرد صید اهل نظربه بند و دام نگیرند مرغ دانا راندانم از چه سبب رنگ آشنایی نیستسهی قدان سیه چشم ماه سیما راجز این قدر نتوان گفت در جمال تو عیبکه وضع مهر و وفا نیست روی زیبا را
*****
به کوی میکده هر سالکی که ره دانستدری دگر زدن اندیشه تبه دانستبر آستانه میخانه هر که یافت رهیز فیض جام می اسرار خانقه دانستزمانه افسر رندی نداد جز به کسیکه سرفرازی عالم در این کله دانستورای طاعت دیوانگان ز ما مطلبکه شیخ مذهب ما عاقلی گنه دانسترموز جام جم از نقش خاک ره دانستدلم ز نرگس ساقی امان نخواست به جانچرا که شیوه آن ترک دل سیه دانستز دست کوکب طالع سحرگهان چشممچنان گریست که ناهید دید و مه دانستحدیث حافظ و ساغر که می‌زند پنهانچه جای محتسب و شحنه پادشه دانست
*****
بی مهر رخت روز مرا نور نماندستوز عمر مرا جز شب دیجور نماندستهنگام وداع تو ز بس گریه که کردمدور از رخ تو چشم مرا نور نماندستمی‌رفت خیال تو ز چشم من و می‌گفتهیهات از این گوشه که معمور نماندستمِن‌بعد چه سود اَر قدمی رنجه کند دوست؟ کز جان رمقی در تن ِ رنجور نمانده‌ستدر هجر تو گر چشم مرا خواب نگیرد گو خون جگر ریز که معذور نماندستوصل تو اجل را ز سرم دور همی‌داشتاز دولت هجر تو کنون دور نماندست
*****جهانبگلو:مسلمانان مرا وقتی دلی بودکه با وی گفتمی گر مشکلی بودبه گردابی چو می‌افتادم از غمبه تدبیرش امید ساحلی بود
*****جهانبگلو:دوش در حلقه ما قصه گیسوی تو بودتا دل شب سخن از سلسله موی تو بوددل که از ناوک مژگان تو در خون می‌گشتباز مشتاق کمانخانه ابروی تو بودعالم از شور و شر عشق خبر هیچ نداشتفتنه انگیز جهان غمزه جادوی تو بود

شهید عشق – اجرای خصوصی محمدرضا شجریان و منوچهر جهانبگلو ماهور و مرکب‌خوانی (شور، بیات اصفهان و راک) ۱۱ مهرماه سال ۱۳۶۲ این اثر را قبلا با کیفیت پایین‌تر از آرشیو جناب عطا نویدی قرار داده بودیم. 

ای پیک پی خجسته که داری نشان دوستبا ما مگو به جز سخن دلستان دوستحال از دهان دوست شنیدن چه خوش بودیا از دهان آنکه شنید از دهان دوستای یار آشنا علم کاروان کجاستتا سر نهیم بر قدم ساروان دوستدردا و حسرتا که عنانم ز دست رفتدستم نمی رسد که بگیرم عنان دوسترنجور عشق دوست چنانم که هر که دیدرحمت کند مگر دل نامهربان دوستگر دوست بنده را بکشد یا بپروردتسلیم از آن بنده و فرمان از آن دوستبی حسرت از جهان نرود هیچ کس به درالا شهید عشق به تیر از کمان دوست*****هر زمان جوری ز خوبان می کشمهر نفس دردی ز دوران می کشمخون دل هر دم دگرگون می خورمجام غم هر شب دگرسان می کشمجور دلداران جفای روزگارگرچه دشوار است آسان می کشم*****عشق در دل ماند و یار از دست رفتدوستان دستی که کار از دست رفتای عجب گر من رسم بر کام دلکی رسم چون روزگار از دست رفتبخت و رای و زور و زر بودم دریغکه اندر این غم هر چهار از دست رفتعشق و سودا هوس در سر بماندصبر وآرام وقرار از دست رفتگرمن از پای اندر آیم گو در آیبهتر از من صد هزار از دست رفتمرکب سودا جهانیدن چه سودچون زمام اختیار از دست رفت*****دلی یا دلبری یا جان و یا جانان نمی دانمهمه هستی تویی سرجمله این و آن نمی دانمبه جز تو در همه عالم دگر دلبر نمی بینمبه جز تو در همه گیتی دگر جانان نمی دانمبه جز غوغای عشق تو درون دل نمی یابمبه جز سودای وصل تو میان جان نمی دانمچه آیم بر در وصلت که دل لایق نمی افتدچه بازم در ره عشقت که جان شایان نمی دانمیکی دل داشتم پر خون شد آن هم از کفم بیرونکجا افتاد آن مجنون در این دوران نمی دانمدلم سرگشته میدارد سر زلف پریشانشچه می خواهد از این مسکین سرگردان نمی دانماگر مقصود تو جان است رخ بنما و جان بستاناگر قصد دگر داری من این و آن نمی دانممرا با تو است پیمانی تو با من کرده ای عهدیشکستی عهد یا هستی بر آن پیمان نمی دانم*****از خمستان جرعه ای بر خاک ریختجنبشی در آدم و حوا نهاددم به دم در هر لباسی رخ نمودلحظه لحظه جای دیگر پا نهادچون نبود او را معین خانه ایهر کجا جا دید رخت آنجا نهادبر مثال خویشتن حرفی نوشتنام آن حرف آدم و حوا نهادحسن را بر دیده خود جلوه دادمنتی بر عاشق شیدا نهادهم به چشم خود جمال خود بدیدتهمتی بر چشم نابینا نهادیک کرشمه کرد با خود آنچنانکفتنه ای در پیر و در برنا نهادکام فرهاد و مراد ما همهدر لب شیرین شکرخا نهادتا تماشای مثال خود کندنور خود در دیده بینا نهادتا کمال علم او ظاهر شوداین همه اسرار بر صحرا نهادشور و غوغایی برآمد از جهانحسن او چون دست در یغما نهادعقل مجنون در کف لیلی نهادجان وامق در لب عذرا نهادچون در آن غوغا عراقی را بدیدنام او سردفتر غوغا نهاد*****نگارا بی تو برگ جان ندارمسر کفر و غم ایمان ندارمبه امید خیالت میدهم جانوگرنه طاقت هجران ندارممرا گفتی که: فردا روز وصل استامید زیستن چندان ندارمدلم در بند زلف توست ور نهسر سودای بی‌پایان ندارمنیاید جز خیالت در دل منبخر یوسف، سر زندان ندارمخیالت با دل من دوش می‌گفتکه: این درد تو را درمان ندارمغمت هر لحظه جان می‌خواهد از منچه انصاف است؟ چندین جان ندارموگر لطف خیال تو باشدعراقی را چنین حیران ندارم

ČAHĀRMEŻRĀB BAYAT TORKComposer:Abolhassan Saba
Arrangement for Santour:Ardvan Kamkar
Santour: Hossein TaghinejadTonbak:Aryan Ghlipoor
 instagram.com/h.taghinejad instagram.com/aryan.gholipoor

چهارمضراب بیات ترک اثر استاد ابوالحسن صباتنظیم برای سنتور :استاد اردوان کامکار


#موسیقی #موسیقی_اصیل #سنتور #سنتورنوازان #سنتورنوازی_معاصر #فرامرز_پایور #پرویز_مشکاتیان #اردوان_کامکار #گیلان #رشت
#iranian_traditional_music #santour

به ياد خانم پورانشعر و آهنگ:استاد جهانبخش پازوكيتنظيم علي هاشميinstagram.com/ali.hashemi.tar
خواننده :مهروinstagram.com/mahroosafarzadeh

اركستر زهي:كسري عارفانكلارينت:حميد اشجعپيانو:سيامك بهبهانيتنبك:علي هاشمي
ناظر ضبط وكال:ايوب جوانيinstagram.com/ayoob.javaniركورد و ميكس و مسترينگ:استوديو والس

نقش ضمیر – اجرای خصوصی محمدرضا شجریان و محمد موسوی در ابوعطا
سپاس فراوان از جناب حسین همت‌یار برای ارسال این اجرای شنیده نشده
به خدا اگر بمیرم که دل از تو برنگیرمبرو ای طبیبم از سر که دوا نمی‌پذیرمهمه عمر با حریفان بنشستمی و خوبانتو بخاستی و نقشت بنشست در ضمیرممده ای حکیم پندم که به کار در نبندمکه ز خویشتن گزیر است و ز دوست ناگزیرمبرو ای سپر ز پیشم که به جان رسید پیکانبگذار تا ببینم که که می‌زند به تیرمنه نشاط دوستانم نه فراغ بوستانمبروید ای رفیقان به سفر که من اسیرمتو به خواب خوش بیاسای و به عیش و کامرانیکه نه من غنوده‌ام دوش و نه مردم از نفیرمتو در آب اگر ببینی حرکات خویشتن رابه زبان خود بگویی که به حسن بی‌نظیرماگرم چو عود سوزی تن من فدای جانتکه خوش است عیش مردم به روایح عبیرم
از تو با مصلحت خویش نمی‌پردازمهمچو پروانه که می‌سوزم و در پروازمگر توانی که بجویی دلم امروز بجویور نه بسیار بجویی و نیابی بازمگر به آتش بریم صد ره و بیرون آریزر نابم که همان باشم اگر بگدازمگر تو آن جور پسندی که به سنگم بزنیاز من این جرم نیاید که خلاف آغازمخدمتی لایقم از دست نیاید چه کنمسر نه چیزیست که در پای عزیزان بازممن خراباتیم و عاشق و دیوانه و مستبیشتر زین چه حکایت بکند غمازمماجرای دل دیوانه بگفتم به طبیبکه همه شب در چشم است به فکرت بازمگفت از این نوع شکایت که تو داری سعدیدرد عشق است ندانم که چه درمان سازم
ما همه چشمیم و تو نور ای صنمچشم بد از روی تو دور ای صنمروی مپوشان که بهشتی بودهر که ببیند چو تو حور ای صنمتا به کرم خرده نگیری که منغایبم از ذوق حضور ای صنماین همه دلبندی و خوبی تو راموضع ناز است و غرور ای صنمروی تو بر پشت زمین خلق راموجب فتنه‌ست و فتور ای صنمسعدی از این چشمه حیوان که خوردسیر نگردد به مرور ای صنم

آیینه‌ی اوهام – اجرای خصوصی در نوا 
آواز: محمدرضا شجریان سه‌تار: پرویز مشکاتیان نی: محمد موسوی 
این آلبوم غیررسمی از اجراهای خصوصی منتشرنشدۀ زنده‌یادان محمدرضا شجریان و پرویز مشکاتیان، شامل ساز و آوازی مفصل است در دستگاه نوا، بر روی غزل حافظ با مطلع «عکس روی تو چو در آینۀ جام افتاد/ عارف از خندۀ می در طمع خام افتاد». مرحوم مشکاتیان در این محفل سه‌تار نواخته و نیِ محمد موسوی با ساز او هم‌نواز شده است. در خاتمۀ این اجرا، که سعی شده ضبط آن تا حدی پالایش صوتی شود، قطعات و تصانیفی ضربی نیز می‌شنویم.
عکس روی تو چو در آینه‌ی جام افتادعارف از خنده‌ی مِی در طمعِ خام افتادحُسنِ روی تو به یک جلوه که در آینه کرداین‌همه نقش در آیینه‌ی اوهام افتاداین‌همه عکس مِی و نقش مخالف که نمودیک فروغِ رخ ساقی‌ست که در جام افتادغیرت عشق زبانِ همه خاصان ببریدکز کجا سِرّ غمش در دهن عام افتادهر دمش با منِ دل‌سوخته لطفی دگر استاین گدا بین، که چه شایسته‌ی اِنعام افتادزیر شمشیرِ غمش رقص‌کنان باید رفتکان که شد کشته‌ی او نیک سرانجام افتاددر خم زلف تو آویخت دل از چاه زنخآه! کز چاه برون آمد و در دام افتادآن شد ای خواجه که در صومعه بازم بینیکار ما با رُخ ساقی و لب جام افتادمن زِ مسجد به خرابات نه خود افتادماینم از عهد اَزَل حاصل فرجام افتادچه‌ کند کز پی دوران نرود، چون پرگار؟هرکه در دایره‌ی گردش ایّام افتادصوفیان جمله حریف‌اند و نظرباز؛ ولیزین میان حافظِ دل‌سوخته بدنام افتاد
گر به تو افتدم نظر چهره به چهره رو بروشرح دهم غم تو را نکته به نکته مو به مواز پی ديدن رخت همچو صبا فتاده امخانه به خانه در به در کوُچه به کوچه کو به کوميرود از فراق تو خون دل از دو ديده‌امدجله به دجله يم به يم چشمه به چشمه جو به جو
یارا تو کجا و ما کجاییمتو یار که‌ای و ما توراییمچون من شده‌ام به کوی تو مستوی را نتوان گرفت و در دستماییم و نوای بینواییبسم لله اگر حریف مایی
ما را همه شب نمی‌برد خوابای خفته روزگار دریابدر بادیه تشنگان بمردندوز حله به کوفه می‌رود آب