«««««🍷می‌بهـا»»»»»

غزل نمره ۳۵۹

فاعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن

خرم آن روز کز اين منزل ويران بروم

راحت جان طلبم و از پی جانان بروم

گر چه دانم که به جایی نبرد راه غريب

من به بوی سر آن زلف پريشان بروم

چون صبا با تن بيمار و دل بی‌طاقت

به هواداری آن سرو خرامان بروم

دلم از وحشت زندان سکندر بگرفت

رخت بربندم و تا ملک سليمان بروم

در ره او چو قلم گر به سرم بايد رفت

با دل زخم‌کش و ديده‌ی گريان بروم

نذر کردم گر از اين غم به در آيم روزی

تا در ميکده شادان و غزل‌خوان بروم

به هواداری او ذره‌صفت رقص‌کنان

تا لب چشمه‌ی خورشيد درخشان بروم

تازيان را غم احوال گران‌باران نيست

پارسايان مددی تا خوش و آسان بروم

ور چو حافظ ز بيابان نبرم ره بيرون

همره کوکبه‌ی آصف دوران بروم

Support this podcast at — https://redcircle.com/ravaq/donations