گاتشال در این اثر جدید خود این مسئله را به بحث می گذارد که ذهن انسان و سیستم نقاد شناختی او در مقابل داستان و قصه آسیب پذیر است و براحتی تحت تاثیر قرار می گیرد. وقتی یافته ها و مطالب بصورت آمار یا گزارش علمی ارائه می شوند تاثیرپذیری کمتری دارند و سیستم شناختی در مقابل تغییر و پذیرش مقاومت می کند. اما اگر مطالب در قالب داستان یا حکایت بیان شوند که در آن نوعی عامل یا قهرمان، فرد مخالف یا ضد قهرمان و جنبه هایی حماسی وجود دارد، پذیرش و گسترش باور بطرز عجیبی تسریع می شود. به بیان دیگر "داستان سرایان بر جهان حکومت می کنند"

اما چرا توانایی اطلاعات در قالب داستان بسیار مجاب کننده تر هستند؟ یکی از مسائل مرتبط پدیده ایی بنام "انتقال روایتی" است بدین معنا که هنگام شنیدن حکایت و یا قصه، فرد بسرعت در قالب شخصیت داستان قرار گرفته و نوعی تغییر سیستم شناختی صورت می گیرد. سیستم جدید از بسیاری قید و بندهای نظام انعکاسی یا تحلیلگر مصون است و یافته ها بدون آنکه فرد بخواهد پذیرفته، ضبط و حتی نشر داده می شوند. هیچ چیز غیر معصوم تر از یک داستان خوب نیست! برخی سناریوها نیز بسیار گیراتر و جذابتر از سایرین هستند: اینکه مشکلات جنبه عاملیت فردی با سوء نیت ذاتی و درونی دارند یا انسان ها همواره در وضعیت بحرانی از شر قرار دارند و نیازمند مداخله قهرمان یا قهرمانی هستند. بر اساس پژوهش ها اینگونه داستان ها مقبولیت بیشتری داشته، راحت تر در ذهن می مانند و اشتیاق افراد به اشتراک گذاری آنان بیشتر است. ادعایی که در این قالب نیز ارائه شوند کمتر نقد می شوند.

در انتهای کتاب گاتشال توصیه جالبی به خوانندگان دارد: در مقابل قصه ها مقاومت کنید ولی از قصه گو نفرت پیدا نکنید و برای آرامش روح خودتان هم که شده، آنهایی را که در دام قصه ها افتاده اند، تحقیر نکنید