Czy naprawdę nikomu nie można zaufać, a każdą nowo poznaną osobę trzeba traktować z rezerwą?

Młoda dziewczyna, która za kilka miesięcy rozpocznie swoją studencką przygodę, chcąc skorzystać z uroków okresu wakacyjnego postanawia wybrać się w samotną podróż. Jedzie nad morze, następnie w góry. Wysiada na dworcu w Zakopanem i to wtedy poznaje mężczyznę. Jest trochę starszy od niej, przedstawia się jako przewodnik górski i oferuje swoją pomoc. Katarzyna postanawia zaufać. Udają się na wędrówkę Doliną Chochołowską, ale po pewnym czasie schodzą ze szlaku, gdzie odnajdują szałas pasterski. 

Kilka błędnych decyzji i  przytomny umysł osób postronnych sprawiają, że sprawa dość szybko znajduje swoje rozwiązanie.

Historia Katarzyny P. jest dowodem na to, że oczy i uszy powinniśmy mieć zawsze otwarte, bo nigdy nie wiadomo czy nie spotkaliśmy wilka w owczej skórze.

Źródła:

https://docs.google.com/document/d/1kU7lZzIt916rXgS9gC8yCisM1u1EcFubc0JxW6u_PtI/edit?usp=sharing

Katarzyna Z. to młoda studentka religioznawstwa z Krakowa. 12 listopada 1998 roku nie pojawia się na umówionej wizycie lekarskiej. Jej mama zgłasza zaginięcie. Rozpoczynają się poszukiwania. Po blisko dwóch miesiącach następuje przełom w sprawie. Załoga statku rzecznego „Łoś” próbując oczyścić śrubę napędową dokonuje makabrycznego odkrycia.

Niedługo później sprawa zyskuje kryptonim „Skóra”.

W 2017 roku ma miejsce pierwsze poważne aresztowanie, a 14 września 2022 roku po blisko 25 latach zapada wyrok skazujący.

Źródła:

https://docs.google.com/document/d/142w_3067uM64dPF-bltXwnkOrokV01rGO1cog0ASGQY/edit?usp=sharing