Rehefa avy nanao antso telo ho amin’ny fanoloran-tena I Jesosy, izay nifarana tamin’ny Fitsipika Volamena, dia nanome fanasàna lehibe sady sarotra Izy. Antso sady fanamby izy ity, antso ho tonga mpianatra feno fanoloran-tena, olona mitondra vahaolana sy valinteny ary hanatratra izao tontolo izao ho Azy. Toa fanamby manondro amin’ny fanontaniana hoe: "Ho isan'ireo olana ve ianao sa ho isan’ireo vahaolana?"

Nanafatra ireo mpanara-dia Azy I Jesosy mba ‘hitraka’ hatrany. Toy izany no hahazoantsika mandray ny fitahiam-panahy sy ny soatoavina ara-panahy avy amin’Andriamanitra. Nampiasa matoanteny tsy tapaka I Jesosy ny amin’ny hoe ‘mangataka, mitady, ary mandondòna’, mba hampifanamby ny mpianany hiandrandra tsy tapaka sy amim-paharetana. Rehefa mitady dia mila averimberina ny fangatahana ary mila mazoto mangataka foana. Rehefa mandondòna dia mila averimberina ny fikatsahana ary mila atao mafimafy ny fitadiavana. Nantsoin’I Jesosy hanana fo miredareda ho an’Andriamanitra ny mpianany. Nampanantena Izy fa izay rehetra manontany sy mitady ary mandondòna tahaka izany dia hovaliana. Avy eo, I Jesosy dia namintina ny fampianarany tamin'ny fehezanteny iray hoe: "Ataovy amin'ny hafa izay tianareo hataony aminareo koa." Ity no atao hoe Fitsipika Volamena.

Nampianatra ny mpianany I Jesosy mba hibanjina ny toetra anaty ary hahatsapa fa ny fitsipika ‘fahasambarana’ faha-valo nomeny dia hahatonga azy ireo ho fanasina sy fahazavana ilain’izao tontolo izao. Nampianariny koa izy ireo mba hijery ny manodidina, hampihatra izany toe-tsaina voatahy sy sambatra izany eo amin’ny fifandraisany amin’ny hafa, ary avy eo dia hibanjina ambony sy handray avy amin’Andriamanitra ny fitsipika ara-panahy sy soatoavina mba hitohizan’izy ireo ho mpianatra mamokatra hatrany. Mampifanamby ny tapany farany amin’ny Toriteny teo An-tendrombohitra, dia ny hoe: 'Inona no zavatra hataonao manoloana izay zavatra fantatrao?'

Ity andalan-teny ity dia miresaka momba ny tebiteby, fa ny tena votoatiny dia mampianatra momba ny soatoavina, na izay tokony ho laharam-pahamehana. Rehefa manahy isika dia eo vao hita izay tena hifikiran’ny fontsika, ary hatraiza ny fahatokiantsika ny fiahian’Andriamanitra antsika. Ny mpianatr’I Jesosy tsirairay dia tokony hanana ‘laharam-pahamehana kendrena’, tahaka ny hoe teboka iray anaty faribolana iray izay maneho ny fitsipik’Andriamanitra anatin’ny fony. Ny zavatra rehetra any ivelan’io faribolana io dia tokony hataon’ny Mpanjakan’ny mpanjaka ho laharam-pahamehana rehefa asehony amintsika izay tokony atao. Na inona na inona mampanahy antsika dia efa voaomana sy homen’ilay Raintsika any an-danitra izany.

Iray amin'ireo antony mahatonga ny olona hanana olana be dia be ny tsy fananany soatoavina marina. Ny mpianatra manana toe-tsaina tsara ao anatiny dia miaina amin’ny soatoavina marina. Izany no mahatonga azy ireo hanana ilay dindo amin’ny maha sira sy fahazavana eo amin’izao tontolo izao; satria ny vaindohan-draharahany dia ny mifototra amin’ny fiainana mandrakizay fa tsy ny harena eto an-tany.

Tahaka ny fanomezana sy ny vavaka, ny fifadian-kanina koa dia natao ho an'Andriamanitra fa tsy natao ilàna sitraka amin’ny hafa. Amin’ny sehatra maro samihafa, Andriamanitra dia mamaly araka izay zavatra hitany, mijery ny antony manosika ny fontsika hanome na koa hivavaka. Rehefa manome isika dia sehatra iray handrefesana ny fanoloran-tenantsika amin’Andriamanitra izany, dia toy izany koa ny fifadian-kanina, sehatra iray handrefesana hoe hatraiza ny fanomezantsika lanja ny ara-panahy mihoatra noho ny ara-nofo amin’ny fiainantsika. Maneho ny fahatsoran’ny vavaka ataontsika ihany koa ireny.

Nampianatra ny mpianany hivavaka I Jesosy, io ilay antsointsika hoe “Ilay vavaka nampianarin’I Tompo”. Io vavaka io nefa raha ny tokony ho izy, dia "Vavaky ny Mpianatra" satria tsy mbola nampiasa io vavaka io mihitsy I Jesosy. Fa izao no tokony ho “vavaka”, hoy Jesosy. Izy dia milaza amintsika mba hivavaka eo amin'ny toerana mirindrina, misy varavarana afaka hidiana, toerana izay tsy afaka ireharehantsika amin’olona fa isika sy Andriamanitra irery ihany.

Jesosy dia nampianatra ny mpianany hihevitra ireo toetra ‘sambatra’ mitondra fitahiana ireo ao am-pony, ary nampianatra azy ireo hampihatra ireo fahasambarana ireo eo amin’ny fifandraisany. Ao amin’ny Matio toko faha-6 izao Izy dia mampirisika ny mpianany hizotra amin’ny lalana vaovao mankany amin’ny fifandraisany amin’Andriamanitra. Amin’ny fanarahana fifehezan-tena sy soatovina ara-panahy sy mahitsy no tokony hiainan’izy ireo ny fanolorantenany amin’ny maha mpianatra azy.

Raha manara-dia an’I Jesosy sy manana ny toe-tsainy isika dia hiova. Ho lasa fanasin’ny tany ary ho tahaka ny jiro mamirapiratra eo amin’izao tontolo izao. Izany hoe, miavaka amin’ny hafa ny fomba iainantsika. Hanome sy hanao mihoatra aza isika satria manana an’I Jesosy velona ao am-pontsika. Hanana fitiavana lehibe kokoa noho izay fantatr’izao tontolo izao ary haneho fahasoavana sy famindrampo lehibe mihoatra noho izay heverin’izao tontolo izao ho fanaperana isika. Raha manao izany isika dia hanahaka ny Raintsika izay any an-danitra.

Indrisy anefa fa ireo andininy ireo no anisan’ny sarotra adika sy hampiharina indrindra amin’ny fampianaran’I Jesosy, noho Izy mampianatra soatoavina manan-danja tsy mbola re teto amin'izao tontolo izao. Ireo Mpitondra fivavahana fahiny mantsy dia nampianatra fa toy izao no voalazan’ny Lalàna: tiava ny namanao (izay marina rahateo) ary mankahalà ny fahavalonao (izay diso). Nanitsy izany tsy fahatakaran-dry zareo ny Lalàna izany I Jesosy ary mitaky fanoloran-tena tanteraka avy amin’ny mpianany. Ny mitia ny namana, eny fa na dia ny fahavalo araka ny fenitr’Andriamanitra aza dia sarotra tokoa, raha tsy amin’ny alalan’ny zavatra iray ihany: manana an’I Jesosy velona ao anatintsika.