Hoewel hij vindt dat we oosterse filosofie niet moeten gebruiken als leverancier van levenslessen, komen er opvallend veel levenslessen voorbij in dit uur. We spraken over ruimte scheppen door 'zachtjes te duwen', zuiverheid, tegenslag en dat wat we niet weten, belangrijker is dan wat we wel weten. 'Het leven is onzeker en zo vluchtig als een zeepbel.'

Hij vindt dat journalisten meer zelfreflectie moeten tonen. Dus natuurlijk spreken we over de bevindingen van de Commissie Van Rijn en de NOS. Ook pleit hij voor meer transparantie en hoe dat het vertrouwen in de journalistiek kan herstellen. Verder: zijn liefde voor de journalistiek, dat ene steekincident en de lessen die hij zijn (klein)kinderen wil meegeven.

Er is een grens aan de hoeveelheid ellende die je als mens tot je kunt nemen. Dus een technisch rechercheur zou eigenlijk na 8 jaar werken op plaats delict moeten worden herplaatst, vindt hij. Hij blikt terug op zijn werkzaamheden omtrent MH17 en vertelt hoe het is om op de terugweg naar huis op de binnenkant van je wang te bijten om maar niet te gaan huilen. 

Alsof je aan een rafeltje trekt en je dan pas ziet hoe groot het weefsel is. Zo omschrijft ze de bevindingen van de Commissie Van Rijn. We spraken over wie er mag spreken en wie er even zijn of haar mond moet houden. En ze brengt een ode aan de introverte mens, aan Neil Diamond én het huwelijk.

Hij ziet het veel om zich heen. Mensen die niet alles uit het leven halen, mensen die veel beter kunnen presteren. De levenslessen die hij leerde als commando deelt hij graag met anderen. Groeien doet pijn. Doe morgen iets anders dan vandaag. En: ego’s moeten altijd ondergeschikt zijn aan het doel. Het team, de taak en ik. Dat is de volgorde. 

Je bent veel minder nietig dan je denkt, dat is zijn boodschap. We hebben veranderkracht, juist in tijden van instabiliteit en chaos. En weerstand? Dat is de eerste stap naar contact, een teken dat je op de juiste weg bent. En activisme, dat mag wel wat warmer én vrolijker: 'Boosheid werkt niet bij transities'.

Dat het er gewoon mag zijn, zonder bedoeling, zonder controle. Dát vindt hij de kracht van poëzie. We spreken over thuis, over missen en over de heerlijkheid van de woorden vinden voor datgene wat je voelt, zodat anderen je eindelijk begrijpen.

Een beter begrip van radicalisering, dát is het streven van deze filosoof en theoloog. Door te erkennen dat iedereen de potentie heeft om te radicaliseren. En vervolgens met elkaar in gesprek te gaan. Verder spraken we over de irrationele argumenten van gelovigen én van atheïsten.

Wanneer is een stereotypering racistisch? We blikken terug op die ene cartoon die offline werd gehaald. We praten over de schoonheid én de complexiteit van het vak. Hij legt uit waarom hij vindt dat alles wat twintig jaar geleden kon, nu nog steeds moet kunnen. En hij vertelt waarom hij stopt bij de Volkskrant.

Is er nog een plek waar je écht vrij bent? Waar niet alles wat je zegt en doet wordt geregistreerd door apps, sensoren, overheid, camera's, computers? Kortom, de grenzen van het toelaatbare als het gaat om privacy.