Vanuit het niets werd hij lijsttrekker voor de Rotterdamse VVD. En sinds een half jaar is hij er wethouder en loco-burgemeester. We spraken over zijn jeugd in Wassenaar, zijn ongeduld, zijn ondernemersgeest en dat ene filmpje met dat paard.

Als journalist moet je een ambetanterik zijn. En dat is deze Vlaamse opiniemaker, die politici graag betrapt op inconsequentie. Hij heeft zichzelf duidelijke regels opgelegd: nooit op restaurant gaan met een politicus. Met elke andersdenkende in gesprek durven gaan. En zo nu en dan je Twitter op slot gooien.

En af en toe je Twitter even op slot zetten

Ze voelt zich verantwoordelijk voor datgene wat ze kan veranderen. En dat is best veel. Ongelijkheid vindt ze een keuze, politiek is in haar ogen geen carrière, cynisme beschouwt ze als mislukte hoop. Dus daar doet ze niet aan.

Hij is de eerste om toe te geven dat hij niet precies weet hoe het zit met God en de wereld en het hiernamaals. En dat is een verfrissend geluid als theoloog. Wel weet hij dat de bijbelverhalen nog steeds actueel zijn. Verhalen over de zwakkeren in de samenleving die volgens hem daadwerkelijk iets kunnen veranderen.

Het ene moment ben je vrijwilliger in Griekenland en help je bootvluchtelingen tijdens die laatste gevaarlijke meters totdat ze land bereiken, het andere moment riskeer je een gevangenisstraf van 25 jaar. En dat terwijl hij altijd het juiste wilde doen. Omdat iemand het moet doen.

Toen hij De Avonden las, wist hij het zeker: hij was niet de enige met dit soort gedachten. En hij wilde psychiater worden. En dat werd hij. Een bijzondere psychiater met het voorkomen van Nick Cave en met levenswijsheden die even treffend als toegankelijk zijn. Zoals: geluk is een bijwerking van een zinvol leven in de zorg voor een ander.

Geweten is het tegenovergestelde van gewoonte. Een interessante invalshoek in deze tijd waarin de lijst met gecancelde personen met de dag langer wordt. Verder bespreken we hoe taal aan de basis staat van grote veranderingen en hoe je alvast kunt vieren dat je na het wankelen nog steeds overeind staat.

Met zoveel liefde praat hij over zijn vak. De uitdaging om de druktemakers, de strebers, de stillen, alle leerlingen het gevoel te geven dat ze gezien worden. Soms staat hij iets boven ze, soms werkt het juist goed om op gelijke voet te staan. Bijvoorbeeld tijdens het freestylen en natuurlijk doet hij dat ook tijdens dit uur!

Een uur is veel te kort om alle ideeën in zijn hoofd te bespreken. Of al zijn bezigheden. De gezamenlijke noemer is de zorg. Problemen uit die zorg signaleren, begrijpen en uit de wereld helpen. Onbegrijpelijk dat die goede bedoelingen ook haat en bedreigingen oproepen. En zelfs dat wil hij begrijpen én uit de wereld helpen.

Spijt heeft ze niet. Ze kan niet anders dan zich uitspreken, zeker als het gaat om het bevorderen van wat ze zelf 'kanskracht' noemt. Wel had ze eerder uit Herstel-NL moeten stappen. Verder praten we over het nut van wankelen en over haar diepe liefde voor cijfers, die in haar ogen een kleur hebben.