
 مي دمد صبح و کله بست سحاب
 الصبوح الصبوح يا اصحاب
 مي چکد ژاله بر رخ لاله
 المدام المدام يا احباب
 مي وزد از چمن نسيم بهشت
 هان بنوشيد دم به دم مي ناب
 تخت زمرد زده است گل به چمن
 راح چون لعل آتشين درياب
 در ميخانه بسته اند دگر
 افتتح يا مفتح الابواب
 اين چنين موسمي عجب باشد
 که ببندند ميکده به شتاب لب و دندانت را حقوق نمک
 هست بر جان و سينه هاي کباب 
 بر رخ ساقي پري پيکر
 همچو حافظ بنوش باده ناب


Support this podcast at — https://redcircle.com/ravaq/donations

می‌دمد صبح و کله بسته سحاب ۰۱۳

می‌ترسید بی‌آنکه بداند می‌ترسد. غمگین بود بی‌آنکه بداند از چه. می‌خواست برود، بی‌آنکه بداند به کجا. دلتنگ بود، بی‌آنکه بداند برای که. _ پادکست رواق با رویکردی روانشناختی به اگزیستانسیالیسم می‌پردازه و ساده‌تر از اسمش، ریشه‌ی بسیاری از احساسات عمیق آدمی رو واکاوی می‌کنه، غمها، ترسها، آرزوها. هدف رواق کشفِ فردیِ مخاطبان از ابعادِ زیستِ اصیله و من با تکیه بر آثار اروین یالوم، در این مکاشفه همراه شما هستم. _ من فرزین رنجبر هستم.

Health & Fitness

Mental Health

غزل نمره ۰۳۱ فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلان 
 آن شب قدری که گويند (جویند) اهل خلوت امشب است  يا رب اين تاثير دولت از کدامين کوکب است 
 تا به گيسوی تو دست ناسزايان کم رسد  هر دلی در حلقه‌ای در ذکر يارب يارب است 
 کشته چاه زنخدان توام کز هر طرف  صد هزارش گردن جان زير طوق غبغب است 
 شهسوار من که مه آيينه‌دار روی اوست  تاج خورشيد بلندش خاک نعل مرکب است 
 عکس (تاب) خوی بر عارضش بين کآفتاب گرم رو  در هوای آن عرق تا هست هر روزش تب است 
 من نخواهم کرد ترک لعل يار و جام می  زاهدان معذور داريدم که اينم مذهب است 
 اندر آن ساعت (موکب) که بر پشت صبا بندند زين  با سليمان چون برانم من که مورم مرکب است 
 آن که ناوک بر دل من زيرچشمی می‌زند  قوت جان حافظش در خنده زير لب است 
 آب حيوانش ز منقار بلاغت می‌چکد  زاغ کلک من به‌نام‌ايزد چه عالی مشرب است

Support this podcast at — https://redcircle.com/ravaq/donations

آن شب قدری که گویند اهل خلوت امشب است ۰۳۱

غزل نمره ۰۳۰ مفعول و فاعلات و مفاعیل و فاعلان 
 زلفت (زلفش) هزار دل به يکی تار مو ببست  راه هزار چاره‌گر از چار سو ببست   تا عاشقان به بوی نسيمش دهند جان  بگشود نافه‌ای و در آرزو ببست   شيدا از آن شدم که نگارم چو ماه نو  ابرو نمود و جلوه‌گری کرد و رو ببست   ساقی به چند رنگ می اندر پياله ريخت  اين نقش‌ها نگر که چه خوش در کدو ببست   يا رب چه غمزه کرد صراحی که خون خم  با نعره‌های غلغلش اندر گلو ببست   مطرب چه پرده ساخت که در پرده (حلقه) سماع  بر اهل وجد و حال در های‌وهو ببست 
 (دانا چو دید بازی این چرخ حقه‌باز هنگامه بازچید و در گفتگو ببست)   حافظ هر آن که عشق نورزيد و وصل خواست  احرام طوف کعبه‌ی دل بی وضو ببست

Support this podcast at — https://redcircle.com/ravaq/donations

زلفش هزار دل به یکی تار مو ببست ۰۳۰

غزل نمره ۰۲۹ مفعول و مفاعیل و مفاعیل و فعولن 
 ما را ز خيال تو چه پروای شراب است  خم گو سر خود گير که خمخانه خراب است   گر خمر بهشت است بريزيد که بی دوست  هر شربت عذبم که دهی عين عذاب است   افسوس که شد دلبر و در ديده گريان  تحرير خيال خط (رخ) او نقش بر آب است   بيدار شو ای ديده که ايمن نتوان بود (خفت) زين سيل دمادم که در اين منزل خواب است   معشوق عيان مي گذرد بر تو وليکن  اغيار همی‌بيند از آن بسته نقاب است   گل بر رخ رنگين تو تا لطف عرق ديد  در آتش شوق (رشک) از غم دل غرق گلاب است   سبز است در و دشت بيا تا نگذاريم  دست از سر آبی که جهان جمله سراب است   در کنج دماغم مطلب جای نصيحت  کاين گوشه پر از زمزمه چنگ و رباب است 
 (در بزم دل از روی تو صد شمع برافروخت این طرفه که بر روی تو صد گونه حجاب است) 
 (راه تو چه راهی‌ست که از غایت تعظیم دریای محیط فلکش عین سراب است)   حافظ چه شد ار عاشق و رند است و نظرباز  بس طور عجب لازم ايام شباب است

Support this podcast at — https://redcircle.com/ravaq/donations

ما را ز خیال تو چه پروای شراب است ۰۲۹

غزل نمره ۰۲۸ 
 به جان خواجه و حق قديم و عهد درست  که مونس دم صبحم دعای دولت توست   سرشک من که ز طوفان نوح دست برد  ز لوح سينه نيارست نقش مهر تو شست   بکن معامله‌ای وين دل شکسته بخر  که با شکستگی ارزد به صد هزار درست   زبان مور به آصف دراز گشت و رواست  که خواجه خاتم جم ياوه کرد و بازنجست   دلا طمع مبر از لطف بی‌نهايت دوست  چو لاف عشق زدی سر بباز چابک و چست   به صدق کوش که خورشيد زايد از نفست  که از دروغ سيه روی گشت صبح نخست   شدم ز دست تو شيدای کوه و دشت و هنوز  نمی‌کنی به ترحم نطاق سلسله سست   مرنج حافظ و از دلبران حفاظ مجوی  گناه باغ چه باشد چو اين گياه نرست

Support this podcast at — https://redcircle.com/ravaq/donations

به جان خواجه و حق قدیم و عهد درست ۰۲۸

غزل نمره ۰۲۷ مفعولُ مفاعیلن مفعول مفاعیلن 
 در دير مغان آمد يارم قدحی در دست  مست از می و ميخواران از نرگس مستش مست   در نعل سمند او شکل مه نو پيدا  وز قد بلند او بالای صنوبر پست   آخر به (ز) چه گويم هست از خود خبرم چون نيست  وز بهر چه گويم نيست با وی نظرم چون هست   شمع دل دمسازان (دمسازم) بنشست چو او برخاست  و افغان ز نظربازان برخاست چو او بنشست   گر غاليه خوش بو شد در گيسوی او پيچيد  ور وسمه کمانکش گشت در ابروی او پيوست   بازآی که بازآيد عمر شده حافظ  هر چند که نايد (نیاید) باز تيری که بشد از شست

Support this podcast at — https://redcircle.com/ravaq/donations

می‌دمد صبح و کله بسته سحاب ۰۱۳

Download our free app to listen on your phone