Haar verjaardag viert Nazmiye Oral samen met Kefah, door hardop na te denken over de eindigheid en de kunst van doorzetten. Haar herinneringen variëren van de stilgeboorte van haar broertje, tot het verlies van haar vader, wat diepe indrukken op haar heeft achtergelaten. Ondanks het verdriet en de strijd, leert ze nu om door te zetten zonder amok te maken. In gesprek met Kefah benadrukt Oral de kracht van kiezen en het volgen van je ware bestemming. “Het is heel fijn dat ik van mijn overleven mijn werk heb kunnen maken. De kunst heeft mijn leven gered.”