W 2025 roku w Kijowie wciąż wyją syreny alarmowe. Zdarza się, że w nocy na miasto spadają rosyjskie rakiety i drony. Po każdym takim ataku Kijów odradza się jak feniks z popiołów, a wraz ze wschodem słońca wraca zwykłe życie. Katia notuje niemal codziennie - jak topi śnieg, by zdobyć wodę, jak gotuje barszcz między eksplozjami, i jak 8 marca, mimo wszystko, świętuje Dzień Kobiet. Pisze o rodzinie, strachu i tęsknocie za zwyczajnym życiem.