Olgierd Łada-Zabłocki ps. Judym był lekarzem w punkcie opatrunkowym nr 115 przy ul. Mickiewicza 34, a następnie szpitala nr 100 przy ul. Krasińskiego 31. Z Warszawy wyjechał z rannymi. Po wojnie lekarz medycyny sportowej.

Rozmowę w ramach Archiwum Historii Mówionej przeprowadziła Katarzyna Figiel 21 lipca 2005 roku

Mieczysław Antoni Buczkowski ps. Buk był młodszym lekarzem szpitala polowego nr 100 przy ul. Krasińskiego 31. Podczas Powstania współpracował z doktorem Łydkowskim, Chmielewskim i Kanabusem. W zespole było 8 młodszych lekarzy i 4 dyplomowanych chirurgów, młodsi lekarze nie wykonywali skomplikowanych, poważnych operacji, lecz asystowali i pomagali chirurgom dyplomowanym. Ranny w głowę 24 sierpnia 1944 roku podczas ostrzału rakietowego szpitala. Wyszedł z Warszawy z ludnością cywilną. Z obozu przejściowego w Pruszkowie został wywieziony jako chory, dzięki pomocy polskich pielęgniarek i „lewemu" zaświadczeniu, że jest osobą chorą na gruźlicę. Po zakończeniu wojny kontynuował studia na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Warszawskiego, gdzie w 1947 roku uzyskał dyplom lekarza.

Rozmowę w ramach Archiwum Historii Mówionej przeprowadziła Iwona Brandt 8 grudnia 2009 roku.

Sergiusz Hornowski ps. Adam był lekarzem naczelnym 2 Rejonu „Celków” (Marki). Ze względu na dobrą znajomość języka rosyjskiego został także wyznaczony do kontaktów z wojskami radzieckimi. Dwukrotnie aresztowany przez NKWD, w 1946 roku przewieziony do obozu w Swierdłowsku. Po powrocie do kraju w 1947 roku pracował w warszawskich szpitalach.

Rozmowę w ramach Archiwum Historii Mówionej przeprowadziła Aleksandra Żaczek 8 listopada 2008 roku.

Jan Bohdan Gliński ps. Gbur, Doktór Jan był lekarzem w zgrupowaniu „Gurt”. Podczas Powstania prowadził Punkt Ratowniczo-Sanitarny przy ul. Nowogrodzkiej 34. 28 sierpnia 1944 roku został wypędzony przez Niemców, wraz z chorymi, rannymi i całym personelem sanitarnym trafił do obozu przejściowego w Pruszkowie. Zdołał jednak uciec, a następnie objął kierownictwo powstańczego szpitalika w Górcach, którym zarządał do rozwiązania w grudniu 1944 roku. Po wojnie wyjechał na Dolny Śląsk, gdzie zorganizował Służbę Zdrowia powiatu zgorzeleckiego oraz szpital powiatowy, którego był pierwszym dyrektorem.

Rozmowę w ramach Archiwum Historii Mówionej przeprowadziła Anna Kowalczyk 22 maja 2006 roku.

#1944 #powstaniewarszawskie

Jerzy Kaczyński ps. Doktor Bogdan był głównym lekarzem Oddziału Dyspozycyjnego A („Kolegium A”). Podczas Powstania Warszawskiego pełnił służbę w sanitariacie Zgrupowania „Radosław”, po przejściu na Stare Miasto był lekarzem w szpitalu powstańczym „Pod Krzywą Latarnią” przy ul. Podwale 25. Na Górnym Czerniakowie pracował w szpitalu polowym przy ul. Okrąg 2. Po kapitulacji był jeńcem Stalagu IV B/H Zeithain. Po wojnie pracował jako ginekolog-cytolog.

Rozmowę w ramach Archiwum Historii Mówionej przeprowadziła Hanna Radziejowska 9 stycznia 2005 roku.

#1944 #powstaniewarszawskie #podcast

Zbigniew Grochowski to ostatni żyjący fotograf Powstania Warszawskiego. Podczas okupacji działał w Szarych Szeregach, gdzie brał udział w akcjach małego sabotażu i fotografował niemieckie obiekty i uliczne egzekucje. W czasie Powstania fotografował walczącą Starówkę - młodych Powstańców, pierwsze ofiary i płonące domy. Zdjęcia udało mu się wynieść z Warszawy i przechować w obozie, do którego trafił. Po wojnie dokumentował ruiny kamienic i kościołów, ekshumacje oraz napisy upamiętniające poległych.

Rozmowę w ramach Archiwum Historii Mówionej przeprowadziła Joanna Lang 13 marca 2015 roku.

#1944 #powstaniewarszawskie #podcast

Stefan Lewandowski nie brał udziału w Powstaniu jako żołnierz. Wykonał 39 zdjęć dwuobiektywowym aparatem Rolleicord, na negatywach 6x9cm. Na fotografiach uwiecznił żołnierzy i sanitariuszki ze „Żniwiarza”, swojego starszego brata Karola Lewandowskiego ps. Karolek oraz cywili – znajomych i sąsiadów. Z Warszawy wyszedł z ludnością cywilną. Przez obóz przejściowy w Pruszkowie dostał się do Potoku Wielkiego w Świętokrzyskiem. Po wojnie powrócił do Warszawy. Odkopanie ukrytych zdjęć z Powstania było jedną z pierwszych czynności wykonanych po powrocie do stolicy.

Rozmowę w ramach Archiwum Historii Mówionej przeprowadziła Joanna Rozwoda 24 lipca i 21 sierpnia 2012 roku #1944 #powstaniewarszawskie #podcast

Eugeniusz Haneman ps. Han w czasie Powstania był fotoreporterem Delegatury Rządu na Kraj, dokumentował walki w Śródmieściu i na Powiślu. Często współpracował z Sylwestrem Braunem ps. Kris. Po upadku Powstania, przez obóz przejściowy w Pruszkowie, trafił do Krakowa. Rolki filmów z powstańczymi zdjęciami przetrwały zakopane w piwnicy jednego z warszawskich domów.

Rozmowę w ramach Archiwum Historii Mówionej przeprowadziła Małgorzata Brama 5 czerwca 2007 roku.

„Mówię: »Jesteśmy nad Tatrami, jest Gerlach, Giewont«. Każdy jakby poweselał, nad krajem znów po tylu latach, po tylu przejściach z powrotem nad Polską. Przyznam się, że w ogóle nie myślałem o tym, że człowiek może zginąć, pomimo że były takie straty. Szereg maszyn naszych było zestrzelonych. Wciąż w to wierzyłem, że mogą zginąć wszyscy, ale my nie zginiemy”.

Antoni Tomiczek był w czasie wojny lotnikiem 1586 Eskadry do Zadań Specjalnych RAF. Pierwszy lot z pomocą dla powstańczej Warszawy wykonał w nocy z 22 na 23 sierpnia. Potem brał także udział w innych akcjach zaopatrzeniowych.

Rozmowę w ramach Archiwum Historii Mówionej prowadził Piotr Śliwowski 7 lutego 2008 roku.

#1944 #powstaniewarszawskie #podcast

Ryszard Zgórski w czasie był wojny lotnikiem 2. Pułku Nocnych Bombowców „Kraków”. Pilotował samolot Po-2, tzw. kukuruźnik.

Rozmowę w ramach Archiwum Historii Mówionej prowadził Michał Wójciuk 12 października 2011 roku.

#1944 #powstaniewarszawskie #podcast

Tekst w Archiwum Historii Mówionej:

https://www.1944.pl/archiwum-historii-mowionej/ryszard-zgorski,961.html