Pogadanki

są różne modele i sposoby postrzegania przywództwa;

idąc z przodu można się różnie ustawiać wobec tych, którzy są z nami;

przywództwo to tworzenie bezpiecznej przestrzeni;

są obszary, w których przewodzimy i są takie, w których jesteśmy pod przewodnictwem;

można być przywódcą dla sam_ siebie;

w tradycyjnym ujęciu bardziej kojarzymy przywództwo z nadawaniem niż z odbiorem;

potencjał przywódczy ma każdy z nas, także dzieci;

słuchanie innych, ale i słuchanie siebie są cenne w przywództwie;

przywództwo to rodzaj nastawienia, zadania, podejścia, a nie osoba.

w ciele pojawia się nam rozluźnienie, gdy rozmawiamy o przywództwie pełnym różnorodności i opartym o relacje.

są zachowania powszechnie uważane za dupkowate i takie, które są bardzo indywidualne;

zgodnie z paradygmatem Porozumienia bez Przemocy, każdy z nas postępuje i działa najlepiej jak potrafi;

a jednocześnie może podejmować takie działania, które dla drugiej osoby będą naruszające i ona ma prawo się przed nimi chronić;

dupkowate zachowania związane są z poziomem napięcia emocjonalnego;

rozmowa o granicach, o tym co dla nas dopuszczalne, a co nie, pomagają unikać dupkowatych zachowań w relacjach;

dupkowate zachowania to ”tragiczny” sposób zadbania o własne ważne potrzeby;

sięganie po wsparcie specjalisty, gdy w relacji trudno się dogadać, jest cywilizowanym sposobem komunikowania się;

a niemal już na sam koniec zachęcamy do rozmawiania na randkach o tym, jakie zachowania są dla nas dupkowate i do ustalenia sobie na to hasła.

naszej Kursopodróży ku karmiącym relacjom zaplanowanej na 2024 rok;

ogromnym wpływie edukacji relacyjnej na nasze życie;

o tym, że jesteśmy wypadkową 5 najbliższych osób;

nieformalnym charakterze edukacji relacyjnej;

kilku przekonaniach i mitach na temat relacji;

umiejętnościach przydatnych w budowaniu relacji;

relacjach, które się rozluźniają i takich, które się kończą;

różnicach, z których można korzystać i czerpać;

relacji z samą sobą;

robieniu stopklatki - nie tylko przy oglądaniu filmów.

rozróżnieniu pomiędzy oceną a obserwacją;

i kolejnym - między emocjami a uczuciami rzekomymi;

lokalizowaniu uwagi - czy jest skierowana wewnątrz, czy na zewnątrz;

odpowiadaniu na pytania, na które odpowiadać nie chcemy;

playliście czułości i troski.

autentyczności jako procesie;

eksperymentowaniu i przymierzaniu sobie różnych sformułowań;

wyrażaniu siebie w relacji i w tym co trudne, i w tym, co przyjemne;

rozmkinkach i “myślówach” wokół autentyczności;

kontekście kulturowym i tym związanym z “bańką”;

konflikcie wewnętrznym związanym z autentycznością;

kulturze komunikacji, w której nie musi być szybko, sprawnie i do przodu;

akceptacji i byciu przyjęt_ tak_, jak_ się  jest;

szczerości w kontakcie ze sobą;

różnorodności w nas, czyli przyglądaniu się różnym częściom.

warunkach i jakościach potrzebnych, by zabawa zaistniała;

rozwojowym potencjale zabawy;

ryzyku wpisanym w zabawy, zwłaszcza nowe;

autorytetach, na straży których nie trzeba nieustająco stać:

zabawach, które mają swój scenariusz i codziennych małych aktywnościach, w których jest energia zabawy;

środowisku sprzyjającemu zabawie;

ćwiczeniu mięśnia zabawy “na zimno”.