اعتراض نانوایان و اعتصاب رانندگان و کامیون‌داران بشدت حکومت جمهوری اسلامی را نگران کرده است. چرا حکومتی که شاهد این همه تجمع اعتراضی و حتی اعتصاب بوده از این اعتراض و اعتصاب به طور جدی‌تر‌ی نگران شده است؟

پس از کشته شدن محسن فخری‌زاده چه کسی ؛ پروژه هسته‌ای جمهوری اسلامی به عنوان مهم‌ترین و امنیتی‌ترین پروژه جمهوری اسلامی را اداره و مدیریت می‌کند. مثلثی از سه تن یعنی محمد اسلامی رییس سازمان انرژی اتمی به عنوان مدیر پروژه غنی‌سازی اورانیوم؛ سعید برجی به عنوان مسوول پروژه چاشنی انفجاری و در نهایت رضا مظفری‌نیا سردار ارشد سپاه پاسداران به عنوان رییس سازمان سپند در راس این کار هستند و شواهد و قرائن نشان می‌دهد فرماندهی عالی پروژه ساخت سلاح هسته‌ای خامنه‌ای، زیر نظر رضا مظفری‌نیا قرار دارد که در عالی‌ترین سطح به خامنه‌ای پاسخگو است.

علی خامنه‌ای گفته گمان نمی‌کند مذاکرات ایران و آمریکا به نتیجه برسد.نشانه‌ای از افزایش احتمال شکست مذاکرات و بازگشت سایه جنگ.

تسویه‌ حساب به سبک اسرائیل

اسرائیل در بازه‌ای حدود یک سال و نیم، تقریباً تمامی رهبران و فرماندهان اصلی گروه حماس را که در حمله ۷ اکتبر ۲۰۲۳ به این کشور نقش داشتند، از. میان برده است. در آن حمله که حماس علیه اسرائیل انجام داد، حدود ۱۲۰۰ شهروند اسرائیلی کشته شدند.
پس از این واقعه، بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر اسرائیل، اعلام کرد که تمامی افرادی که در این حمله نقش داشته‌اند، چه در داخل غزه و چه در خارج از آن، هدف قرار خواهند گرفت و کشته خواهند شد.
در هفته جاری، اسرائیل با اعلام کشته شدن محمد سنوار، برادر یحیی سنوار، یکی از رهبران ارشد حماس، عملاً این کار را انجام داد.. اکنون تقریباً تمامی فرماندهان و چهره‌های کلیدی حماس که در آن حمله نقش داشتند، از بین رفته‌اند.

ایالات متحده آمریکا اعلام کرده است که غنی‌سازی اورانیوم در هر سطحی در ایران، خط قرمز این کشور به شمار می‌آید و تحت هیچ شرایطی آن را نمی‌پذیرد اما عراقچی گفته با توافق یا بی‌توافق غنی سازی ادامه خواهد یافت آيا مذاکرات رو به بن‌بست می‌رود؟.

مسئولین جمهوری اسلامی هنوز از سخنرانی ترامپ در عربستان که وضعیت فاجعه‌بار ایران فعلی را با پیشرفت کشورهای عربی منطقه مقایسه کرد، عصبانی هستند.. در روزهای اخیر، از پزشکیان تا عراقچی و بسیاری از فرماندهان ارشد سپاه که از این صحبت‌های ترامپ خشمگین شده بودند، تلاش کردند به این سخنان جواب بدهند، اما واضح بود که جوابی برای ارائه ندارند.

با توجه به وضع فعلی کشور در زمینه‌های مختلف از جمله مشکلات آب و برق، گرانی و تورم، رهبر جمهوری اسلامی، خامنه‌ای، نیز نتوانست خود را کنترل کند و به صحبت‌های ترامپ واکنش نشان داد. اما همانطور که انتظار می‌رفت، جوابی قانع‌کننده به حرف‌های ترامپ نداشت. وی گفت که این سخنان ترامپ ارزش پاسخ دادن ندارد.

سفر ترامپ به منطقه و نتایج آن، خطرناک‌تر از بمباران بی-۵۲های آمریکا برای جمهوری اسلامی است. جمهوری اسلامی، شخص خامنه‌ای و فرماندهان سپاه، حق دارند که از این سفر عصبانی باشند. از این مقایسه‌ای که ترامپ میان وضعیت ویران ایران تحت رهبری جمهوری اسلامی با همسایگان در حال پیشرفت ایران انجام داد.

این سفر موجی از مقایسه در ذهن ایرانی‌ها ایجاد کرد؛ مقایسه‌ای که جمهوری اسلامی را به شدت عصبانی کرده است. این خشم، عصبانیت و انفعال را می‌توان در لحن تک‌تک مقامات جمهوری اسلامی در ۴۸ ساعت گذشته دید. جمهوری اسلامی، مثل همیشه، جنگ روایت‌ها را باخت. قدرت کلمات ترامپ، قدرتمندتر از بمب‌های سنگرشکن آمریکا بود.

: سفر اخیر دونالد ترامپ به عربستان سعودی، امارات و قطر، یک واقعیت مهم را برای منطقه و مردم ایران آشکار کرد: اینکه ذهنیت و نگرش حاکمان یک کشور تا چه اندازه می‌تواند در تعیین مسیر رفاه یا فقر مردم آن کشور مؤثر باشد. کشورهایی مانند عربستان سعودی، امارات و قطر با بهره‌گیری از منابع نفت و گاز خود، توانسته‌اند سطح رفاه عمومی را افزایش دهند ولی در مقابل، جمهوری اسلامی با وجود برخورداری از منابع مشابه، نه‌تنها در بهبود شرایط زندگی مردم ناکام مانده، بلکه به‌واسطه سیاست‌های اشتباه، جنگ‌طلبی منطقه‌ای و فساد گسترده، بخش بزرگی از ثروت ملی را به باد داده است.

دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور ایالات متحده، سفر خود را به عربستان سعودی، امارات متحده عربی و قطر آغاز کرده است. این سفر، صرفاً یک رویداد دیپلماتیک ساده نیست، بلکه نماد جایگاه برجسته این کشورها نزد بزرگ‌ترین قدرت سیاسی، نظامی و اقتصادی جهان است. اما در این میان جای ایران خالی است. کشوری که روزگاری در صدر روابط دیپلماتیک آمریکا در خاورمیانه قرار داشت، اکنون ۴۸ سال است که میزبان هیچ رئیس‌جمهور آمریکایی نبوده و رهبران جمهوری اسلامی نیز هیچ تلاشی برای ترمیم این گسست نکرده‌اند بلکه بر دشمنی با آمریکا و آمریکا‌ستیزی تاکید کرده اند.

در حالی که دور چهارم مذاکرات هسته‌ای بین جمهوری اسلامی ایران و ایالات متحده در عمان برگزار شد ، با گسترش ابعاد قطع برق و آب و مشکلات اقتصادی در درون کشور ؛ پرسش بزرگ و ریشه‌ای‌تر از دل جامعه ایران بلندتر از همیشه شنیده می‌شود: یک توافق احتمالی چقدر می تواند به بهبود وضعیت مردم کمک کند؟ اگر پول بیشتری نصیب جمهوری اسلامی شود، کجا خرج می‌شود؟ چرا زندگی مردم روز به روز سخت‌تر می‌شود، در حالی که هزینه‌های خارجی و نظامی و امنیتی حکومت و دزدی‌ها و فسادها همچنان سر به فلک می‌کشد؟