آزادی هنرمند در حوزه موسیقی سنتی ایران تا کجاست؟ آیا محدود شدن آهنگسازان و نوازندگان ایرانی به قواعد موسیقی سنتی مانع نوآوری نیست؟

زندگی سیاسی محمد علی فروغی، نخست وزیر رضا شاه پهلوی، مثالی ست پرمعنا از روشنفکرانی که می دانستند حکومت استبدادی است اما به قصد بهبود اوضاع مملکت درآن شریک شدند. زندگی سیاسی فروغی چه به ما می آموزد؟

نهاد مرجعیت عالی ترین نهاد اسلام شیعی در ایران است. آینده‌ی این نهاد چیست؟ آیا اسلام شیعی بدون مرجعیت قابل تصور است؟

آیا سازمان‌ها و احزاب سیاسی که برای دمکراسی می‌جنگند مانع مشارکت زنان در سطح سیاست گذاری و رهبری نمی‌شوند؟ در عرصه‌ی مجال دادن به زنان، تفاوت بین مردان دمکرات و غیردمکرات چقدر است؟

احمدشاه مسعود فقط اسمی از دوران جهادی نیست بلکه چهره ایست کانونی در دعوا بر سر آینده ی افغانستان. احمدشاه مسعود کی بود و از خود چه برجای گذاشت؟

پس از ترور قاسم سلیمانی به دستور دونالد ترامپ دولت آمریکا او را یک ژنرال بی رحم و تهدیدی جدی نه تنها برای آمریکا بلکه برای منطقه معرفی کرد. این در تضاد کامل بود با آنچه جمهوری اسلامی مایل بود در اذهان جا بیندازد، سربازی ایثارگر که از یک خانواده فقیر روستایی شروع کرده بود و به اوج اقتدار و محبوبیت رسیده بود ولی در حالات و در سبک زندگی خود نشان می داد از این آغاز فروتنانه فاصله نگرفته است. اما به نظر می رسید هیچ یک از این دو تصویر تمامی حقیقت را بیان نمی کند. شاید به همین دلیل بود که کارزار تبلیغاتی جمهوری اسلامی و آمریکا برای بهره برداری از ترور او یا در توجیه ترور او تا این حد شدت گرفت، در یک سو تشییع جنازه های زنجیره ای بود و در سوی دیگر پیام های زنجیره ای ترامپ در توییتر. قاسم سلیمانی کی بود و تا چه حد نبود او به سیاست های منطقه ای ایران ضربه می زند؟ آیا جای او را پر کردن دشوار است یا این تصور نتیجه ی تمایل رسانه هاست برای یافتن چهره های هیجان انگیز، تمایلی که خود سلیمانی در شبکه های اجتماعی چندان بی رغبت به تقویت آن نبود؟

می توان در میان بخشی از مردم و شماری از تحلیل گران سیاسی در ایران یک تغییر مهم دید. در این تغییر آنچه که امید گذار به دمکراسی بود جایش را به نگرانی از تبدیل شدن به مدلی شبیه به کره شمالی داده است. از نظر آن‌ها که این نگرانی را دارند انتخابات مجلس در پی رد صلاحیت های گسترده و نتیجه ی آن انتخابات که به مجلسی همراه با جریان تندرو و غالب جمهوری اسلامی می انجامد به اضافه ی تحولات دیگر از جمله اظهارات و فرمان‌های اخیر آیت الله خامنه ای این دورنما را محتمل می کند. آیا ایران ممکن است بدان سو حرکت کند؟ آیا جمهوری اسلامی می تواند جامعه ی ایران را به آنچه که آیت الله خامنه ای گام دوم انقلاب نامیده وادار کند؟ ولی آیا این کار شروع نشده و آیا این روند در چیزی که بخشی از مردم می گویند نمود نیافته، اینکه بگذاریم تندروان حاکم ببرند و بدوزند تا نتیجه اش هویدا شود؟

شاید شنیده باشید که اجاره ی ساعتی آپارتمان در تهران اعتراض شماری از مقامات و مسئولان، از پلیس تا اتحادیه ی بنگاه های معاملات ملکی، را برانگیخته. یکی از آنان گفت وقتی سایتی عکس خانمی را گذاشته که به خیابان نگاه می‌کند و زیر آن نوشته خانه ی ساعتی، معلوم است چه قصدی از اجاره ی این نوع خانه‌ها دارد. همزمان، جنجالی بر سر گفته های یکی از جامعه شناسان مدافع حکومت درگرفت که گفته بود در مقدس ترین شهرهایمان شهرنو را زنده کرده ایم. آنچه این دعواها را ایجاد کرده تفاوت وضعیت کنونی است با آنچه که شهرنو نامیده می شد و پیش از انقلاب ایران محله ای بود برای خرید و فروش سکس. تفاوت در این است که حالا این کسب و کار دیگر محدود به یک محله نیست بلکه پراکنده ست در شهرها، از جمله شهرهای مذهبی. آیا خرید و فروش سکس که در حال حاضر با یا بدون کلاه شرعی، فراوان، پراکنده، و غالبا در خفا انجام می شود نباید قانونی شود و تحت نظارت درآید تا از خطرات مخفی بودن و پراکنده بودن آن کاسته شود؟ آیا نباید برای خرید و فروش سکس شرایطی فراهم کرد که کم ترین خطرات ممکن را در بر داشته باشد و پیامدهای اجتماعی آن را هم در حد ممکن کاهش دهد؟ مهمان های برنامه آرش علایی و نسرین اسفندیاری

خبرهای بد با ما چه می‌کنند؟ جریان مداوم خبرهای ناگوار که به دلیل عمومی بودن در مقیاس میلیونی تکثیر می‌شوند چه تاثیری برجا می‌گذارد؟

در سال های اخیر لفظ نئولیبرالیسم چنان رایج شده که گاه الفاظ هم خانواده اش چون سرمایه داری، کاپیتالیسم و لیبرالیسم را در سایه قرار داده است. نئولبرالیسم چیست و چرا چنین کاربرد وسیعی پیدا کرده است؟