1- معاملات کوچک : معاملاتی که مبلغ معامله تا سقف مبلغ سیصد و بیست و هشت میلیون (328.000.000) ریال باشد.

2- معاملات متوسط : معاملاتی که مبلغ معامله بیشتر از سقف معاملات کوچک بوده و از مبلغ سه میلیارد و دویست و هشتاد میلیون (3.280.000.000) ریال تجاوز نکند.

3- معاملات بزرگ : معاملاتی که مبلغ برآورد اولیه آنها بیش از مبلغ سه میلیارد و دویست و هشتاد میلیون (3.280.000.000) ریال باشد.

همچنین بر اساس ماده 12، ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﻗﻴﻤﺖ ﺗﻤﺎم ﺷﺪه ﻳﻚ داراﻳﻲ ﺗﺤﺼﻴﻞ ﻳﺎ ایجاد ﺷﺪه ﻛﻤﺘﺮ از ده درﺻﺪ ﺣﺪ ﻧﺼﺎب ﻣﻌﺎﻣﻼت ﻛﻮﭼﻚ ﻣﻮﺿﻮع ﻗﺎﻧﻮن ﺑﺮﮔﺰاری ﻣﻨﺎﻗﺼﺎت در آن ﺳﺎل  ﺑﺎﺷﺪ، در ﺳﺎل ﺗﺤﺼﻴﻞ ﻳﺎ ایجاد ﻗﺎﺑﻞ اﺳﺘﻬﻼک ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﺑﻮد.

دارایی های هستند که موجودیت عینی دارد وعملیاتی نیز می باشند .عمر آن‌ها بیشتر از یکسال است و در عملیات جاری شرکت از آن‌ها استفاده می‌شود. از قبیل زمین ، ساختمان ، ماشین آلات خود این دارایی ها به سه دسته (1) دارایی های استهلاک پذیر (2) دارایی های استهلاک ناپذیر  (3) دارایی های نقصان پذیر طبقه بندی می شوند.

به دارایی های غیر جاری گفته می شود که موجودیت عینی ندارند و در عملیات جاری واحد تجاری به کار می روند از جمله حق اختراع، حق چاپ ، سر قفلی (حق کسب و کار)، حق برندینگ، فرانشیز، حق استفاده از نرم افزار

*استهلاک : به معنی فرسوده شدن است. شما گوشی همراهی که روز اول با قیمت خاصی خریداری می‌شود و بعد از چند ماه طبیعتا دارای استهلاک است و با قیمت کمتری از شما خریداری می‌شود. در حسابداری برای رعایت اصل تطابق و اصل تحقق باید این دسته از هزینه‌ها شناسایی شود.

1- بهای تمام شده دارایی: شما وقتی کالایی را یک میلیون تومان خریداری می کنید ( فارغ از اینکه در حال حاضر چقدر ارزش دارد) استهلاک آن را هم به شیوه‌ی بهای تمام شده و میزان عمر مفید آن محاسبه می‌کنید تا زمانی که به وضعیت اسقاط برسد.

2- روش تجدید ارزیابی: بعد از هر دوره زمانی که معمولا یکساله درنظر گرفته می‌شود، تمام دارایی های مربوط به یک طبقه را تجدید ارزیابی می‌کنید.

معمولا فروش زمانی اتفاق می‌افتد که عمر مفید دارایی هنوز به پایان نرسیده است. عمر مفید برآوردی از یک ساختمان، دستگاه و یا ماشین و یا هرگونه دارایی استهلاک پذیر است که ما در نظر می‌گیریم که این دستگاه تا چه مدتی به شکل بهینه کار می‌کند. شناسایی عمر را ما به شکل مستقیم انجام نمی‌دهیم و ماده 149 مالیات های مستقیم جدولی دارد که دقیقا این موضوع را برای قید کرده است:

"آن قسمت از دارایی‌های استهلاک‌پذیر که بر اثر به‌کارگیری یا گذشت زمان یا سایر عوامل و بدون توجه به تغییر قیمتها ارزش آن تقلیل می‌یابد و همچنین هزینه‌های تأسیس، قابل استهلاک بوده و هزینه استهلاک آنها جزء هزینه‌های قابل قبول مالیاتی تلقی می‌شود. مقررات مربوط به استهلاک‌های دارایی‌های استهلاک‌پذیر شامل جداول استهلاک‌ها و چگونگی اجرای آن با رعایت استانداردهای حسابداری توسط سازمان امور مالیاتی کشور تهیه می‌شود و ظرف مدت شش ماه از تاریخ تصویب این قانون به‌تصویب وزیر امور اقتصادی و دارایی می‌رسد."

بهای تمام شده کالا فروش رفته، هزینه های مستقیم مربوط به تولید کالاهای فروخته شده توسط یک شرکت است. این مقدار شامل هزینه مواد مصرفی در تولید کالا در کنار هزینه های مستقیم نیروی کار مورد استفاده در تولید آن کالا است. هزینه های غیرمستقیم مثل هزینه های توزیع و فروش در نظر گرفته نمی‌شوند. همچنین به آن "ارزش منصفانه" نیز گفته می‌شود.

به آن هزینه‌‎های قبل از بهره برداری نیز گفته می‌شود.

ارزش دفتری

هر کالایی که خریداری می‌شود استهلاک آن به شکل سالانه محاسبه و ثبت شده است و در ترازنامه به شکل عامل کاهنده ثبت می‌شود. مبلغ استهلاک که ارزش دارایی کسر شود به عنوان ارزش دفتری از آن یاد می‌شود.

وقتی شما دارایی مثل یک ماشین تولید دارید و نیاز به تعمیر دارد و  آن را تعمیر می‌‎کنید، هزینه‌ای را به عنوان هزینه‌ی تعمیرات ثبت می‌کنید. اما زمانی که محصول شما نیاز به تغییرات دارد طبیعتا هزینه‌ی زیادی را برای این موضوع پرداخت می‌کنید. همچنین زمانی که یک قطعه‌ای را به آن اضافه می‌کنید و بهای زیادی دارد جزء تعمیرات اساسی محسوب می‌شود.

شما به محض خریداری دستگاه نباید برای ان استهلاک محاسبه کنید و یا حتی زمانی که در مرحله‌ی تست می‌باشد. شما پس از استفاده از دارایی‌ها باید استهلاک را محاسبه نمایید.