از مزیت های داشتن حساب مختص شرکت این است که بانک ها اگر تسهیلاتی را بخواهند پرداخت کنند معمولا به شرکت ها و سازمان پرداخت می کنند البته برخی از اشخاص حقیقی دارای ترنول مالی بسیاری هستند و اشخاص vip  محسوب می شوند. اما اعطای برخی از وام‌ها خصوصا وام های ارزی و دریافت  LC باید حساب شخص حقوقی باشد و مسئولیت هرگونه موضوعی نیز با شخص حقوقی می باشد. این موضوع در عقود بانکی نیز دارای اهمیت بسیاری است.

موضوعات بانکی با یک درخواست شروع می شود که دارای حق امضا در شرکت است و خواهان دریافت تسهیلات بانکی است. اولین گام مراجعه به بانکی است که دارای حساب است و تراکنش های بانکی آن‌ها در آنجا انجام می شود. در بسیاری از مواقع با توجه به نوع تسهیلاتی که می خواهید دریافت کنید، بانک بر اساس دارایی های شرکت و اعتبار آن‌ها، این موضوع را ارزیابی کرده و مورد سنجش قرار می دهد. آیا شرکت پشتوانه ای دارد؟

 این طرح در اصطلاح طرح توجیهی شناخته می شود. اشخاص باید بانک را توجیه کنند که با گرفتن وام چه کارهایی می توانند انجام دهند و چه سودی دریافت می کنند و چه سودی به بانک تعلق می گیرد.بعد از ارائه طرح، به کمیته اعتبارات بانک ارجاع می شود و در مورد آن تصمیم گیری می شود.

در عقود مشارکتی بانک ها، با توجه به پیشرفتی که در پروژه انجام شده است، وام را در اختیار آنها قرار می دهد و مرحله به مرحله است. اما در فروش اقساطی، بانک با ارائه فاکتور، وجه را به جای شرکت پرداخت می کند و کالا در اختیار شما قرار می گیرد و اقساط را پرداخت می کنید. در عقود تعهدی هم قرار نیست مبلغی پرداخت شود و جنبه ضمانت را دارد.

سند رهنی می تواند ضامن فرد وام گیرنده باشد تا مبالغ را بازگرداند و یا می تواند توسط شخص سومی ارائه شود و در ازای یک فرد وام گیرنده دیگری باشد. نکته مهم این است که در مستندات سند رهنی نباید قسمت درصد سود خالی باشد چراکه ممکن است این عدد بعدها با یک مبلغ غیرعادلانه تکمیل شود.

دومین نکته این است که زمان در رهن بودن سند نباید خالی باشد و باید تاریخ کاملا مشخص باشد. بعد از انقضای مدت، شخص صاحب ملک باید توجه کند که آیا می خواهد باز هم در رهن باشد یا خیر.

این پادکست را در اپلیکیشن رادیو مالی، سایت سپیدار سیستم و تلگرام می توانید بشنوید