این قانون در سال ۸۷ الزامی شد و ۵ ساله به شکل آزمایشی اجرا شد و این قانون هرساله تمدید شد. این قانون در حال حاضر قرار است تا به شکل دائمی تصویب شود.

ماده ۱ ـ عرضه کالاها و ارائه خدمات در ایران و همچنین واردات و صادرات آن‌ها مشمول مقررات این قانون هست.

قانون‌گذار از واژه عرضه به شکل هوشمندانه استفاده می‌کند و از فروش کلمه‌ای به میان نمی‌آورد چراکه عرضه اشکال مختلفی دارد. این موضوع باید داخل ایران باشد و واردات و صادرات هم مشمول این موضوع هستند.

اما فرق این قوانین با قانون مالیات مستقیم در دو نکته مهم است:

در قانون مالیات‌های مستقیم، قانون ۱ و ۲ اشخاص مشمول یا معاف هستند اما در ارزش‌افزوده، کالا و خدمات مشمول یا معاف هستند.

دامنه شمولیت ماده ۱ قانون ارزش‌افزوده، وسیع‌تر از قانون مالیات‌های مستقیم است.

ماده ۲ ـ منظور از مالیات در این قانون به‌استثناء موارد مندرج در فصول هشتم و نهم، مالیات بر ارزش‌افزوده هست.

ماده ۳ ـ ارزش‌افزوده در این قانون، تفاوت بین ارزش کالاها و خدمات عرضه‌شده باارزش کالاها و خدمات خریداری یا تحصیل شده در یک دوره معین هست.

تفاوت بین خریداری و تحصیل: در خریداری یک پولی به ازایان داده‌شده اما در تحصیل ممکن است یک هدیه باشد و مبلغی بابت آن پرداخت‌نشده باشد.

ماده ۴ ـ عرضه کالا در این قانون، انتقال کالا از طریق هر نوع معامله است.

تبصره ـ کالاهای موضوع این قانون که توسط مؤدی خریداری، تحصیل یا تولید می‌شود درصورتی‌که برای استفاده شغلی به‌عنوان دارایی در دفاتر ثبت گردد یا برای مصارف شخصی برداشته شود، عرضه کالا بـه خـود محسوب و مشمول مالیات خواهد شد.

ماده ۵ ـ ارائه خدمات در این قانون، به‌استثناء موارد مندرج در فصل نهم، انجام خدمات برای غیر در قبال مـا به ازای هست.

ماده ۶ ـ واردات در این قانون، ورود کالا یا خدمت از خارج از کشور یا از منـاطق آزاد تجـاری ـ صـنعتی و

مناطق ویژه اقتصادی به قلمرو گمرکی کشور هست.

ماده ۷ ـ صادرات در این قانون، صدور کالا یا خدمت به خارج از کشور یا به مناطق آزاد تجاری ـ صـنعتی و مناطق ویژه اقتصادی هست.