همۀ ما دوست داریم وقتی موضوع مهمی را بیان می‌کنیم دیگران به آن توجه کنند، ایده‌هایمان اثرگذار باشند و پیاممان ماندگار شود. این مسئله مختص مدیران و سازمان‌ها نیست، بلکه هر یک از ما در شغل خود به آن نیاز داریم. اما در عمل بیشتر اوقات کسی به پیام و ایده‌های ما توجه نمی‌کند، به خوبی آن را درک نمی‌کند یا به سرعت آن را فراموش می‌کند.

کتاب‌ ایدۀ عالی مستدام به شما یاد می‌دهد که چگونه ایده، پیام یا نظر خود را به گونه‌ای طرح کنید که اثرگذار باشد و به خاطر سپرده شود. نویسندگان این کتاب به مدت ده سال روی این موضوع که «چرا بعضی از ایده‌ها موفق می‌شوند درحالیکه بقیه شکست می‌خورند؟» تحقیق کرده‌اند. 

کتاب کفش باز به‌ درستی نشان می‌دهد برای رسیدن به موفقیت نباید فردی خاص با جایگاهی خاص باشید یا جای مشخصی زندگی کنید. این کتاب داستان رسیدن به خواسته‌ها و آرزوها، شکست خوردن و بلند شدن، کشف استعداد و استفاده از آن می‌باشد و نه تنها راهنمایی برای اهالی کسب و کار و مدیریت است بلکه برای هر فردی که به خود و آرزوهایش ایمان دارد، مناسب است. در واقع زندگی نامه‌ی فیل نایت (Philip H Knight) جنگیدن و دست نکشیدن از آرزوها و هدف‌ها را به شما می‌آموزد.

در زندگی کمتر پیش می‌آید که وقایعی که اتفاق می‌افتند، دقیقاً با اهداف و نتایج ایدئال ما مطابقت داشته باشند. همیشه می‌توان به سادگی تسلیم شد و به این امر توجه کرد که ما معمولاً نمی‌توانیم به طور کامل به ایدئال‌هایمان دست بیابیم، اما نتیجه‌ی این طرز فکر، ناراحتی، ناامیدی و سایر احساسات منفی است. این که انتظار داشته باشیم همه‌ی وقایع در جهت رسیدن ما به خواسته‌هایمان باشد یک مشکل است؛ گاهی لازم است پیشرفت کنیم، بدون این که دقیقاً به آنچه می‌خوسته‌ایم برسیم. اگر مسابقه‌ای را شروع کردیم و به مقام دوم رسیدیم اما ایدئال ما اول بوده، آیا پیشرفت خود را با ثانیه اندازه‌گیری می‌کنیم یا آن را با هدف ایدئالِ رسیدن به مقام اول مقایسه می‌کنیم؟

زمانی که یک حرفه، هنر یا ورزش را به تازگی آغاز می‌کنید خودتان را با چه کسی مقایسه خواهید کرد؟ در دسترس‌ترین گزینه‌ها معمولا افراد موفق حوزه‌ای هستند که تصمیم داریم به آن وارد شویم، آدم‌هایی که بعد از سال‌ها کوشش و خطا توانسته‌اند راهکارهایی دقیق و تضمینی برای پیش بردن امور پیدا کنند. در این شرایط ما سعی می‌کنیم به آن‌ها نگاه کنیم، خاطرات و تجربیاتشان را بخوانیم، پای حرف آن‌ها بنشینیم و قدم به قدم مسیرشان را تکرار کنیم. اما آیا این چیزی است که واقعا به آن نیاز داریم؟ جواب جیمز کلیر، نویسنده و سخنران حوزه موفقیت منفی است و در کتاب قدرت شروع ناقص (The Power of Imperfect Starts) دلایل این ادعایش را توضیح می‌دهد.

نسل جديد كه به‌تازگي از دانشگاه فارغ‌التحصيل مي‌شود براي حضور در بازار كار نياز به اطلاعات و آموزش دارد. براي پذيرش همين اطلاعات و آموزش، زباني متفاوت از زبان نسلهاي پيشين كارساز است. اين درحالي است كه سازمانها و شركتها همچنان با روال پيشين خودشان انتظار دارند كه تازه‌واردها قوانين را اجرا كنند، و از مديران رده‌هاي بالاتر و مقام ارشد سازمان تبعيت كنند. مي‌دانيم كه نسل جديد دانشگاهي براي ورود به بازار كار همان نسل y است، ارزشهايش متفاوت است و رفتارش با تبعيت سازگار نيست. نسل y را نسل فست‌فودي مي‌نامند كه شتاب دارد، حوصله‌ي شنيدن حرف آن هم از نسلهاي قبلي را كمتر دارد، اما تا بخواهيد حاضر است ساعتهاي متمادي با همگنان خود چت كند، پيامك بدهد يا در رسانه‌هاي اجتماعي پي در پي و مكرر اندر مكرر، لحظه به لحظه حضوري پررنگ و جدي دارد. ويژگيهايش كم‌نظير است، براي مثال دوانگشتي درحالي كه پيامك مي‌دهد، در حال صحبت كردن و شنيدن حرف دوستانش است، اگر فضا و امكانات اجازه دهد در همان حال با صداي موسيقي كه در حال پخش است، همراهي مي‌كند! كتاب بازاريابي ويژه‌ي زنان نسل هزاره (دهه‌ي هفتادي‌ها) با ترجمه‌ي فاطمه درگي ويژگيهاي متعددي را با شرح و بسط كامل آورده است كه در صورت داشتن فرصت، پيشنهاد مي‌كنم بخوانيد. نام اين نسل را برخي صاحبنظران نسل G ناميده‌اند. نسل G يا Game يعني نسل بازي. نسلي كه مدام در حال بازي است، حتي اگر بشدت خوابش مي‌آيد و ديروقت است ‌بازي را رها نمي‌كند. 

طبق آمار وب‌سایت معتبر استاتیستا (Statista) شبکه‌های اجتماعی در سال 2020، سه‌میلیاردوششصد میلیون کاربر داشته‌اند؛ یعنی تقریبا نیمی از جمعیت جهان. پیش‌بینی‌های همین وب‌سایت نشان می‌دهد که در سال 2025 تعداد کاربران شبکه‌های اجتماعی به بیش از چهار میلیارد و چهارصد میلیون خواهد رسید. پس اصلا جای تعجب نیست که برندهای مختلف وقت، انرژی و البته بودجه‌ی مالی بیشتری را برای حضور و درخشیدن در فضای مجازی صرف کنند. اما آیا نحوه‌ی درخشیدن در فضای مجازی شبیه دنیای واقعی است؟ هم بله، هم خیر. استفاده از قدرت اثربخشی افرادی که آنها را اینفلوئنسر می‌نامیم یکی از مواردی است که مابه‌ازای آن در فضای حقیقی نیز وجود دارد. برای مثال سالهاست که به شرکتهایی که رنگ می‌فروشند پیشنهاد می‌کنیم که به جای اینکه برای مصرف‌کنندگان نهایی بازاریابی کنند، سراغ نقاشها بروند و برنامه‌های بازاریابی و تبلیغات خود را با در نظر گرفتن این گروه از افراد اجرا کنند؛ زیرا در حقیقت نقاش است که تصمیم می‌گیرد از چه برند رنگی برای خانه‌ی من و شما استفاده کند.

هنر شفاف اندیشیدن همان‌طور که از نامش پیداست در این باره حرف می‌زند که چگونه باید درست و از زاویه‌ی مناسب به موقعیت‌ها نگاه کرد و برای تصمیم‌گیری صبر و حوصله‌ی بیشتری به خرج داد. آنچه دوبلی در این کتاب از آن سخن می‌گوید خطاهای شناختی است. او ۱۰۰ خطای انسان‌ها را در کتابش معرفی کرده است که در طول روز تکرار می‌شوند و باعث شده‌اند خیلی از موقعیت‌ها را به‌درستی تحلیل نکنیم. این نویسنده از مخاطبانش می‌خواهد تعصب و چارچوب‌های ذهنی سخت را کنار بگذارند و با تلاش و تمرین به این مهارت دست پیدا کنند که مسائل را واضح و روشن ببینند و بهتر تجزیه‌وتحلیل کنند. او مسیر رسیدن به کمال و شادی را از این راه می‌بیند.

در هر ماه بیشتر از یک میلیارد نفر از شبکه اینستاگرام استفاده می‌کنند و عکس و اطلاعاتی چون غذایی که می‌خورند، جایی که رفته‌اند، لباسی که پوشیده‌اند، کتابی که خوانده‌اند و به طور کلی این که چه طور شخصیتی دارند یا چه آدمی می‌خواهند باشند را با افراد بسیاری به اشتراک می‌گذارند. آن‌ها از طریق پست گذاشتن با دیگران ارتباط برقرار می‌کنند تا رابطه‌ها و زنجیره‌هایی قوی‌تر، گسترده‌تر و موثرتر با دیگران ایجاد کنند. اما حقیقت این است که چطور چنین چیزی امکان پذیر شده و دلیل آن چیست؟ پاسخ به این سوال احتمالا برای بسیاری از افراد پنهان است.

در دنیای مدیریت صاحب‌نظران مختلفی هستند و گاه نگاه آن‌ها کاملاً با یکدیگر متناقض است. هنری مینتزبرگ (Henry Mintzberg) متفکری دل‌نشین با ذهنی بی‌نظیر است که حرف‌ها و آرای او حاصل سال‌ها مشاهده و تعمق روی بهترین سازمان‌هاست. برخلاف بسیاری از نویسندگان و مشاورانی که با کلام‌شان مدیران با تجربه را تحقیر می‌کنند و آتش اضطراب و نادانی به جان‌شان می‌اندازند، سخنان مینتزبرگ برای مدیران بزرگ آرامش‌بخش است.

از ویژگی‌های کتاب «قصه‌های شب برای مدیران» جامعیت آن است؛ موضوعات گسترده‌ای از «آموزش مدیریت» تا «سازمان‌دهی» را از زاویه‌ای متفاوت با آن‌ چه در کتاب‌ها و نظریه‌های مدیریت رایج است، پوشش می‌دهد. داستان‌های این اثر ساده نوشته شده، اما از خِرَدی برآمده است که نتیجه‌ی مشاهدات عمیق این اندیشمند خوش‌ فکر درباره‌ی سازمان و جامعه است.

اگر واقعاً به برقراریِ ارتباطاتِ جدید و شنیدنِ نظریاتِ جالب اعتقاد دارید، چرا در خودتان عادتِ شرکت در گفت‌وگوها و رخدادهای اجتماعیِ دسته‌جمعی به‌صورت حداقل یک بار در ماه را ایجاد نمی‌کنید یا سعی نمی‌کنید با حداقل سه نفر به‌صورت رودررو هم‌کلام شوید و ارتباط برقرار کنید؟ به‌این‌ترتیب نه‌تنها ارزش‌های جدیدی در شما ایجاد خواهد شد و ساعات کم‌تری در ماه را در فضای مجازی هدر خواهید داد، بلکه سی‌وهفت ساعتِ دیگر را هم به فعالیت‌های پرثمرتر خواهید پرداخت.

البته این هزینه‌ها با یکدیگر ترکیب می‌شوند. وقتی مدت‌زمان حضورتان در توییتر را با چند فعالیتِ آنلاینِ دیگر که توجه زیادی از شما می‌گیرند کنار هم بگذارید، هزینه‌ای که از عمرتان می‌پردازید، بسیار گزاف‌تر خواهد شد و درست مثل کشاورزانِ ثورو زیر انبوهی از اتلاف وقت و تمرکز لِه خواهید شد و درنهایت همهٔ آن‌چه در قبال قربانی‌کردنِ این حجم از عمرتان دریافت می‌کنید، یک مُشت خرت‌وپرتِ خوب خواهد بود که معادلِ دیجیتالیِ پرده‌های تاشو و قابلمه‌های شیک‌ترِ کشاورزان است. که خیلی از آن‌ها را ـ همان‌طور که در مثالِ توییتر گفتم ـ می‌توان با هزینهٔ بسیار کم‌تری تهیه کرده یا به‌طور کلی حذف کرد؛ بدون آن‌که اتفاق خاصی بیفتد یا اثر منفیِ چشمگیری بر زندگی‌تان داشته باشد.