In deze aflevering gaan Nicolas Overmeire en Serap Can in gesprek over levend verlies: de rouw die ontstaat wanneer je jezelf, je gezondheid of je toekomst verliest, zonder dat er een duidelijk einde is.

Serap deelt openhartig haar verhaal: van haar kankerdiagnose tot de vele vormen van verlies die daarop volgden. Niet alleen lichamelijk, maar ook identitair.

Wie ben je als je plots niet meer kunt werken?

Als je rol verandert?

Als je dromen herschikt worden?

Als je jezelf niet meer herkent?

Ze vertelt over de wachtkamers, de onzekerheid, de druk van tijd, de confrontatie met jezelf en het moment waarop ze besefte: “Ik mag rouwen om de versie van mij die ik kwijt ben.”

Samen verkennen ze thema’s zoals:

• wat levend verlies écht betekent

• waarom rouw soms pas begint wanneer je probeert verder te gaan

• hoe identiteitsverlies kan voelen

• waarom wachten op “later” soms geen optie is

• hoe je een ‘nieuwe zelf’ leert ontmoeten

• en waarom begrip, tijd en taal zo belangrijk zijn voor jezelf en je omgeving

Dit gesprek wil één ding duidelijk maken:

je moet geen dood verliezen om te mogen rouwen.

Iedereen kan zichzelf kwijtspelen, door ziekte, burn-out, trauma, een scheiding of iets anders, en iedereen verdient tijd om terug te vinden wie ze worden.

De aflevering werd opgenomen dankzij Wout Goeminne in de Schouwburg van Leuven, in samenwerking met Uitgeverij Lannoo.