รายการพุทธธรรมนำสุข ครั้ง ๑๔ "ธรรมะคือเรื่องของธรรมชาติ" : ชีวิตนี้มันมีอย่างนี้เอง มันมีชีวิต มีจิต มีความรู้สึก มีกายเป็นที่ตั้งแห่งความรู้สึก แล้วมันก็มีเครื่องติดต่อเกี่ยวข้องกับภายนอกคือ ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ อย่าเห็นอะไรให้มากไปกว่าว่ามันเป็นเครื่องติดต่อกับสิ่งภายนอก เราจึงไม่หลงบูชาความเอร็ดอร่อยทางตา ทางหู ทางจมูก ทางลิ้น ทางกาย และทางใจ เพราะว่าธรรมชาติให้ยืมมาสำหรับเป็นเครื่องใช้ติดต่อกับสิ่งภายนอก ให้มาร่วมมือกับสิ่งภายใน ช่วยกันให้ชีวิตตั้งอยู่ได้ก็พอแล้ว ถ้าเราทำเกินนั้น เรียกได้ว่าเราเป็นคนโกหก หลอกลวง คดโกง ขบถต่อเจ้าของเดิม มันก็ต้องถูกลงโทษคือเป็นทุกข์

ความสุขปีใหม่นั้นคือ อยู่ระหว่างกลางทั้งความสุขกับความทุกข์น่ะ จึงจะเป็นความสุขปีใหม่ ท่านเคยถูกความสุขปีเก่ากัดเอาเจ็บปวด หรือความทุกข์เก่ากัดเอาเจ็บปวด เดี๋ยวนี้เรามาหาความสุขใหม่กันก็คือ อยู่ระหว่างกลางตรง ระหว่างความสุขกับความทุกข์ ไม่มีอะไรกัดเพราะมันว่าง

การเดินทางของชีวิตนั่นแหละ คือตัวการปฏิบัติธรรม ดังนั้นมันจึงมองเห็นได้ต่อไปว่าไอ้การงานในชีวิตนั่นแหละคือการปฏิบัติธรรม หรือถ้าพูดให้กว้างออกไปอีกหน่อยก็ว่า การต่อสู้ในโลกอันยุ่งเหยิง แสนที่จะไม่น่าอยู่นี่แหละคือการปฏิบัติธรรม

รายการพุทธธรรมนำสุข ครั้ง ๑๒ "นิพพานที่คนโง่ไม่รู้จัก" : คนโง่ไม่รู้จักนิพพาน ทั้งที่มีนิพพานอยู่ที่ตัว นิพพานคือไม่ทุกข์ เย็น ไม่มีกิเลส ปกติเวลาที่คนเราว่างจากกิเลสนั้นมีอยู่ ถ้าไม่โง่เกินไปเวลาที่ว่างจากกิเลสจะมีมาก

รายการพุทธธรรมนำสุข ครั้ง ๑๑ ตอน "เด็กที่ทิ้งพ่อแม่วิ่งตามโจรไป" : ถ้าท่านหันไปบูชาความเอร็ดอร่อยทางกามารมณ์ เป็นต้น แล้วก็ทำผิดผิดเกี่ยวกับธรรมะหรือศีลธรรม นั่นแหละคือ ทิ้งพ่อทิ้งแม่วิ่งตามโจรไป ไปอยู่กับโจร คือ กิเลส แล้วก็ทำตามอำนาจกิเลส ก็ได้รับความทุกข์ ยิ่งกว่าร้องไห้โฮโฮ เพราะว่าทำผิดไปตามอำนาจของกิเลส

รายการพุทธธรรมนำสุข ครั้ง ๑๐ ตอน "ทำไมเราจึงไม่เห็นธรรม" : ไม่สนใจที่จะรู้จักธรรมะ มันไม่รู้จักธรรมะแล้วมันก็ไม่รักธรรมะ ไม่เคารพธรรมะ ไม่ทำตามธรรมะ มันก็เดินกันคนละทางกับพระพุทธเจ้าซึ่งเคารพธรรมะอย่างยิ่ง เราไม่ได้หวังพึ่งธรรมะกันใช่ไหมเล่า เราอยากจะมีเงิน เราอยากจะเอาเงินเป็นที่พึ่ง เราถือสตางค์เป็นสรณะ แม้ปากจะพูดว่า พุทธัง สะระณัง คัจฉามิ แต่ในใจมันว่า สตางค์ สะระณัง คัจฉามิ

รายการพุทธธรรมนำสุข ครั้ง ๙ ตอน "ความสุขและความทุกข์" ความสุขและความทุกข์นั้น มันเกิดจากมาจากการทำผิดหรือทำถูกทางผัสสะ ผัสสะนี่มันอยู่กับเนื้อกับตัวตลอดเวลา ถ้าเราทำผิดทางผัสสะหรือเกี่ยวกับผัสสะ เราก็ต้องเป็นทุกข์ คือถ้าเราทำถูกเกี่ยวกับผัสสะ เราก็ไม่ต้องเป็นทุกข์เลย

รายการพุทธธรรมนำสุข ครั้ง ๘ ตอน "ลูกหนูโง่" ทุกคนด้วยกำลังเป็นลูกหนูโง่ อะไรล่ะที่มนุษย์เราไม่กลัว ที่มันเป็นอันตรายอย่างยิ่ง เราเรียกมันว่าวัตถุนิยม คือ ความโง่หลงบูชาวัตถุ เอาวัตถุเป็นหลัก คนโง่พวกวัตถุนิยมเนี่ยเขาเอาวัตถุนิยมเป็นหลัก ในการเรียนอะไรเขาก็มองแต่วัตถุเอาวัตถุเป็นหลัก ในการรู้อะไรเขาก็รู้แต่เฉพาะเกี่ยวกับวัตถุเอาวัตถุเป็นหลัก เมื่อเขาจะปฏิบัติเพื่อผลอย่างไรเขาก็เอาวัตถุเป็นหลักเกณฑ์ และเมื่อได้ผลก็เอาผลวัตถุเป็นหลัก นี่เรียกว่าวัตถุนิยม

รายการพุทธธรรมนำสุข ครั้ง ๗ ตอน "ทำงานทุกชนิดด้วยจิตว่าง" จิตว่าง ไม่ใช่จิตไม่มีความคิดนึก ขึ้นชื่อว่าจิตต้องคิดนึกเพราะว่ามันเป็นอย่างนั้นเอง ถ้าคิดนึกอย่างว่างจากกิเลสตัณหา จากตัวกูของกู จิตเดิมแท้ที่ไม่มีกิเลส จะมีปัญญาเองตามธรรมชาติ จะสามารถทำการงานได้ดี

รายการพุทธธรรมนำสุข ครั้ง ๖ ตอน "ฆราวาสธรรม ๔ ประการ" สำหรับฆราวาสผู้ประกอบด้วยธรรมะ ๔ ประการ มีศรัทธาคือ มีสัจจะ ธรรมะ ขันตี จาคะ เขาละไปแล้ว ย่อมจะไม่เศร้าโศกเลย หมายความว่า เสร็จแล้วจะไม่เศร้าโศกเลย จะตายไปแล้วก็ไม่เศร้าโศกเลย จะปฏิบัติอะไรเสร็จแล้วในโลกนี้ในหลักเกณฑ์อย่างนี้แล้ว ก็จะไม่เศร้าโศกเลย หัวใจจริยธรรมห้าข้อ