در هر محله افرادی هستن که بین ۱۲ تا ۱۵ سال دارن و نوجوون به شمار می‌یان. 
کسانی که تغییرات  شدید  و رشد سریعی رو در بدن‌شون تجربه می‌کنن و با عواطف و احساسات متضادی دست به گریبان هستن.
این دوران، دوران تغییرات سریع و دوران  پشت سر گذاشتن کودکی و ورود به دنیای بزرگ‌سالی هست. 
دورانی که خیلی از پدر و مادرها رو با وجود این که خودشون اون رو تجربه کردن و معمولا ازش مطلع هستن، باز هم غافل‌گیر می‌کنه. 

حکایت مشهوری از مولانا هست که می‌گه:  
هندی‌ها فیلی رو آورده بودن و توی اتاق تاریکی ول کرده بودن
مردم هم که تا به حال فیل ندیده بودن برای تماشا جمع شده بودن.
توی اون تاریکی کسی نمی‌تونست فیل رو ببینه، برای همین همه سعی می‌کردن با لمس کردن بفهمن چه شکلیه. 
یکی که به خرطومش دست کشیده بود به این نتیجه رسید که فیل شبیه ناودونه.

مشورت فقط برای این نیست که نظرات مخالف و موافق داده بشن و هر گروه که از قدرت بیشتری برخورداره حرف خودش رو به کرسی بنشونه. مسابقه نیست. میدان جنگ لفظی و کلامی نیست. صحنه نمایش  نیست که آدما توش خودشون و توانایی‌هاشون رو به رخ دیگران بکشن.
عرصه کش مکش افرادی نیست  که می‌خوان به هر قیمتی که شده بر هم دیگه غلبه کنن و پیروز بشن.

گوینده: مگه می‌شه جلوی فکر کردن کسی رو گرفت؟  مگه می‌شه کسی فکر نکنه؟ 
فکر کردن طبیعی‌ترین کار آدماست. 
وجه امتیاز انسان از حیوان در همین ناطق بودن  و سخن گفتن هست. چون انسان یا داره با خودش حرف می‌زنه که می‌شه فکر کردن، یا با دیگران حرف می‌زنه که می‌شه همین سخن گفتن. اما جالبه که همین فکر کردن و همین سخن گفتن که خیلی طبیعی و ذاتی هست برای انسان، راه و رسمی داره که خیلی از ماها بلد نیستیم و چون خودمون بلد نیستیم، به بچه‌هامون هم یاد نمی‌دیم. 

گوینده: درسته. تربیت اخلاقی و روحانی بچه‌ها خیلی اهمیت داره. اینم درسته که آینده هر جامعه‌ای در گرو تربیت بچه‌هاشه. اونان که آینده رو می سازن. اونان که بذرهای جامعه فردا رو حمل می‌کنن. اما بچه‌ها رو چطور می‌شه تربیت کرد؟ 
چطور می‌شه آدم‌های صادق و با  وجدان و قابل اعتمادی برای فردا تربیت کرد؟ 
اونم تو خونواده‌های امروزی که  روز به روز متزلزل‌تر و سست‌تر می‌شن؟

آقای ابیضی: دیدی اون روز که رفته بودیم بیمارستان، چطوری مامان کیانا دخترش رو  بغل کرده بود و قربون و صدقه‌اش می‌رفت؟ 
همه‌اش می‌ترسیدم خانومم بزنه زیر گریه، خیلی دل نازکه. آدم دلش کباب می‌شد که بچه به این کوچولویی باید بدون مامانش برگرده خونه.  
اشکان: نمی‌دونین دیروز کیانا چقدر خوشحال بود. می‌گفت عمو اشکان مامانم پس فردا می‌یاد خونه

گوینده: امروز انسان کسی است که به خدمت جميع من عَلَی الاَرْض قيام نمايد.
قبلا درباره این جمله حضرت بهاء الله، مؤسس دیانت بهائی که تعریف انسانیت رو در خودش داره، صحبت کردیم. 
روی  مفهوم «من علی الارض» یه مکثی داشتیم   
و به این برداشت رسیدیم که مفهوم «من علی الارض»  فراتر از بشریته و محیط زیست رو هم در بر می‌گیره. 
اما برای خدمت به «من علی الارض» اولین قدم اینه که بهش دسترسی داشته باشیم.

اشکان: آقای ابیضی، دیروز یه چیزی دیدم که خیلی نگرانم کرد. 
ساینا رو یادتون هست؟  دیروز که اومد، یک تیکه از صورتش سیاه شده بود، ورم هم داشت. ازش که پرسیدیم چی شده، گفت خوردم زمین. اما جاش یه طوری بود که من هرچی فکر کردم چطوری خورده زمین که این طوری سیاه شده و ورم کرده، چیزی به فکرم نرسید. 
آقای ابیضی: یعنی می‌گی کتکش زدن؟

گوینده‌: پدر و مادرا معمولا حواس‌شون به خواب و خوراک و سلامت بچه ها هست. 
وقتی بچه‌ها به دنیا میان و حتی قبل از اون، نگران رشد طبیعی اونا هستن و مرتب قد و وزن‌شون رو اندازه می‌گیرن.  بزرگتر که می‌شن، حواس‌شون به درس و مشق‌شون هم هست.  گاهی وقت‌ها برای این که بچه‌ها تو درس‌هاشون موفق بشن، در حد ریاضت به خودشون و بچه‌ها سختی می‌دن. 
اما برای تربیت روحانی و اخلاقی بچه‌ها که همه قبول دارن از بقیه مسائل مهم‌تره، وقت و انرژی و منابع کمتری رو مصرف می‌کنن.

اشکان: می‌خواستم یه مشورتی باهاتون بکنم.
راستش نمی‌دونم به بچه‌ها چی بگم و این خبر رو چطوری بهشون بدم. می‌ترسم از من ناامید بشن. خیلی به دلشون صابون زده بودن که یه زمین برای خودشون داشته باشن و بتونن راحت بازی شون رو بکنن. این همه جمع شدن و دعا خوندن، همه به باد فنا رفت.
آقای ابیضی: اشکان جان، اینا دیگه تفسیرای تو هست. بچه‌ها جمع شدن، با هم دعا خوندن و لذت‌اش رو بردن، بعدش هم کلی گفتن و خندیدن و بازی کردن و بهشون خوش گذشت.
پس دعاشون به باد فنا نرفت.