Kötü bir dönemimdeyim. Çok kötü. Diyemedim. Hiç diyemedim. Dediysem de karşılığını bulamadım. Bulmak istedim mi? Onu da bilmiyorum. Ama o tavizi genelde bulamadım. Belki de gerçekten istemedim. Dönemime bir isim koymak. O kalıba yaranmak. Onunla yaşamak. Daha zor. Daha yorucu geldi. Başkalarıyla bununla iletişmek. Onlardan fazlaca bir tahammülü ummak. Doğru gelmedi.

Bana genelde böylesi doğrultuldu. Herkesin o kötü dönemi. Benim önüme bir şartname misali. Koyuldu. Kabul ettirildi. Onaylatıldı. Yeri geldi. İmzam bile istendi. Ben de imzaladım. Çünkü insan sonuçta. Üzülebilir. Çıkmazda kalabilir. Bir çukurun içinde kıvranabilir. Vicdan dediğin şey bunlara. Öylece görmezden gelemez. Gözünün önünde tutup. Ona göre davranmasını öğütler. Böylelikle diğer vicdanlarla. Bir uyum. Bir uyuşum yakalamak ister. Başarılı da olur aslında. Ne hikmetse benimki bu konuda. Biraz acemi. Ya da tırsak. Emin olamıyorum hangisi. Diğerlerinin bir başka eseri. Bir de aksiliği. Çok severim. O aksilik varya. O aksilik. Kötü dönemine endeksli. Kasvetli aksilik. Bak ben de aksiyimdir. Lafım yok buna. Hem dıştan hem içten. Fakat benim bahanem. Dönemime bağlı değildir. Ben aksiyim. Böyleyim. İğrencim. Kafamı sikeyim.

Umuyorum. Ben de gireceğim bir döneme. Hem de en kötüsünden. Öylesine kötü bir dönem olacak ki. Herkesi imrendiricem. Bana bakanların ağzı açık tavizleri pek olacak. Derdimden dert beğenicem. Öyle bolluk içinde olucam. Bir de üstüne satıcam. İyice pazarlıyacam. En kötü benim. Benden kötüsü yok. Olmayacak. Olamayacak. Hunharca bağırıp çağırıp. Arayacam belamı. Bulursam. Bağrıma basacam. Evimde ağırlayacam. Her akşam yanımda yatırıcam. Onu hiç bırakmayacağım. Benim biricik misafirim. Evimi ona satıcam. Ortalığı kanırtıcam.

İlk seferimde. En çoğundan. Hep ağlayanlardan başlayacağım. Onların anasını. Bu sefer ben ağlatıcam. Sorduklarında. Açıklayacağım. Dönem kötü. Şartlar kötü. Kolla götü. Bu sefer de. Ne yapacarsın? Benim dönem kötü. Şunu öğrendim ki. Ağlamayana meme yok. Ağlayana mandıra çok. Anan ağlayınca ona sor. Kendisi bizim mandıranın. En iyisi. En verimlisi.

(1) Bir odadayım. Burayı kendime mesken bellemişim. Çalışıyım edeyim diye. Çalışmış mıyım? Biraz şüpheli. Biraz da kasvetli. Yapmamanın en yorucu yanı. O şeyi yapmadığında içinde oluşan ukte. Yapamamanın değil de. Yapmamanın uktesi. İçine oturuyor. Hiç çıkmıyor. Arada bir kuduruyor. Aynı kedim gibi. O da öyle. Hiç bir şey yapmaz. Onun pişmanlığıyla tüm gün oturur. Yapmadığına takılır. Bütün gün düşünür. Yorgun düşer. Uyur. Bir anda uyanır. Kudurur. Koşturup durur. Atlar zıplar. Beni bulana kadar rahatlamaz. Ne zaman beni bulur. Yanıma gelip sürtünür. Ben de severim. Kedileri de. Tüylerini de. Sevince kısmen rahatlar. Yanıma yatar. Kudurmak için. Yeni bir anı kollar. Kafasına göre. Kafama göre. Herhangi bir anı. Yemekteyken. İşemelerdeyken. Unuturken. Severken. Farketmez. O ne zaman isterse. O zaman. Benim kedim neticede. Aynı benim gibi. Dediğim gibi.

(2) O ki tüm evreni yedi günde yarattı

Bir gün olsun yarattıklarına bakmadı

Baktıysa da

Bakışı onlara değil

Onun için var olanlaraydı

Halbuki herkes onun içindi

Her şey onun içindi

Her zaman onun içindi

O hepsinin kudretlisiydi

Hepsinin efendisiydi

Ne zaman ki

İçine düştü bir şüphe

Aradı kendince

Meryemi bıraktı gebe

Üstüne seslendi göndericisine

Onca insana dedirtti anne

Buldu kendini yeni bir evde

Evlilik olmadı onun yararına

Bozdu son zamanlarda

Zaten kim kadi olabilir yaratana

Eyyy Meryem Ana

Kolay mı öyle?

Hakim olmak kudretli Tanrıya

Oturuyorum. Uzun bir sandalyede. Eş zamanlı sallanıyorum. Ya da sallıyorum. Yerimde duramıyorum. Heyecanlıyım. Düşünüyorum. Sana yalan söylüyorum. Bilir misin? Çok iyi yalan söylerim. Bilemezsin. Hiçbirini yakalayamazsın. Kaçabildiğimden değil. Anlayamayacağından. Çünkü iyi bir yalancı. Lafları saklamaz. Ortalıkta apaçık bırakır. Muğlaktan yararlanır. Heyecanlıyım. Hayır, değilim. Düşünüyorum. Hayır, düşünmüyorum. İstediğin kadar ara. Anlayamazsın asla.

Beni niye ben olduğum için sevmiyor

Belki de sen busundur dostum

Kendine anlattığın da buydu

N'oldu o söyleyince mi yordu

Aşığım tanımadığım birine

Tanıdıkça sevdiğim birine

Beni tanımayan biriyle

Mantıksız şeyler beni delirtiyor. Sen en mantıksız şeysin. Tiksiniyorum. Mümkün olabilmenden. Aklın yok oluşu. Bende iki duyguyla mevcuttu. Seninle yeniden doğdu. Beklenmedik bir doğumdu. Çocuk piç kalacak diye korktum. Ağzına mamayı verdim. Susturdum.

Hiç mi olmadı? Olmadı. Tekim mi şimdi ben. Farkı neydi eskilerden. Niye ben? Farklı olduğun için değilsin sen. Sen olduğun için sen. Ben öncekilerde olmadığım için ben. O anda sen olunca ben. Benim için oldun sen.

Senin olmuş. Doğmuş. Kovmuş. Soğmuş. Ovmuş. Ne güzel. Senin adına mutluyum. O andaki sene. Benim her andaki kendime. Seni bilmezken. Şimdiki ben. Alışık değil böyle türlü şeylere. Midem bulanıyor. Kavruluyor. O anlattığın şeylere. Olmaz sanardım. Dediğim gibi. Ben kendimken. Gibi değilken. Bilmeyim. Duymayım. Bağlılık. Tekliğine. Ne dersen de. Mantıksızdır. Ama senin oluşun. Kuramı yıktı. Sabaha kadar tartışalım. Seninle tanışalım. Bakışalım.

Şimdi yanında değilim. Tekil bir yürüyüşteyim. Senin olacağın bir yerlerde. Görmek isterim. Öpmek isterim. Bulantımın sebebini. Sana söylemek isterim. Eminim. Yarın söylerim. Sevi severim. Zaten gelirim.

Dirhem birden gelen. Sevmeden esen dertler. Ve onun gibiler. İfade verenler. Dertler. Beni hep davaya sürükler. Hakimin kararı etkilemez. Hukuka olan güvenimi zedeler. Ondandır. Tüm davalar sürer. Sonuç bir şekilde zanlıyı etkiler. Sevdiğini zanneden. İtinin sahibi beller. Eller. En önemlisi de. Kararı bekler. Ayrışanlar. Ayrılanlar. Ağızdan çıkan. Tek bir lafa bakarlar.

Neden? Beden. Ah bi söylesen.

Demek ben. Tabii sevdiysem.

Düşünürken geldin

Hatırlayamadım

Kimdin sen?

Hislerimle hep güzelsin

Şimdi ise bir silüetsin

Bir oracıkta mutfağın tam ortasında

İşe bak şimdi yatağımda

Seni öpmeden uyayamam asla

Tamam o zaman

Gel buraya

Birincide bir şaşkınlık

İkincide bir dalgınlık

Üçüncüde bir yok oluş

Meskenim yanında var oluş