Çok bekledim. Gelecektin. Yıllar geçti. Ben vazgeçtim. Merak etmedim. Sevebilirdim. Sevemedim. Bilemedim. İstemedim. Sevebilecek kimse yoktu. Belki olur. Olur mu? Olur. Olursa birbirimize bağlı. Olmaz mı? Olmaz. Bunda da biri birine bağlı. Kim kime âhlı. Birbirine vaatli. Kimse. O zaman ümit var gibi. Var di mi? Var tabii. Sevdin yani. Neyini? Kendisini. Kim ki bu? Bilmem ki. O kimdi peki. Damdaki kedi. Kedidir o kedi. Çok merak etti. Ölüp mü gitsin. Bence gerçekten sevsin.

Dün bugün gibi değil. Ama aslında dün bitmedi bile. Hala bugün. Garip. Gene aynı durağa geldim. Kaçıncı kez bilmiyorum. En sevmediğim durak. Metrobüsün yüz karası. Bugün de aynı durakta indim. Sağa mı gidicem yoksa sola mı? Bir kez bile doğrusunu bulamadım. Gideceğim yere hangi çıkış daha yakın. Onu biliyorum. Ama hangisi onu hep unutuyorum. Unuttuğun şeyi bulmak gerek. Bulmak için sorarım. Sorduğumda da bulamam. Kime sorsam hep yanlış çıkışı gösteriyor. Bide sonra on dakka boşu boşuna yürütüyor. Benim gibi bilmiyorsan. Ya da unuttuysan. Niye söylüyorsun? Yarı yarıya şansım varken. Benim yerime sen niye zar atıyorsun. Eskiden benim yerime atarlardı. Ama şuan atamıyorlar. Dediklerini dinlemediğimden değil. Öğrendim. O yüzden atamıyorlar. Aslında çok da zor değilmiş. Metrobüsten indiğinde. Nereye gidersin? Genelde ileri. İlerideki çıkış. Benim çıkacağım çıkış. İşte o çıkışmış. Sağa da sola da gerek yok. İlerisi gerisi var. Benim gideceğim çıkış. İlerideki çıkış. Bunu da birine sorduğumda o söyledi. Benim yerime zarı o attı gene. Ama olsun. Sonuçta öğretmiş oldu.

Evden çıkmadan önce çok su içtim. Keyifsiz bir gündü. Yürümek istedim. Yürüdüm. Keyifliydi. Şuan ise çok çişim var. Dışarıya işemek gerçekten kayda değer mi? Pek değil. Doğru da değil. Ama kaydetmeye değer. Çoğu kişi için değmez. Ama benim için değer. Çok sıkışınca beni çok eğlendiriyor. Şuanda da o sıkışma derecesinde. Bir şey farkettim. Ama şuan değil. Hatta farkettiklerimin hepsini yazdım. Tam da bu yazının üstüne. Ama hepsini okuyunca. Dedim ki bundan banane. Bir ay önce mutsuzdum. Ama şuana göre. Ortalama mutluluk seviyemi bilmiyorum. O yüzden şuana göre. Kısaca şuana göre mutsuzdum. Ama sıkılmıyordum. Düşünmek güzeldi. Ama üzücüydü. Üzücüde olsa sıkmıyordu. Şuan mutluyum. Bir ay öncesine göre. Düşünemiyorum. Çok da istiyorum aslında. Düşünmek derken de. İstemediğim gibi düşünmekten bahsediyorum. İstemediğim bir anda. Bir anda düşünmek. Ben düşünmeden. O düşsün. Ben anlamayayım bile. Ben o düşen şeyi düşüneyim. Onu istiyorum. Çok istiyorum. Çok istersem olur. Bana öyle derlerdi. Ama ben öyle düşünmüyorum. Çok istersem olmaz. İstersem bilirim. Bilirsem de ben düşünmüş olurum. Ben düşünmeyeyim. Bilmeden düşüneyim. O düşünce kendi düşsün. Ben o düşünceyi düşüneyim.