เริ่มประเด็นในเรื่อง "การทำสงคราม" สืบเนืองจากที่มีข่าวเกิดขึ้นกันในขณะนี้ ซึ่งไม่ว่าที่ไหน ๆ ก็มีสงครามเกิด ไม่เว้นแม้แแต่ในสวรรค์หรือในนรก สงครามเวลาเกิดขึ้น ไม่ได้เป็นไปเพื่อประโยชน์ เพื่อความสุขแก่ใคร ๆ แต่เวลาที่มันเกิดขึ้นนั้น เป็นไปเพื่อความทุกข์ เพื่อความเดือดร้อน ความไม่ผาสุข ความไม่เกื้อกูลกับทุก ๆ คน 

มองให้ลึกลงไปแท้จริงแล้ว เหตุเกิดของสงคราม คือ การผูกเวร ไม่ใช่แค่สงครามโลก แม้แต่ตามท้องถนนก็ตาม การใช้วาจาเป็นอาวุธทิ่มแทงด้วยหอกคือปาก และขยายต่อออกไปเป็นการเบียดเบียนทางกาย ซึ่งเมื่อผูกเวรกันในระดับไหน ก็มีสงครามกันในระดับนั้น การมุ่งเอาชัยชนะให้ราบคาบ คนแพ้เป็นทุกข์ คนชนะก็ได้เวร เราจึงต้องชนะโดยธรรม คือ ทำสงครามกับกิเลสในใจเรา สู้กับกิเลสไม่ใช่ลำพังแค่ในจิตใจเรา แต่ในจิตใจคนอื่นด้วย และถ้าใช้เครื่องมือให้ถูก เราจะรบชนะกิเลสได้

ประเด็นสำคัญ อย่าใช้เครื่องมือของกิเลส เพราะถ้าเมื่อใดที่ใช้อาวุธของกิเลส ใช้เครื่องมือของมารแล้ว เราจะตกเป็นเครื่องมือของมาร ตกเป็นพวกเดียวกับกิเลสทันที สงครามจะไม่มีวันจบไม่มีวันสิ้น ตราบใดที่ยังมีกิเลสอยู่ ก็ยังต้องมีการรบกันต่อไปเรื่อย ๆ

สงครามในใจจึงต้องระวัง เราจะถึงที่ ๆ ไม่มีสงครามเลย ที่ ๆ มีความสงบ มีความเย็น ต่อเมื่อกิเลสมันหมดสิ้นเชิง ไม่เกิดขึ้นได้อีก นั่นคือ ที่ ๆ ไม่มีอวิชชา ที่ ๆ มีความรู้ มีความเข้าใจ มีความเย็น นั่นคือ นิพพาน 

#2003-1u0214

Hosted on Acast. See acast.com/privacy for more information.