Solid Joys Devotionals (Tagalog)

Kunin ang Ayaw Mong Mawala

Tiningnan sila ni Jesus at sinabi sa kanila, “Hindi ito kayang gawin ng tao, ngunit hindi ito imposible sa Diyos. Sapagkat ang lahat ng bagay ay kayang gawin ng Diyos.” (Marcos 10:27 MBBTAG)

Heto ang dalawang mahusay na insentibo mula kay Hesus para maging isang Pandaigdig na Kristiyano at ialay ang iyong sarili sa adhikain ng mga Misyong Panghangganan. Bilang pupunta o magpapadala. 

1. Ang bawat imposible sa tao ay posible sa Diyos (Marcos 10:27). Ang pagbabalik-loob ng mga nasanay na sa kasalanan  ay pagkilos ng Diyos at naaayon sa Kanyang dakilang plano. Hindi natin dapat matakot o mag-alala sa ating kahinaan. Sa Panginoon ang laban, at Siya ang magbibigay ng tagumpay sa atin.

2. Nangako si Kristo na kikilos Siya para sa atin, at magiging para sa atin, kaya naman pagkatapos ng ating buhay misyonero, hindi natin masasabing nagsakripisyo tayo ng anuman (Marcos 10:29–30).

Kapag sinusunod natin ang Kanyang preskripsyon sa misyon, matutuklasan natin na kahit ang masasakit na side effects ay nagpapabuti sa ating kalagayan. Ang ating espirituwal na kalusugan, ang ating kagalakan — lumalago ang mga ito nang sandaang ulit. At kapag tayo'y namatay, hindi tayo namamatay. agkakamit tayo ng buhay na walang hanggan.

Hindi ako nananawagan na pagtibayin niyo ang inyong loob at mag-sakripisyo para kay Kristo. Nanawagan akong talikuran niyo ang lahat ng meron kayo, upang makamtan ang buhay na makakapuno sa pinakamalalalim  niyong pangarap. Nanawagan akong ituring niyo ang lahat ng bagay na basura para sa higit na halaga ng paglilingkod sa Hari ng mga hari. Nanawagan akong tanggalin niyo ang inyong mga biniling basahang at isuot ang damit ng mga sugo ng Diyos.

Nangangako akong makakaranas kayo ng mga pag-uusig at kahirapan — ngunit tandaan ninyo ang kagalakan! "Pinagpala ang mga inuusig nang dahil sa kanilang pagsunod sa kalooban ng Diyos, sapagkat kabilang sila sa kaharian ng langit." (Mateo 5:10 MBBTAG)

Noong Enero 8, 1956, pinatay ng limang katutubo ng tribong Waorani sa Ecuador sina Jim Elliot at ang kanyang apat na kasamang misyonero habang sinusubukan nilang dalhin ang ebanghelyo sa tribong Waorani na may animnapung tao.

Apat na batang misis ang nawalan ng mga asawa at siyam na bata ang nawalan ng kanilang mga ama. Isinulat ni Elisabeth Elliot na tinawag ito ng mundo bilang bangungot ng trahedya. Pagkatapos ay idinagdag niya, “Hindi kinilala ng mundo ang katotohanan ng pangalawang bahagi sa kredo ni Jim Elliot: ‘Hindi siya hangal na nagbibigay ng hindi niya maaaring itago upang makamtan ang hindi niya maaaring mawala.’”

Ang Kalooban ng Diyos ay na Ikaw ay Lumapit

Kaya't lumapit tayo sa Diyos nang may pusong tapat. (Hebreo 10:22 MBBTAG)

Ang utos na ibinigay sa atin sa talatang ito ay ang lumapit sa Diyos. Ito ang pangunahing layunin ng awtor ng aklat ng Hebreo: na lumapit tayo sa Diyos, na magkaroon tayo ng pakikisama sa Kanya, na hindi tayo maging kuntento sa isang Kristiyanong buhay na malayo sa Diyos.

Hindi isang pisikal na kilos ang paglapit na ito. Hindi ito pagtatayo ng tore ng Babel ng iyong mga tagumpay upang makarating sa langit. Hindi ito pagpunta sa isang gusali ng simbahan. O paglalakad patungo sa altar sa harapan. Isa itong di-nakikitang kilos ng puso. Magagawa mo ito kahit nakatayo ka lang at di gumagalaw, o habang nakahiga sa kama ng ospital, o nasa tren habang papunta sa trabaho.

Ito ang sentro ng ebanghelyo — ito ang dahilan ng hardin ng Getsemani at Biyernes Santo — na gumawa ang Diyos ng mga bagay na nakakagulat at malaki ang kabayatan, upang mapalapit tayo sa Kanya. Ipinadala Niya ang Kanyang Anak upang magdusa at mamatay, upang sa pamamagitan Niya’y makalapit tayo. Lahat ng Kanyang ginawa sa dakilang plano ng pagtubos ay para makalapit tayo. At para sa ating kagalakan at Kanyang kaluwalhatian ang paglapit na iyon.

Hindi Niya tayo kailangan. Kung mananatili tayong malayo, hindi Siya maghihirap. Hindi Niya tayo kailangan upang maging masaya sa pakikisama ng Trinidad. Ngunit pinapalaki Niya ang Kanyang awa nang binigyan Niya tayo ng malayang access sa pamamagitan ng Kanyang Anak, sa kabila ng ating kasalanan, sa tanging Realidad na makakapagbigay ng ganap at walang-hanggang kasiyahan sa ating mga kaluluwa—walang iba kundi Siya mismo.  “Sa piling mo'y madarama ang lubos na kagalakan;

ang tulong mo’y nagdudulot ng ligayang walang hanggan.” (Awit 16:11 MBBTAG).

Ito ang kalooban ng Diyos para sa iyo, kahit na habang binabasa mo ito. Ito ang dahilan kung bakit namatay si Kristo: upang lumapit ka sa Diyos.

Ang Ating Kalabang Walang Pangil

Kayong dating patay dahil sa kasalanan, kayong mga Hentil na hindi saklaw ng pagtutuli ayon sa Kautusan ay binuhay ng Diyos na kasama ni Kristo. Pinatawad niya ang ating mga kasalanan at  pinawalang-bisa ang lahat ng naisulat na alituntunin laban sa atin, pati ang mga pananagutang kaugnay nito. Pinawi niya ang lahat ng ito nang ipako siya sa krus.  Sa pamamagitan ng kanyang kamatayan sa krus, nilupig niya ang mga pinuno at kapangyarihan ng sanlibutan. Ang mga ito'y parang mga bihag na kanyang ipinarada sa madla bilang katunayan ng kanyang pagtatagumpay (Colosas 2:13–15 MBBTAG )

Ito ang dahilan kung bakit malaki ang pagkakaiba ng pagsasama kay Kristo para sa mananampalataya: akamit ni Kristo ang isang tiyak na tagumpay laban sa diyablo sa Kalbaryo. Hindi niya inalis si Satanas sa mundo, ngunit dinisarma niya ito sa paraang nawala ang sandata ng kapahamakan sa kanyang kamay.

Hindi niya maaakusahan ang mga mananampalataya ng di-pinatawad na kasalanan. Ito lang ang akusasyon na makakasira sa atin. At dahil dito, hindi niya tayo madadala sa ganap na pagkawasak. Maaari niyang saktan tayo pisikal at emosyonal — kahit patayin tayo. Maaari niyang tuksuhin tayo at udyukan ang iba laban sa atin. Ngunit hindi niya tayo masisira.

Ang tiyak na tagumpay ng Colosas 2:13–15 ay dahil sa “talaan ng utang na laban sa atin” ay ipinako sa krus. Ginamit ng diyablo ang talaang ito bilang kanyang pangunahing akusasyon laban sa atin. Ngayon wala na siyang akusasyong maaaring tumayo sa hukuman ng langit. Wala siyang magagawa sa bagay na pinakagusto niyang gawin: ang tayo'y kapahamakan. Hindi niya magagawa. Pinasan ni Kristo ang ating kapahamakan. Ang diyablo ay dinisarma.

Isa pang paraan ng pagpapahayag nito ay sa Hebreo 2:14–15: “[Naging tao si Kristo] upang sa pamamagitan ng kamatayan ay sirain niya ang may kapangyarihan sa kamatayan, iyon ay, ang diyablo, at palayain ang lahat ng mga nasa panghabambuhay na pagkaalipin dahil sa takot sa kamatayan.”

Ang kamatayan ay kaaway pa rin natin. Ngunit ito ay nawalan na ng pangil. Ang lason ng ahas ay natanggal na. Wala na ang nakamamatay na saksak. Ang saksak ng kamatayan ay kasalanan. At ang kapangyarihan ng kasalanan na magdulot ng kapahamakan ay nasa hinihingi ng batas. Ngunit salamat kay Kristo na tumupad sa hinihingi ng batas. ““Nasaan, O kamatayan, ang iyong tagumpay? Nasaan, O kamatayan, ang iyong kamandag?” (1 Corinto 15:55 MBBTAG).

Ang Pinakamaliit na Pananampalataya

Maliwanag kung gayon, na ang pasya ng Diyos ay nababatay sa kanyang habag, at hindi sa kagustuhan o pagsisikap ng tao. (Roma 9:16 MBBTAG)

Sa simula pa lang ng taon, linawin natin na ang lahat ng matatanggap natin mula sa Diyos ngayong taon, bilang mga mananampalataya kay Hesus, ay awa. Anuman ang kasiyahan o sakit na darating sa atin ay pawang habag.

Ito ang dahilan kung bakit pumarito si Kristo sa mundo: “at upang ang mga Hentil naman ay magpuri sa Diyos dahil sa kanyang habag” (Roma 15:9). Tayo ay muling ipinanganak “sa pamamagitan ng muling pagkabuhay ni Jesu-Cristo.” (1 Pedro 1:3). Araw-araw tayong nananalangin “upang makamtan natin ang habag at pagpapala na tutulong sa atin” (Hebreo 4:16); at ngayon ay  nananatili tayo “sa pag-ibig ng Diyos habang naghihintay [tayo] sa ating Panginoong Jesu-Cristo na magkakaloob sa [atin] ng buhay na walang hanggan” (Judas 1:21). Kung may Kristiyanong mapagkakatiwalaan, ito ay “dahil sa habag ng Diyos ay mapagkakatiwalaan” (1 Corinto 7:25).

Sa Lucas 17:5–6, nakiusap ang mga apostol sa Panginoon, “Dagdagan mo ang aming pananampalataya!” At sinabi ni Jesus, “Kung kayo ay may pananampalataya na kasingliit ng buto ng mustasa, masasabi ninyo sa punong ito, ‘Mag-ugat ka at matanim sa dagat,’ at ito'y tatalima sa inyo.” Sa madaling salita, ang isyu sa ating buhay at ministeryong Kristiyano ay hindi ang lakas o dami ng ating pananampalataya, dahil hindi ito ang nag-uugat ng mga puno. Ang Diyos ang gumagawa nito. Kaya naman, ang pinakamaliit na pananampalatayang tunay na nag-uugnay sa atin kay Kristo ay magdudulot ng sapat na kapangyarihan para sa lahat ng ating pangangailangan.

Ngunit paano naman sa mga panahong matagumpay mong sinusunod ang Panginoon? Inaalis ka ba ng iyong pagsunod mula sa kategorya ng nanghihingi ng habag? Sinagot ito ni Hesus sa Lucas 17:7–10.

“Kapag nanggaling ang inyong alipin sa pag-aararo o pagpapastol ng mga tupa sa bukid, inaanyayahan ba ninyo siya agad upang kumain? Hindi ba't ang sasabihin ninyo ay, ‘Ipaghanda mo ako ng hapunan, magbihis ka, at pagsilbihan mo ako habang ako'y kumakain. Pagkakain ko, saka ka kumain.’ Pinasasalamatan ba ng amo ang kanyang alipin dahil sinusunod siya nito? Ganoon din naman kayo; kapag nagawa na ninyo ang lahat ng iniuutos sa inyo, sabihin ninyo, ‘Kami'y mga aliping walang kabuluhan; tumutupad lamang kami sa aming tungkulin.’”

Kaya nga, natutukoy ko, ang pinakamataas na pagsunod at ang pinakamaliit na pananampalataya ay nakakakuha ng parehong bagay mula sa Diyos: habag. Isang butil lang ng mustasa na pananampalataya ay nakakakuha ng habag ng Diyos para sa kapangyarihang mag-ugat ng mga puno. At ang walang kamaliang pagsunod ay nag-iiwan sa atin na lubos na umaasa sa habag.

Ito ang punto: Anuman ang tiyempo o anyo ng habag ng Diyos, hindi natin kailanman mahihigitan ang pagiging mga benepisyaryo ng awa. Palagi tayong lubos na umaasa sa hindi tayo nararapat.

Kaya't magpakumbaba tayo at magalak at “magpuri sa Diyos dahil sa kanyang habag!”

Enero 2

Ano ang Ginawa ni Hesus para sa Kamatayan

Itinakda sa mga tao na minsan lamang mamatay at pagkatapos ay ang paghuhukom. Gayundin naman, si Kristo'y minsan lamang inihandog upang pawiin ang mga kasalanan ng mga tao. Siya'y muling darating, hindi upang muling ihandog dahil sa kasalanan, kundi upang iligtas ang mga naghihintay sa kanya. (Hebreo 9:27–28 MBBTAG)

Ang kamatayan ni Hesus ay nagpapasan ng mga kasalanan. Ito ang mismong puso ng Kristiyanismo, ang puso ng ebanghelyo, at ang puso ng dakilang gawain ng Diyos sa pagtubos sa mundo. Nang mamatay si Kristo, pinasan Niya ang mga kasalanan. Kinuha Niya ang mga kasalanang hindi sa Kanya. Nagdusa Siya para sa mga kasalanang ginawa ng iba, upang makalaya sila mula sa kasalanan.

Ito ang sagot sa pinakamalaking problema sa iyong buhay, kahit na hindi mo ito maramdaman bilang pangunahing problema. May sagot kung paano tayo makakasundo sa Diyos sa kabila ng pagiging makasalanan natin. Ang sagot ay ang kamatayan ni Kristo bilang handog "upang pasanin ang mga kasalanan ng marami." Inangat Niya ang ating mga kasalanan at dinala ang mga ito sa krus at doon namatay ng kamatayang nararapat nating danasin.

Ngayon, ano ang ibig sabihin nito para sa aking kamatayan? "Itinalaga [ako] na mamatay minsan." Ibig sabihin, hindi na parusa ang aking kamatayan. Hindi na ito parusa para sa kasalanan.. Ang aking kasalanan ay inalis na. “Inaalis” ito sa pamamagitan ng kamatayan ni Kristo. Si Kristo ang tumanggap ng parusa.

Bakit pa ako mamamatay kung ganun? Dahil nais ng Diyos na manatili ang kamatayan sa mundo sa ngayon, kahit sa Kanyang sariling mga anak, bilang patuloy na patotoo sa matinding kasuklaman ng kasalanan. Sa ating pagkamatay, ipinapakita pa rin natin ang panlabas na epekto ng kasalanan sa mundo.

Ngunit ang kamatayan para sa mga anak ng Diyos ay hindi na galit ng Diyos laban sa kanila. Naging daan na natin ito sa kaligtasan at hindi sa pagkondena.

Pagkamangha sa Katapusan ng Kasaysayan

At kayong mga pinahihirapan ay [bibigyan ng Diyos] ng kapahingahang kasama namin, sa pagkapahayag ng Panginoong Jesus mula sa langit na kasama ang kanyang mga makapangyarihang anghel, na nasa nagliliyab na apoy, na magbibigay ng parusa sa mga hindi kumikilala sa Diyos at sa mga hindi sumusunod sa ebanghelyo ng ating Panginoong Jesus. Ang mga ito’y tatanggap ng kaparusahang walang hanggang pagkapuksa at palalayasin sa harapan ng Panginoon at mula sa kaluwalhatian ng kanyang kalakasan, kapag dumating siya sa araw na iyon upang luwalhatiin sa kanyang mga banal, at kamanghaan ng lahat ng mga sumasampalataya, sapagkat ang aming patotoo sa inyo ay pinaniwalaan.” (2 Tesalonica 1:7-10, ABTAG2001)

Sa pagbabalik ni Jesus sa mundong ito, na ipinangako Niyang gagawin, ang mga di-naniwala sa ebanghelyo, sabi ni Pablo, ay “tatanggap ng kaparusahang walang hanggang pagkapuksa at palalayasin sa harapan ng Panginoon at mula sa kaluwalhatian ng kanyang kalakasan.” Isa itong kakila-kilabot na tanawing dapat katakutan ng lahat ng mga di-mananampalatayang nakakarinig sa katotohanang ito.

At naku, dapat itong magpatino sa ating mga mananampalataya at punuin tayo ng kaseryosohan tungkol sa ano’ng nakataya sa mundong ito. Oh, dapat itong magdulot ng pagbangon ng malasakit sa ating puso para sa mga taong di naniniwala, o di man lang nakakaalam, ng ebanghelyo.

Ngunit upang magpatuloy tayo sa kabila ng lahat ng ating paghihirap, binibigyan tayo ni Pablo ng dalawang kamangha-manghang salita na nagbibigay-lakas ng loob at pag-asa. “At kayong mga pinahihirapan ay [bibigyan ng Diyos] ng kapahingahan.” Kung nakakaranas tayo ng matinding pagpapaigting ng paghihirap sa nalalapit na katapusan ng kasaysayan, ang salita ng Diyos ay nagsasabi: Kumapit nang mahigpit; paparating na ang ginhawa. Ang iyong mga paghihirap ay hindi mabibigyan ng huling salita. At pagsisisihan ng inyong mga tila makapangyarihang kalaban ang araw na pinakialaman nila ang pinili ng Panginoon.

Ngunit pagkatapos ay narito ang pinakamagandang salitang nagbibigay ng lakas ng loob at pag-asa. Hindi lamang tayo makakakuha ng ginhawa kapag dumating ang Panginoon, makakamit natin ang pinakadakilang karanasan na siyang dahilan kung bakit tayo nilikha: Makikita natin ang Kanyang kaluwalhatian, at mamamangha tayo sa paraang maluluwalhati Siya sa atin, at makikita ito ng buong mundo. 

Talata 10: “Dumating siya sa araw na iyon upang luwalhatiin sa kanyang mga banal, at kamanghaan ng lahat ng mga sumasampalataya.” Nilikha tayo upang mamangha. Wala at walang sinuman ang mas kamangha-mangha kaysa kay Jesu-Cristong ipinako sa krus, nabuhay na mag-uli, at nagbabalik bilang Hari ng kaluwalhatian. Makakamit Niya ang tadhana ng Kanyang kaluwalhatian, at makakamit natin ang tadhana ng ating kagalakan habang sinisimulan natin ang perpekto, walang-sala’t walang katapusang pagkamangha sa pinakadakilang dapat kamanghaan.

Devotional excerpted from Desiring God, page 321

This article was translated by Joshene Bersales and was originally written by John Piper of Desiring God. To read the original version, click https://www.desiringgod.org/articles/marveling-at-the-end-of-history

Joshene Bersales considers Joshua her Bible hero, and strives to have faith that can make the sun stand still. She graduated with an AB Literature (English) degree from Ateneo de Manila University. She is a writer, editor, and translator. Joshene loves theater, traveling, and tea. You can find her on IG (@joshenebersales) and Facebook (https://www.facebook.com/joshenebersales/).

John Piper (@JohnPiper) is founder and teacher of desiringGod.org and chancellor of Bethlehem College & Seminary. For 33 years, he served as pastor of Bethlehem Baptist Church, Minneapolis, Minnesota. He is author of more than 50 books, including Desiring God: Meditations of a Christian Hedonist and most recently Providence.

Kagalakan sa Kapighatian

“Mapapalad kayo kapag kayo ay nilalait, inuusig, at pinagsasabihan ng sari-saring kasamaan na pawang kasinungalingan dahil sa akin. Magalak kayo at magsaya, sapagkat malaki ang gantimpala ninyo sa langit.” (Mateo 5:11-12, ABTAG 2001)

Sinasabi ng Cristianong Hedonismo na may iba’t ibang paraan upang magalak sa kapighatian bilang isang Cristiano. Lahat ng ito ay dapat gawin bilang pagpapahayag ng buong sapat at buong kasiya-siyang biyaya ng Diyos.

Isang paraan upang magalak sa kapighatian ay nagmumula sa pag-pokus ng ating isipan sa laki ng gantimpalang darating sa atin sa muling-pagkabuhay. Ang epekto ng ganitong uri ng pokus ay ito: Lumiliit ang ating kasalukuyang sakit kumpara sa paparating pa lamang: “Itinuturing ko na ang pagtitiis sa panahong kasalukuyan ay hindi karapat-dapat maihambing sa kaluwalhatiang mahahayag sa atin” (Roma 8:18 cf. 2 Corinto 4:16–18). Habang tinitiis natin ang pagdurusa, nagagawa nating umibig dahil sa kagalakan natin sa ating matatanggap na gantimpala.

“Ibigin ninyo ang inyong mga kaaway at gumawa kayo ng mabuti, magpahiram kayo na hindi umaasa ng kapalit. Malaki ang magiging gantimpala ninyo” (Lucas 6:35). Maging mapagbigay sa mga mahihirap “at pagpapalain ka, sapagkat wala silang maigaganti sa iyo. Gagantihan ka sa muling pagkabuhay ng mga matuwid” (Lucas 14:14). Pinuputol ng tiwala sa ipinangakong gantimpalang ito ang lubid ng pagiging makamundo at pinapalaya tayo para sa halaga ng pag-ibig.

Ang isa pang paraan upang magalak sa kapighatian ay nagmumula sa mga epekto ng pagdurusa sa ating katiyakan ng pag-asa. Ang kagalakan sa paghihirap ay nakaugat hindi lamang sa pag-asa ng muling pagkabuhay at gantimpala, kundi pati na rin sa paraan na ang mismong pagdurusa’y kumikilos upang palalimin ang pag-asang iyon.

Halimbawa, sinabi ni Pablo, “Nagagalak rin tayo sa ating mga kapighatian sa pagkaalam na ang kapighatian ay nagbubunga ng pagtitiis, at ang pagtitiis ng pagpapatibay; at ang pagpapatibay ng pag-asa” (Mga Taga Roma 5:3–4).

Sa madaling salita, ang kagalakan ni Pablo ay hindi lamang nakaugat sa kanyang malaking gantimpala, kundi sa epekto ng kapighatian na nagpapatatag sa pag-asa sa gantimpalang iyon. Ang paghihirap ay nagbubunga ng katatagan, at ang katatagan ay nagdudulot ng pakiramdam na ang ating pananampalataya ay totoo at tunay, at pinapalakas nito ang ating pag-asa na matatamo nga natin si Cristo.

Kaya mag-pokus man tayo sa kayaman ng gantimpala o sa pagpapadalisay na epekto ng kapighatian, ang layunin ng Diyos sa kagalakan natin sa pagdurusa ay magpapatuloy.

Devotional excerpted from Desiring God, pages 283–284

This article was translated by Joshene Bersales and was originally written by John Piper of Desiring God. To read the original version, click https://www.desiringgod.org/articles/rejoicing-in-pain

Joshene Bersales considers Joshua her Bible hero, and strives to have faith that can make the sun stand still. She graduated with an AB Literature (English) degree from Ateneo de Manila University. She is a writer, editor, and translator. Joshene loves theater, traveling, and tea. You can find her on IG (@joshenebersales) and Facebook (https://www.facebook.com/joshenebersales/).

John Piper (@JohnPiper) is founder and teacher of desiringGod.org and chancellor of Bethlehem College & Seminary. For 33 years, he served as pastor of Bethlehem Baptist Church, Minneapolis, Minnesota. He is author of more than 50 books, including Desiring God: Meditations of a Christian Hedonist and most recently Providence.

Ang Gamit Para sa Mga Misyonero

“Hindi ito kayang gawin ng tao, ngunit hindi ito imposible sa Diyos. Sapagkat ang lahat ng bagay ay kayang gawin ng Diyos.” (Marcos  10:27 MBBTAG) 

Ang makapangyarihang biyaya ng Diyos ang nagbibigay buhay sa mga Christian Hedonist. Kung saan ang mga mananampalataya ay pinakaninanais nila ay maranasan ang makapangyarihang biyaya ng Diyos sa pamamagitan ng paglilingkod sa kaniya at pagtulong sa iba. 

Ang mga Christian Hedonist  ay gusto ang"hindi ito dahil sa sarili kong kakayahan kundi dahil sa kagandahang-loob ng Diyos na nasa akin." (1 Corinto 15:10). Sila ay naniniwalang ang bunga ng kanilang ginagawa ay  para sa kapurihan ng  Diyos. ( 1 Corinto 3:7, Roma 11:36). 

Nagiging masaya lang sila  kapag  sinabi ng Diyos na "Sapagkat wala kayong magagawa kung kayo'y hiwalay sa akin" (Juan 15:5). Sila ay tumatalon tulad ng isang tupa sa katotohanan na  ang Diyos ay kayang gawin ang lahat ng imposible.  Sinabi nila ito nang walang hinanakit," Kung sa aming sarili lamang ay wala kaming kakayahang gawin ito; subalit ang aming kakayahan ay kaloob ng Diyos." (2Corinto 3:5) 

Noong sila ay umalis, wala nang makabibigay sa kanila ng tunay na kasiyahan kundi sabihin ito sa mga churches, "Wala akong pinapangahasang ipagmalaki kundi ang ginawa ni Cristo upang maakit ang mga Hentil na sumunod sa Diyos sa pamamagitan ng aking mga salita at gawa." (Roma 15:18) 

"Hindi ito kayang gawin ng tao, ngunit hindi ito imposible sa Diyos. Sapagkat ang lahat ng bagay ay kayang gawin ng Diyos.”-- itong salita ng Diyos ang tunay na nagbibigay pag-aasa at pagkukumbaba sa ating sarili.  Ito ang lunas sa mga taong nawawalan ng pag-asa at gamot sa pagmamayabang --ito  ang perpektong gamot sa ng isang Misyonero. 

Devotional excerpted from Desiring God, pages 235–236

This article was translated by Ma. Fatima G. Abello and was originally written by John Piper of Desiring God. To read the original version, click: 

https://www.desiringgod.org/articles/medicine-for-the-missionary

Ma. Fatima G. Abello is a third year student taking up Bachelor of Secondary Education Major in Filipino at Aklan State University. 

She is an active school leader, writer, digital editor, and an academic achiever. Despite of her schedules, she delights in serving and knowing the Lord more. Being a member of Boracay Grace Baptist Church, she is part of their music team where she sings, plays instruments, as well as Teach children in Sunday schools.

John Piper (@JohnPiper) is founder and teacher of desiringGod.org and chancellor of Bethelehem as pastor of Bethlehem Baptist Church, Minneapolis, Minnesota. He is author of more than 50 books, including Desiring God: Meditations of a Christian Hedonist and most recently Providence. 

Ang Pinakadakilang Kaligayahan ng Pag-Ibig

Walang taong namumuhi sa sarili niyang katawan. Sa halip, ito'y kanyang pinapakain at inaalagaan, tulad ng ginagawa ni Cristo sa iglesya.  Tayo nga'y mga bahagi ng kanyang katawan. (Efeso 5:29-30 MBBTAG)

Huwag kaligtaan ang huling parilala : "tayo nga'y mga bahagi ng kanyang katawan." At huwag kalimutan ang sinabi ni Pablo naunang dalawang verse, na nagsasabi na ibinigay ni Cristo ang kaniyang sarili para sa atin "Sa halip, unawain ninyo kung ano ang kalooban ng Panginoon." Sa magkaibang paraan, ginawa ni Pablo na malinaw na si Cristo ay naghangad ng kasiyahan sa pamamagitan ng paghahangad ng kaluwalhatian , kabutihan at kasiyahan ng kaniyang mga tao. 

Ang pag-iisa ni Cristo sa kaniyang bride ay napakalapit ("magiging isa") na kung ano mang mabubuting  mangyayari sa kaniyang bride ay parang ginawa na rin ito para sa Kanya.. Ang nais bigyang kahulugan sa tekstong ito ay ang Panginoon ang gagawa upang pakainin, alagaan, gawing banal ang kaniyang bride dahil ito ang tunay na magbibigay sa kaniya ng kasiyahan. 

Sa ibang depinasyon ito ay hindi pagmamahal. Ang pagmamahal ay hindi pumupukos sa sarili lamang-- lalong-lalo na kung ang mala-Cristong pagmamahal-- higit lalo pagmamahal na dulot ng Kalbaryo. Wala pa akong nakikitang ganitong pagmamahal na katulad ngmensahe sa kasulatan. 

Ngunit ano ba ang ginawa ni Cristo para sa kaniyang bride na malinaw na ipinahayag sa tekstong ito: "Mga lalaki, mahalin ninyo ang inyong asawa na gaya ng pagmamahal ni Cristo sa iglesya. Inihandog niya ang kanyang buhay para sa iglesya." (Efeso 5: 25). Bakit hindi hayaan natin ang verse na itona  kahulugan ng pag-ibig para sa atin,  sa halip na ang ating mga etika at polosopiya ang  magbibigay ng kahulugan dito? Ayon sa teksto, ang pag-ibig ay ang paghangad ng kaligayahan ni Cristo sa kaligayahan ng kabanalan ng kaniyang minamahal. 

Hindi maaaring  ihiwalay ang sariling interes sa pag-ibig, dahil ang  sariling interes hindi tuladng isang pagiging sakim. Ang pagkamakasarili ay hindi iniisip ang ibang tao kundi ang sariling kaligayahan lang niya. 

Subalit ang mala-Cristong pagmamahal ay ang pagbibigay kasiyahan sa iba. Kahit na siya ay  maghirap at  mamatay para sa kaniyang mga minamahal upang makamit ang kabanalan nila ay gagawin niya. 

Ganito tayo kamahal ni Cristo, at nais niyang ganito rin natin mahalin ang isa't isa. 

Devotional excerpted from Desiring God, pages 206–207

This article was translated by Ma. Fatima G. Abello and was originally written by John Piper of Desiring God. To read the original version, click: https://www.desiringgod.org/articles/loves-greatest-happiness

Ma. Fatima G. Abello is a third year student taking up Bachelor of Secondary Education Major in Filipino at Aklan State University. 

She is an active school leader, writer, digital editor, and an academic achiever. Despite of her schedules, she delights in serving and knowing the Lord more. Being a member of Boracay Grace Baptist Church, she is part of their music team where she sings, plays instruments, as well as Teach children in Sunday schools.

John Piper (@JohnPiper) is founder and teacher of desiringGod.org and chancellor of Bethelehem as pastor of Bethlehem Baptist Church, Minneapolis, Minnesota. He is author of more than 50 books, including Desiring God: Meditations of a Christian Hedonist and most recently Providence. 

Mag-ingat sa Paglilikod sa Diyos

"Ang Diyos na gumawa ng sanlibutan at lahat ng naririto ay ang Panginoon ng langit at ng lupa, at hindi naninirahan sa mga templong ginawa ng tao.  Hindi rin siya nangangailangan ng anumang tulong o paglilingkod ng tao, sapagkat siya mismo ang nagbibigay ng buhay, hininga at lahat ng bagay sa sangkatauhan." (Mga Gawa 17:24-25) 

Hindi natin niluluwalhati ang Diyos sa pamamagitan ng pagbibigay ng mga kailangan Niya, pero sa pananalangin ay Siya ang nagbibigay na kailangan natin at sa pagtitiwala sa Kanyang tugon, at namumuhay sa galak sa gayong pagaalaga, habang inilalaan natin ang ating buhay na mag pag-ibig para sa iba at sa pagtitiwala sa Kanyang tugon, at namumuhay sa galak sa gayong pagaalaga, habang inilalaan natin ang ating buhay na mag pag-ibig para sa iba.

Nandito tayo sa puso ng magandang balita ng Christian Hedonism. Nais ng Diyos na tayo'y lumalapit sa kaniya kung tayo ay nangangailangan ng tulong upang maluwalhati Siya. "Kung kayo ay may bagabag, ako lagi ang tawagin;kayo'y aking ililigtas, ako'y inyong pupurihin.”(Awit 50:15). Ang kagulat-gulat na katotohanan ay kailangan nating maging maingat sa pag-iisip na kailangan tayo ng Diyos. Kailangan nating mag-ingat sa paglilikod sa Diyos,   at tayo ay maging maingat na hayaan Niya tayong pagsilbihan tayo, nang hindi natin nakawin ang kaluwalhatian na nararapat sa Kanya. 

" Hindi rin siya nangangailangan ng anumang tulong o paglilingkod ng tao, sapagkat siya mismo ang nagbibigay ng buhay, hininga at lahat ng bagay sa sangkatauhan." (Mga gawa 17:25)

Ito  katatawa sa pandinig. Halos lahat sa atin ay iniisip na ang paglilingkod sa Panginoon ay isang mabuting gawain. Pero hindi natin iniisip na ang paglilingkod sa kaniya ay nakaiinsulto sa kaniyang kakayahan. Ngunit ang pagbubulay sa tunay na kahulugan ng panalangin ay sinasabi ito ng payak. 

Sa nobelang, Robinson Crusoe, ang paboritong mensahe ng bayani ay ang Awit 50:12-15 na nagbigay sa kaniya ng pag-asa noong siya ay na stranded sa isang isla. Sabi ng Diyos, "Kung ako ma'y nagugutom, hindi ko na sasabihin,yamang lahat sa daigdig na narito'y pawang akin. Ang karne ng mga toro, iyon ba'y aking pagkain? At ang inumin ko ba'y dugo ng mga kambing? Ang ihandog ninyo sa Diyos ay ang inyong pasalamat; ang pangakong handog ninyo ay tuparin ninyong lahat. Kung kayo ay may bagabag, ako lagi ang tawagin; kayo'y aking ililigtas,  ako'y inyong pupurihin."

Ito ang kahulugan niyan; mayroon tayong ginagawa  na nakaiinsulto o minamaliit ang kaniyang kapangyarihan  bilang Diyos, na kailangan niya ang ating serbisyo. Oh gaano tayo dapat maingat na huwag nating binbinin ang dakilang biyaya ng Diyos ni Cristo. Sabi ni Hesus, "Sapagkat ang Anak ng Tao ay naparito hindi upang paglingkuran kundi upang maglingkod at upang mag-alay ng kanyang buhay para sa ikatutubos ng marami.” (Marcos 10:45) Ang layunin niya ay maging isang tagapaglingkod at mapunta sa kaniya ang kapurihan bilang isang tagapagbigay ng ating mga kailangan. 

Devotional excerpted from Desiring God, page 168

This article was translated by Ma. Fatima G. Abello and was originally written by John Piper of Desiring God. To read the original version, click: 

https://www.desiringgod.org/articles/beware-of-serving-god

Ma. Fatima G. Abello is a third year student taking up Bachelor of Secondary Education Major in Filipino at Aklan State University. 

She is an active school leader, writer, digital editor, and an academic achiever. Despite of her schedules, she delights in serving and knowing the Lord more. Being a member of Boracay Grace Baptist Church, she is part of their music team where she sings, plays instruments, as well as Teach children in Sunday schools.

John Piper (@JohnPiper) is founder and teacher of desiringGod.org and chancellor of Bethelehem as pastor of Bethlehem Baptist Church, Minneapolis, Minnesota. He is author of more than 50 books, including Desiring God: Meditations of a Christian Hedonist and most recently Providence.