Tuż po zakończeniu II Wojny Światowej, kiedy Państwowa Fabryka Wyrobów Tytoniowych wznowiła produkcję, jej kierownictwo zdecydowało o stworzeniu dla pracowników domu kultury, gdzie oni i ich rodziny mogliby odpocząć po pracy i realizować swoje pasje. Na placówkę przeznaczono jeden z fabrycznych budynków na rogu ulicy Tytoniowej i Limanowskiego. Zakładowy Dom Kultury rozpoczął działalność w maju 1945 roku. Czyta Dorota Rokita

Świątynia na Borkach to jedno z najciekawszych rozwiązań architektonicznych w budownictwie sakralnym okresu dwudziestolecia międzywojennego. Umiejętnie łączące tradycyjną bryłę z nowoczesną architekturą. Projekt autorstwa warszawskich architektów Władysława Pieńkowskiego i Stanisława Gałęzowskiego przy współpracy Lecha Dąbrowskiego i techników Wacława i Jana Zawadzkich powstał w 1935 roku. Czyta Dorota Rokita

XIX wieku rejent Włodzimierz Kulczycki kupił od małżonków Gieryczów i Zilbergów dużą działkę przy ulicy Szerokiej, obecnie ulica Piłsudskiego 12. W 1892 roku postawił na niej, w głębi posesji, w sporym oddaleniu od ulicy, parterową willę. Nieznany nam architekt budując dom Kulczyckiego nawiązał do włoskiej architektury podmiejskiej epoki renesansu i polskiej architektury dworkowej. Czyta Dorota Rokita.

Kościół i klasztor dla benedyktynek został ufundowany w 1616 roku przez Barbarę z Dulskich Tarłową, starościnę sochaczewską. Drewniane budynki przy obecnym Placu Kazimierza Wielkiego wzniesiono w latach 1619-1627 staraniem jej syna Jana Karola Tarły, kasztelana Wiślickiego i starosty Zwoleńskiego. W 1627 roku do Radomia przybyły pierwsze siostry. Prawie 30 lat później cały zespół został zniszczony przez Szwedów. Czyta Dorota Rokita.

Wszystko zaczęło się jeszcze przed II wojną światową, kiedy w 1937 roku porucznik Zdzisław Kostecki, wykonujący rozkaz dowódcy znalezienia miejsca na lotnisko polowe dla I Pułku Lotniczego z Okęcia, w podradomskim Piastowie odkrył dogodny teren porośnięty koniczyną i trawą. We wrześniu stacjonował tu już II Dywizjon Bombowców Lekkich. Czytamy na stronie Areoklubu Radomskiego. Nieco inaczej, początki lotniska w podradomskim Piastowie przedstawia w encyklopedii Radomia Jerzy Sekulski. Wybudowała je w 1939 roku na terenach wykupionych rok wcześniej od właścicieli majątku Piastów Liga Ochrony Powietrznej Państwa dla Szkoły Podchorążych Rezerw Lotnictwa na Sadkowie.

Wszystko zaczęło się jeszcze przed II wojną światową, kiedy w 1937 roku porucznik Zdzisław Kostecki, wykonujący rozkaz dowódcy znalezienia miejsca na lotnisko polowe dla I Pułku Lotniczego z Okęcia, w podradomskim Piastowie odkrył dogodny teren porośnięty koniczyną i trawą. We wrześniu stacjonował tu już II Dywizjon Bombowców Lekkich. Czytamy na stronie Areoklubu Radomskiego. Nieco inaczej, początki lotniska w podradomskim Piastowie (0:45) przedstawia w encyklopedii Radomia Jerzy Sekulski. Wybudowała je w 1939 roku na terenach wykupionych rok wcześniej od właścicieli majątku Piastów Liga Ochrony Powietrznej Państwa dla Szkoły Podchorążych Rezerw Lotnictwa na Sadkowie. Czyta Dorota Rokita.

Trzykondygnacyjny okazały gmach o powierzchni ponad 2700 metrów przy ówczesnym Placu Cerkiewnym. Obecnie Plac Konstytucji 3 Maja wzniósł w latach 90. XIX wieku Theodor Karsz. 1 grudnia 1898 roku wraz z trzema braćmi otworzył tu hotel. Europejski należał do najelegantszych w mieście.

Park Leśniczówka, usytuowany w północno-wschodniej części Śródmieścia i ograniczony ulicami 25 czerwca, Zbrowskiego, Wodną i Kolberga zajmuje około 7,5 hektara. Przez park przypływa potok albo strumień północny. Równolegle do niego biegnie główna aleja tajnej organizacji nauczycielskiej. Od niej odchodzą alejki boczne. Po ostatniej rewitalizacji, którą miasto przeprowadziło 8 lat temu do dyspozycji dorosłych spacerowiczów są ławki i plenerowa siłownia.

Pierwsza w Radomiu lecznica dla zakaźni chorych została otwarta na przełomie 1918 i 1919 roku w niewielkim budynku przy ulicy Starokrakowskiej 32, obecnie ulica Limanowskiego. Wcześniej, przynajmniej od 1905 roku, tacy pacjenci przyjmowani byli na wydzielonym oddziale szpitala Świętego Kazimierza, który znajdował się w tzw. czerwonych koszarach. Oddziałem kierował dr Stanisław Keles Kraus.

Zamek Królewski był ważną rezydencją królewską i miejscem ważnych dla Rzeczypospolitej wydarzeń. W 1401 roku podpisano to Unię Wileńsko-Radomską. Stąd w latach 1481-1483 w zastępstwie ojca rządził krajem królewicz Kazimierz Jagiellończyk. W 1505 roku obradował Wolny Sejm Radomski, który uchwalił konstytucję Nichilnowi. Tradycja łączy budowę w Radomiu gotyckiego zamku z królem Kazimierzem Wielkim, który lokował nowe miasto na prawie magdeburskim. Budowla została wzniesiona około 1360 roku w południowo-wschodniej części miasta Kazimierzowskiego.