ساقي به نور باده برافروز جام ما

مطرب بگو که کار جهان شد به کام ما

ما در پياله عکس رخ يار ديده ايم

اي بي خبر ز لذت شرب مدام ما

هرگز نميرد آن که دلش زنده شد به عشق

ثبت است بر جريده عالم دوام ما

چندان بود کرشمه و ناز سهي قدان

کايد به جلوه سرو صنوبرخرام ما

اي باد اگر به گلشن احباب بگذري

زنهار عرضه ده بر جانان پيام ما

گو نام ما ز ياد به عمدا چه مي بري

خود آيد آن که ياد نياري ز نام ما

مستي به چشم شاهد دلبند ما خوش است

زان رو سپرده اند به مستي زمام ما

ترسم که صرفه اي نبرد روز بازخواست

نان حلال شيخ ز آب حرام ما

حافظ ز ديده دانه اشکي همي فشان

باشد که مرغ وصل کند قصد دام ما

درياي اخضر فلک و کشتي هلال

هستند غرق نعمت حاجي قوام ما