"Ale przyznam ci, że zabawnie to wyglądało. To jak ten facet nas wtedy zobaczył w tym barze i wskoczył pod ten stół."

"Co czułem strzelając do ludzi? Nic konkretnego. Czułem przymus, konieczność, ale żadnej przyjemności. Mówiłem ci, psie, zabijałem, gdy czułem się do tego sprowokowany lub byłem zmuszony. "

"Ile ty żyjesz na tym świecie, że dopiero połapałeś, iż życie nie jest sprawiedliwe? No bo nie jest. I nie mam tu na myśli siebie, mam na myśli miliony ludzi, którzy powinni żyć inaczej niż żyli i miliony, które żyły inaczej niż powinny."

"Wiedziałem, że odsiadka tutaj, znaczy na Białorusi, nawet tak krótka i za taką pierdołę, doda mi prestiżu, pozwoli mi sporo zyskać w oczach pobratymców, a co więcej rok to nie wyrok przecież. Nawet jest takie powiedzenie: Rok nie wyrok. Głupie, ale jest. Bo każdy wyrok gniecie, nieważne jak długi."

"Pamiętasz jak się dzieciakiem było, psie, jak się od auta do auta biegało, żeby przez szybę na licznik popatrzeć ile które auto wyciąga?"

"Idę sobie ulicą, a z przejeżdżającego obok auta padają strzały, auto odjeżdża z piskiem opon, mnie na szczęście kule omijają, ja potem ustalam kto to był i biorę krwawy odwet. To nie są sceny z filmów psie, to są sceny z życia najpierw wzięte. Z mojego życia, między innymi."

"My co prawda nie kandydowaliśmy do tego statusu, my byliśmy zwykłymi bandytami, ale stosowaliśmy się do większości zaleceń złodziejskiego kodeksu honorowego, na osnowie którego to wszystko funkcjonowało. I czasem po prostu pomagaliśmy przypadkowym ludziom. Najczęściej działo się tak w sytuacjach, kiedy państwo bywało już bezsilne. Bo to nie my byliśmy mocni psie, to państwo, a w szczególności litera prawa, były wtedy tak słabe. I stąd tylu bandytów chodziło po ulicach. "

"Możesz mi wierzyć albo nie, psie, ale gdybym jutro stąd wyszedł czy zwiał to w pierwszej kolejności właśnie tam bym pojechał. Nigdzie indziej. Tylko tam."

"Mediacje... Tu odbywały się one tylko w jeden sposób."

"Prośba o ułaskawienie… Uschłaby mi ręka w momencie, gdy chwyciłbym za długopis."