भक्ताचा भाव जेव्हा अनावर होतो तेव्हा देवाचे वर्णन घडते.  याची देही याची डोळा भक्त देवाला अनुभवताना  कधी  देवाच्या प्रसन्न  मुखावरील  स्मित हास्य तर कधी  गंभीरता पहात असतो. कधी देवाच्या अमोघ वाणीचा ओघ तर कधी देवाचे गूढ गहन मौनही  अनुभवत असतो.  कधी देवाचे भक्ताला प्रेम देणे तर कधी भक्ताकडून  प्रेमाची मागणी करणे हे देवाकडून घडत असते.  कधी देव ज्ञानाची महती सांगत भक्त प्रेमाला जागे करतो.  कधी भक्तीचे ऋण घेतो  तर कधी  भक्ताला ऋणात ठेवतो.  अशा विविध अंगाने देव भक्ताचा होत असतो अन् भक्तही देवाचा होत असतो. देव भक्ताच्या बाबतीत हे सर्व प्रेत्यक्षाचे सोहळे असतात. या अनुभवातूनच जेव्हा भक्त बोलायला उभा रहातो, तेव्हा त्याच्याकडून केवळ अन्  केवळ भक्तिभावच प्रकट होतो. बोलणारा भक्त हा केवळ भक्तच असतो. तो  ना  स्मृतिचा ना संस्काराचा, ना समजुतीचा, ना कोणत्या जातीचा, धर्माचा, ना पंथाचा ना कोणत्या वयाचा, ना कोणत्या शिक्षणाचा असतो. ही  बाहेरची  कोणतीच आवरणे नसतात तिथे. केवळ भक्तीचे आनंददायी वास्तव खेळत असते त्या हृदयात.  

देवाच्या भक्तीतच आनंद आहे. भक्तीची परिणती आनंदात होते. भक्ति, प्रेमाशिवाय नाही आणि प्रेम, देवाच्या प्रत्यक्ष सहवासा शिवाय नाही.  सर्व संत सत्पुरुषांना  या देवाचा स्वताच्या ठिकाणी अनुभव आला कारण त्यांच्या कडूनही अशाच अनुभवी महात्म्यांची सद्गुरू, देव या भावाने भक्ति घडली. प्रत्येक संताचे  चरित्र हेच सत्य प्रकट करीत असते.  तेव्हा अशा महापुरुषांच्या आश्रयानेच एखाद्याला  ईश्वरीय आनंदाचा अखंड अनुभव येऊ शकतो. सत्य स्वरूप ईश्वर चैतन्याचा होतो  या महात्म्यांच्या रूपानेच. या चैतन्याची फलश्रुति म्हणजे केवळ आनंद. मानवी जीवनाचे सार्थक म्हणून  " सच्चिदानंद " ( सत् + चित् + आनंद )  असा उल्लेख तो या आनंदी अवस्थेचा.  जीवनात आनंद आहे का या बद्दल संदेह असू शकतो पण आनंदात जीवन आहे हा माझा अनुभव आहे. जीवन आनंदाला मिठीत नाही घेऊ शकत तर आनंदच जीवनाला मिठीत घेतो हेच खरे. 

देव सगुण होतो म्हणजे माझ्यासारखाच मानवी रूपाने.. परंतु दैवी गुणांनी युक्त. याची जाणीव जेव्हा भक्ताला  होते तेव्हा तो म्हणतो देव झाला सगुण. वास्तविक संत सत्पुरुषांच्या ठिकाणीच प्रगाढ प्रेम ,शांति, समाधान, कारुण्य याचे वास्तव्य जाणवते. त्यांच्या प्रत्यक्ष सहवासाने जेव्हा भक्ताला  हे जाणवते तेव्हा आपलेही जीवन असे असावे या जाणिवेने तो  प्रेरित होतो. जणू मानवी रुपात  माझ्यासाठीच हा देव प्रकट होत आहे या आत्यंतिक भक्तीभावातून "देव झाला हा सगुण" हे उद्गार निघतात.   

हा देव कोण अन कसा सगुण होतो .  हा देव  केवळ कल्पनेचा, भावनेचा, श्रद्धेचा, समजुतीचा , संस्काराचा नाही प्रत्यक्ष अनुभवाचा आहे. हा देव अनुभवाचा  कसा  होतो भक्ताला?  हेच  प्रकट झाले आहे.