อาทิตตปริยายสูตร

พระไตรปิฎก ไทย (ฉบับมหาจุฬาฯ) เล่มที่ ๔ หน้าที่ ๖๓

ความไม่เข้าใจชัด เรื่องทาน เรื่องศีล เป็นมูลเหตุให้ถึงความเจริญไม่ได้

อาทิตตปริยายสูตร

พระไตรปิฎก ไทย (ฉบับมหาจุฬาฯ) เล่มที่ ๑๘ หน้าที่ ๒๓๐

ตัวอย่างแนวทางการพิจารณาธรรม แนวทางการเดินมรรค

เพื่อรู้แจ้งในธรรมทั้งปวง

ปรุงแต่งสังขารทั้งหลาย คือ ปรุงแต่งกรรม กรรมอันเป็นเหตุให้เข้าถึงการเกิด แก่ ตายอีกครั้ง

พระศาสดาสอนให้เรา ไม่ปรุงแต่งสังขารทั้งหลาย หมายความว่า ให้เดินมรรค อาศัยอริยมรรค เพื่อให้ถึงความสิ้นกรรม หรือสิ้นสังขารทั้งหลาย

หากเดินมรรคได้สมบูรณ์แล้ว ตัณหาสิ้นแล้ว กรรมจึงจะสิ้นไป แม้อริยมรรค ก็เป็นสังขตธรรม ต้องกระทำให้มาก เจริญให้มาก ต้องปรุงแต่งขึ้น แต่กรรมไม่ดำไม่ขาว หรืออริยมรรคนี้ มีลักษณะพิเศษ มีผลอันพิเศษ คือจะเป็นไปเพื่อความสิ้นกรรม หรือสิ้นสังขารทั้งหลาย

การสอนให้ไม่คิด ไม่ปรุงแต่ง จึงไม่ใช่คำสอนของพระพุทธเจ้า

มหาสาโรปมสูตร และ จูฬสาโรปมสูตร

พระไตรปิฎก ไทย (ฉบับมหาจุฬาฯ) เล่มที่ ๑๒ หน้าที่ ๓๔๐ ถึง ๓๕๖

ทำความเข้าใจให้ตรง ในการอยู่จำ อริยอุโบสถ

ไม่รู้แจ้งปฏิจจสมุปบาท ไม่สมควรกล่าวธรรม

ไม่รู้แจ้งปฏิจจสมุปบาท จะปฏิบัติให้ถูกต้อง ไม่ได้เลย

พระศาสดาปฏิบัติธรรมอย่างไร?

การปฏิบัติธรรมที่เป็นไปเพื่อบรรลุสัจจะเป็นอย่างไร?

การเดินทางในทางที่ไม่เคยเดินมาก่อนนี้ยากนัก ต้องฝึก ต้องเจริญให้มาก เพื่อบรรลุความจริง ที่บรรลุได้แสนยาก