Charlie Mulholland worked at Sony before, by chance, becoming a teacher. At the moment he teaches the course Design Ethics, among others, at the CMD school of digital design at the University of Applied Sciences in Amsterdam. And he’s really good at it. Of course we talk quite a lot about ethics. For instance, we wonder out loud if a design school like ours should take an ethical stand. And Charlie tries to answer the question Jer00n asked on Twitter whether he believes technology is making things better or worse for what it means to be truly human?

We talk about mediocrity. Charlie thinks there’s this cynical kind of mediocrity which is caused by people who basically don’t care. And then there’s the more innocent form of mediocrity which may be caused by tinkerers who use an endless array of increasingly accessible tools. Which can be considered to be a positive form of mediocrity. And we wonder if anything can, and should, be done about it, and if education should play a role in it.

One thing I’m really happy about is that Charlie took the time to explain what the book Zen and the Art of Motorcycle Maintenance is about. People told me before that it is about quality, but I never really bothered to read it. And now I don’t have to. Thanks Charlie, you really are a great teacher!

And another thing I’m happy with, and perhaps another example of Charlie’s greatness as a teacher, are the extended show notes he sent me!

Kunst en literatuur wordt beter als het open is. Als het niet dichtgetimmerd is. Je moet er iets van jezelf in kunnen te leggen. Tenminste, dat vindt mijn buurvrouw — en collega aan de CMD in Amsterdam — Maaike van Cruchten. Maaike heeft een paar jaar geleden de prachtige film Café Bern — Het geheim van Heli von Copter gemaakt. Is die film open? Volgens mij wel. Ik heb hem helemaal bekeken door de bril van iemand die zoekt naar kwaliteit, en dat kan heel goed. Daar hebben we het natuurlijk ook over. Heel uitgebreid.

We hebben het ook over het nut van nuttig onderwijs. Iedereen is van jongs af aan maar bezig met een carrière. Maaike was daar niet mee bezig toen ze besloot om klassieken te gaan studeren. Maar wat heb je daar dan aan? kreeg ze natuurlijk vaak te horen. Nou, ik heb er bijvoorbeeld iets aan. Maaike kon door haar studie namelijk een mooie etymologische uitleg geven over de definitie van kwaliteit. Dat had ze nooit kunnen doen als ze economie had gestudeerd. Nut wordt wat Maaike betreft overgewaardeerd. En dat ben ik grondig met haar eens.

Maaike heeft ook antwoord gegeven op een vraag waar ik al een tijd mee rondloop: wanneer is iets af? Hoe weet je dat? En daar gaf Maaike dit supersimpele antwoord op.

Het is af zodra andere dingen belangrijker zijn

Natuurlijk hebben we het ook nog over de Prototyping MOOC die ze een paar jaar geleden heeft gemaakt samen met Frank Kloos. Over hoe tof het was om die te maken. Over de enorme berg prachtige filmpjes en oefeningen die er in staan. En over dat hij misschien wel een eigen plekje op het web moet krijgen.

En verder hebben we het nog over kabouters (die zijn niet goed) en zelfs nog over Scratch-lessen op de school van onze kinderen. Want daar hebben buren het nu eenmaal over als ze met elkaar praten.

In deze aflevering spreek ik met Anna Offermans van Fabrique. Zij heeft onder andere meegewerkt aan de Rijksmuseum-site, een project waar ik het vaak over heb, ook in andere podcasts. En natuurlijk hebben we het daar ook in deze aflevering uitgebreid over. We hebben het over de visie van het museum; een museum over oude dingen, dat de huidige tijd als geen ander museum begrijpt. Data delen, het promoten van mashups, er zijn weinig andere musea die dat durven. En de manier van presenteren van de Rijksmuseum-site is een eigen design pattern geworden.

Ik denk dat we niet bang moeten zijn om af en toe een dissonantje te laten vallen, want anders kom je ook niet verder

En natuurlijk praten we over (klassieke) muziek. Wat kunnen we daar van leren? Natuurlijk is de vergelijking makkelijk te trekken tussen prettig klinkende klankkombinaties en fijn ogende kleurcombinaties, maar volgens Anna moeten we ook niet bang zijn voor dissonanten. En ritme. Ritme is ook heel belangrijk en kan wellicht helpen bij het minder onprettig maken van lange formulieren.

En we hebben het over veel meer. Over de prachtige term kwaliteitsdruk, over design principles, over wat een interaction designer tegenwoordig doet, over de priority of constituencies, onder andere.

Marc Andrews kwam met het mooie idee om het thema van kwaliteit te bespreken aan de hand van de 10 principes van Dieter Rams. Het bleek een prima uitgangspunt voor een boeiend gesprek. Zijn deze principes nog altijd toe te passen? Werken ze wel goed op het web? En hoe moet je de verschillende principes interpreteren?

Als wij evil voorbeelden wilden gebruiken in ons boek, dan wilden bureaus die niet geven

Marc is oprichter van sociaal grafisch ontwerpbureau andrews:degen uit Amsterdam, met een mooie eclectische mix aan opdrachtgevers: nationale en internationale bedrijven en instellingen, in de sociale-, culturele en commerciële sector. De studenten van CMD Amsterdam hebben de mazzel dat ze af en toe les van hem krijgen.

Marc is mede-auteur van het boek Hidden Persuasion, een boek over psychologische manipulatie in de reclame. Een handig boek voor ontwerpers. Maar misschien zou het ook verplicht leesvoer moeten zijn voor de slachtoffers van reclame. De onwetende tv-kijkende consumenten zonder ad-blocker.

Nee, vroeger was alles niet beter. In tegendeel. Niko is een optimist. Alles wordt steeds beter. Dat is ook de reden waarom hij dingen is gaan maken, lang geleden. Omdat dingen nu eenmaal voor verbetering vatbaar zijn. En zolang dat zo is, dan moeten we daar aan werken.

Het enige wat vroeger beter was was de visie op de toekomst. Dat alles beter moest worden

Niko Spelbrink was een van de oprichters van ontwerpbureau BRS, een van de bureaus waar later Edenspiekermann uit is ontstaan. Decennia aan ervaring. We hebben het over goede opdrachtgevers. En over goede formulieren. En uiteraard hebben we het ook over vroeger. Maar ook over vandaag. Over dat we misschien niet zo goed doorhebben hoe ontzettend goed we het hebben. En hoe belangrijk dat is. En fijn.

En we hebben het natuurlijk over kwaliteit. Over wat Niko goed vindt. En of zijn definitie van kwaliteit misschien is veranderd door de jaren heen. En Niko heeft me de term striping geleerd, een woord wat ik al lang wilde kennen. Mensen die stripen ontwerpen niet om problemen op te lossen, ze ontwerpen voor een extra streep op hun BMW. Hoe dat precies zit, dat hoor je vanzelf in dit buitengewoon boeiende gesprek.

Peter van Grieken is de oprichter van inclusive design bureau Frozen Rockets uit Den Haag dat toegankelijke dingen ontwerpt en bouwt samen met een select groepje experts. Allereerst hebben we het over het idee dat een ontwerp functioneel moet zijn om goed te kunnen zijn. Als voorbeeld van hoe het niet moet noemt Peter de website van waterbedrijf Oasen. We proberen antwoord te vinden op de vraag waarom dit soort websites worden gemaakt. Dat antwoord blijven we je schuldig.

Op een gegeven moment moet je ook leren om kritiek te verwerken, om te weten dat niet iedereen denkt zoals jij

Een ander onderwerp is, uiteraard, inclusive design. Het sympathieke idee dat je ontwerp het voor zoveel mogelijk verschillende mensen moet doen. Hier vragen we ons juist het tegenovergestelde af: hoe komt het toch dat dit idee zo onaantrekkelijk wordt gevonden door veel ontwerpers. Ook hier hebben we moeite om een bevredigend antwoord te geven, al weten we wel wat mogelijke oorzaken te noemen.

Ten slotte hebben we het ook nog over het idee dat je moet ontwerpen om de wereld beter te maken. Dit klinkt vanzelfsprekend, maar veel bedrijven proberen er voornamelijk voor te zorgen dat mensen op de een of andere manier verslaafd raken aan hun product. Dat lijkt het voornaamste doel. We zijn verrast als Astrid Poot vertelt over een app die er voor zorgt dat mensen de app niet gebruiken, doordat de kwaliteit van leven zojuist is verbeterd. Terwijl dat soort dingen eigenlijk vanzelfsprekend zouden moeten zijn. Peter vindt dan ook dat ik niet meer aan ontwerpers les zou moeten geven, maar aan bedrijfskundigen. Dat moet hij zelf maar doen.

There’s a classic answer to almost every question in web development: it depends. And of course Stephen Hay used it when I asked him my first question: what is it that makes a thing good? It’s the perfect answer for the start of a long conversation: It means there’s more than one thing to discuss.

Keep the fantasizing to a minimum

We wonder what people mean when they talk about UX-designers, or even real UX-designers. We try to figure out why accessibility is seen as a technical thing, instead of a holistic design thing. We talk about aesthetics. We wonder if there’s something like a web aesthetic, or an accessibility aesthetic and if we can use those in education. We talk about the differences between working in an agency, working as a freelance consultant, or working on a product. We talk about what makes a good conference, and what makes a good conference talk. And we talk about many many more things, like the web, and responsive design, workflows, books. And still, after more than an hour, we concluded that we have to do this again sometime in the future.

Wordt het een ernstige, inhoudelijke, elitaire podcast met een grote P, vroeg Jonne zich voorafgaand aan ons gesprek af, of eentje met een grote F van fuck it? Dat oordeel moet je zelf maar vellen. Het was in elk geval weer een tof gesprek, wat heerlijk van de hak op de tak ging, en waarbij we bijna alle onderwerpen die op mijn lijstje stonden niet hebben besproken.

Als je besluit om een ambitieus plan te realiseren, dan kun je dat niet met een 7 afronden

We hebben het over onze eigen schooltijd, over moeten kiezen over je toekomst als je 14 bent, over ambitie. We hebben het ook verrassend veel over middelmatigheid: we vragen ons af waar dat toch vandaan komt. Helaas werd het gesprek wat abrupt afgekapt; ik moest naar huis. Een goede reden om Jonne in de toekomt wellicht nog eens op te zoeken.

Harold Konickx is muzikant. In november 2017 komt zijn nieuwe plaat uit. En dat weet hij nu al, in januari 2017. Natuurlijk hebben we het over het proces van het maken van een goede plaat. We praten over hoe je weet wanneer een liedje af is. We vragen ons af of er zoiets bestaat als goede muziek: wordt muziek misschien wel slechter als je het beter begrijpt?

Ik hou meer van de Stones dan van de Beatles bijvoorbeeld

Harold is ook docent aan de CMD-opleiding in Amsterdam. En dus hebben we het ook over zijn vak Ontwerpgeschiedenis. We kijken naar het nut van dat vak: hoe belangrijk is het bijvoorbeeld voor designers om te begrijpen waar hun werk staat in relatie tot anderen? En we hebben het over heimwee. En we vragen ons af of vroeger alles beter was.

Het was weer een prettig gesprek. Helaas wilde Harold geen liedje zingen zonder gitaar.

Nicole houdt er niet van om zomaar in het openbaar haar mening te geven. Zij vindt dat het er voor designers niet toe doet wie je bent, maar wat je doet. Vandaar. Maar natuurlijk is het wél een erg interessant gesprek geworden. Misschien juist wel dankzij deze design-houding.

Als je gewoon je vak goed uitoefent, dan moet je verder je mond houden

We hebben het over een goede carriere maken. Over tijdloze, universele design-principes. Over vormgeving vs. ontwerpen. Natuurlijk vragen we ons af of vroeger alles beter was. En natuurlijk hebben we het ook uitgebreid over design-onderwijs. En zoals altijd gaat het gesprek weer alle kanten op.

Voordat het gesprek begon gaf Nicole me het boekje Valt er iets zinnigs te zeggen over kwaliteit? En na het gesprek moet ik concluderen dat dat zeker het geval is. Luister zelf maar.