Als het doel niet duidelijk is dan is het heel moeilijk om er nog iets goeds van te maken. Daar beginnen Merel van der Woude en ik ons gesprek mee. Merel is de creative director bij Butterfly Works uit Amsterdam. Ze werkt aan projecten die een sociale impact hebben, voor organisaties over de hele wereld. Natuurlijk hebben we het veel over cultuurverschillen. Over de vroegere arrogante missionarismentaliteit, en over hoe ontwikkelingshulp beter kan. We hebben het ook over esthetiek.

Ja als je je studenten overprikkelt met allerlei toeters en bellen dan wordt het ook lastiger om informatie op te nemen

We hebben het verder over het idee dat homogene omgevingen zo onwelkom kunnen zijn voor mensen die er niet in passen. En hoe moeilijk het is om dit te veranderen. En verder gaat het over cocreatie, over de vraag of het altijd te meten is of een product succesvol was, over het belang van mooie, accurate vormgeving, over conflicttransformatie-games in Jemen, en over dat je moet luisteren naar de mensen die jouw product of dienst gaan gebruiken. Niet alleen in het begin. Nee, gewoon de hele tijd.

Het was een erg mooi gesprek. Ik heb weer veel geleerd.

Kwaliteit is pas de laatste jaren synoniem geworden voor goed. Tot niet zo lang geleden was het gewoon een synoniem voor eigenschap. Diek Kubbe is de eerste die hier op wijst in The Good, The Bad, and The Interesting. Diek was een van mijn docenten aan de lerarenopleiding handvaardigheid, vroeger. Van hem heb ik mijn voorliefde voor materiaalkennis gekregen. We vragen ons in deze aflevering af of dat eigenlijk echt wel zo belangrijk is. We hebben het ook over het verschil tussen kijken en zien.

Het is een klassieke vraag: of kennis je verrijkt

We gaan ook op zoek naar universele, tijdloze principes. En we vinden ze wellicht in de muziek, en in de wiskunde. We moeten aan de ene kant concluderen dat veel van wat we goed vinden toch wel aan slijtage onderhevig is. Maar gelukkig blijven dingen ook groeien, en worden dingen ook beter. We kijken naar de ideale student, de ideale docent, en we vragen ons af wanneer iets nou af is. En we hebben het ook nog even over sumo worstelen.

In deze aflevering van The Good, The Bad, and The Interesting spreek ik met Marrije Schaake, de zakelijk leider van ontwerpbureau Eend uit Utrecht. Wat mij altijd opvalt aan het werk, en aan de blogposts van Eend, is de vriendelijkheid. En dat kan kloppen, want vriendelijkheid zou vanzelfsprekend moeten zijn, zegt Marrije. Naast nieuwsgierigheid, goed kritisch gebruikersonderzoek, én toegankelijkheid.

De gebruiker bestaat niet. Het zijn allemaal mensen

Een aantal mensen die ik eerder sprak tijdens deze podcast vertelden me dat ze eigenlijk niet meer zo letten op slechte dingen. Marrije let wel op slechte dingen. Ze begint het gesprek er zelfs mee. Dingen die niet goed zijn, vooral als mensen ze toch echt nodig hebben, of als ze er echt last van hebben, die moet je namelijk verbeteren. En zo is het.

Volgens Ron Kersic moeten we deze aflevering misschien maar The Good, The Bad, The Interesting and The Conceptual noemen. We praten over het concept dat een API (wellicht) de belichaming is van het World Wide Web. We praten over het concept design, en we vragen ons af of iedereen wellicht een designer kan zijn. We hebben het over de concepten design thinking, service design structural thinking en experience design.

Moore’s Law was een self fulfilling prophecy

We hebben het ook nog even over het concept dat veel junior developers zichzelf geen junior developer vinden. We hebben het zelfs nog even over concepten als waterval en agile. Maar natuurlijk hebben we het ook lange tijd over allerlei aspecten van API’s. Bijvoorbeeld over het toegankelijk maken van je data zodat andere mensen er mee kunnen gaan spelen, en hoe je dat voor elkaar kunt krijgen in een wat huiverige organisatie.

Zeker, het was een prettig gesprek.

In deze aflevering van The Good, The Bad, and The Interesting praat Vasilis van Gemert met Gert Franke, de F uit het logo van datavisualisatiebureau Clever°Franke. Het gesprek gaat zoals altijd weer lekker alle kanten op. We hebben het onder andere over goede opdrachtgevers. We vragen ons af wat je moet doen om het beste datavisualisatiebureau te worden.

Het irritante is: we vervelen ons zelf nogal snel

Gert legt verder uit dat hij niet helemaal snapt waarom het altijd over ethiek moet gaan als het over datavisualisatie gaat. We hebben het over goede producten, goede designers, én, op verzoek van mijn collega Frank Kloos die ik de vorige keer sprak, hebben we het ook nog best lang over een paar grote mislukkingen. Het was al weer een goed gesprek.

Tijdens mijn zoektocht naar de definitie van kwaliteit spreek ik dit keer met Frank Kloos, een van mijn collega’s bij CMD Amsterdam. We spreken elkaar in de rumoerige aula van de HvA. Misschien moet ik toch eens een andere, iets rustigere plek gaan opzoeken voor de gesprekken met collega’s. Het zou jammer zijn als het rumoer te veel afleidt. Het is namelijk een erg goed gesprek.

CMD loopt voorop bij de HvA, op het gebied van nieuwe vormen van media en digitalisering

We praten onder andere over The New Aesthetic, en we praten over de fantastische Prototyping MOOC die Frank samen met collega’s heeft gemaakt. We hebben het over het nut van opleidingseisen voor docenten aan een digitale design opleiding. En Frank vertelt uitgebreid over zijn burnout. Echt, een prachtig gesprek.

Voor de kickoff van het academische jaar van de CMD opleiding in Amsterdam had ik onder andere Harald Dunnink, de oprichter van Momkai uitgenodigd. In een vol Tuschinski theater hield hij een inspirerend verhaal over zijn designfilosofie van rust. Helaas had hij toen geen tijd om zijn verhaal af te maken. Alle reden dus om een podcast met Harald op te nemen.

Je wil geen spelfouten in je beeld hebben

Aan de hand van zijn designfilosofie praten we onder veel meer over De Correspondent, over de de ideale samenwerking met klanten én gebruikers, en natuurlijk over wat kwaliteit nou precies voor hem betekent. Maar we beginnen met de audiotour die hij heeft gemaakt voor het Stedelijk Museum.

Samen met Irene Kamp volgde ik de didactische opfriscursus voor nieuwe docenten, toen wij tegelijkertijd begonnen als docent bij CMD Amsterdam. Voordat ze mijn collega werd heeft ze gewerkt aan een aantal fantastische projecten, als freelance designer/researcher, en tijdens haar PhD aan de TU in Delft. Natuurlijk wilde ik heel graag weten wat kwaliteit voor haar betekent.

Ook voor negatieve emoties kun je prima ontwerpen

We praten over stoelen die een zetje in de rug geven, over de kwaliteit van een houten tafel, over ethiek in emotional design, over De Goede Student, over de houdbaarheid van digitale dingen, over Sturgeon’s Law, over het idee dat iets ook goed genoeg kan zijn, en over veel, en veel meer. Het is weer een prettig gesprek. Luister zelf maar.

De dag voor de herfstvakantie, een uur voordat die vakantie eindelijk begon zelfs, sprak ik met Christiaan van Dokkum. Hij is een freelance designer, en een docent aan de CMD-opleiding aan de Hogeschool van Amsterdam. Hij heeft onder veel meer meegwerkt aan de wayfinding van Schiphol en Artis. Daar praten we natuurlijk even over. We vragen ons ook af of design politiek moet zijn, of juist zo neutraal mogelijk.

Er ligt een grotere uitdaging in het verbeteren of prettiger maken, dan in elke keer weer het nieuwe bedenken

We hebben het over slechte kunst, over goed falen, over itereren in plaats van disrupten, over de 12-urige schooldag in China en over veel, en veel meer. Zo richting het eind kan je af en toe horen dat onze gedachten af en toe afdwalen naar de lonkende hangmat van de vakantie. Zinnen worden half uitgesproken Punten misschien niet helemaal gemaakt. Maar al met al een erg boeiend gesprek.

Right before a role=drinks meetup I had a very pleasant conversation with Léonie Watson about what quality means to her. Her definition of quality may differ a bit from many other digital designers and engineers. Léonie turned blind 16 years ago, so certain things we consider to be important might not even exist for her, and the things that are most important to her may not be the first things designers and developers think about.

Sometimes the one bit of inaccessibility is enough to bring the whole lot crashing down

We talked about why so many websites are badly built. About the fundamental basics that are missing in many of the frameworks that developers like to use today. And about the designers who believe that wow-experience is more important than user experience. We also talked about the future of technology, incredible things like AI, and how this may make life so much easier for so many people: I like the idea of self driving cars, Léonie needs one. But we also talk about some of the conflicts that exist, for instance between accessibility and privacy, or between different needs of different people.

It was a pleasant conversation. And the tea was nice as well.