Przedwojenny Wrocław był miastem typowo niemieckim. Niewielki odsetek jego mieszkańców stanowili Żydzi, Polacy, a także Czesi. Do czasu przejęcia władzy przez nazistów w latach trzydziestych Breslau bardzo podupadł. Niemcy z niego raczej wyjeżdżali na zachód w poszukiwaniu pracy i lepszych warunków życia. Później dzięki programom interwencyjnym i socjalnym zaczął lepiej prosperować. Od czasu wprowadzenia ustaw norymberskich ludność żydowską dotykały ograniczenia natury politycznej i ekonomicznej, z czasem coraz bardziej utrudniające codzienne funkcjonowanie. Ci, którzy mogli, wyjeżdżali w bardzo odległe miejsca takie jak Australia czy Szanghaj. Jednak po 1941 r. ucieczka była już niemożliwa. Z około piętnastotysięcznej społeczności żydowskiej Breslau wojnę przeżyli tylko nieliczni. Wybuch II wojny światowej niewiele zmienił w codziennym funkcjonowaniu mieszkańców Wrocławia. Dopiero w miarę przedłużania się wojny oni również zaczęli odczuwać skutki niedoborów i reglamentacji, ale aż do lutego 1945 r. -– poza nielicznymi nalotami amerykańskimi – nie toczyły się tu żadne działania wojenne.Zapraszamy do wysłuchania i obejrzenia rozmowy z dr Joanną Hytrek-Hryciuk, historyczką Wrocławia, autorką książki „Między prywatnym a publicznym. Życie codzienne we Wrocławiu w latach 1938–1944”.#historiabezkitu Zapraszamy do wsparcia naszej działalności poprzez serwisy: Patronite.pl/historiabezkitu.pl czyBuycoffee.to/historiabezkituZajrzyjcie również na naszą stronę internetową: https://historiabezkitu.pl