Kontynuujemy rozważania o przyjaźni i relacjach. Dlaczego potrzebujemy przyjaciół, gdzie i jak ich znaleźć?

W tym odcinku, z serialem „Przyjaciele” w tle, opowiemy Wam, co takiego dzieje się z naszym dobrostanem i długością życia, kiedy utrzymujemy relacje z ludźmi, co sprawia, że lubimy tych, których lubimy, co jest niezbędne do nawiązania bliskich relacji, czy możemy uciec od autoprezentacji i porównań społecznych, dlaczego nie szukamy ideałów, a wszelakie fakapy wspierają budowanie bliskości. Last but not least: opowiemy o tym, jak własne przekonania i przeszłe doświadczenia mogą sabotować nasze nawiązywanie relacji oraz co Aśka myślała o Arli, a Arla o Aśce kiedy spotkały się po raz pierwszy. Będzie nieśmiertelne HOW YOU DOIN’, melorecytacja z próbą wokalizacji. Będzie o badaniach, doświadczeniach, będzie po psychologicznemu, po ludzku i po przyjacielsku. A dla tych, którzy jeszcze nie wiedzą: na platformie HBO GO możecie teraz oglądać wszystkie odcinki serialu „Przyjaciele”. Można odświeżyć wątki lub po raz pierwszy wypić kawusię z Rachel, Rossem, Monicą, Chandlerem, Phoebe i Joey w Central Perk. A jakie jest Wasze najlepsze wspomnienie z przyjacielem lub przyjaciółką? Zaskocz swojego przyjaciela: chwyć za telefon i zapytaj… how you doin’? Podcast powstał we współpracy z HBO Polska i jest inspirowany serialem „Przyjaciele” (do obejrzenia w HBO i HBO GO).

Wszyscy czasem się martwimy. Myślicie sobie “o wow, też mi nowina!”. Ale co jeżeli zamartwiamy się tak bardzo, że poziom lęku i napięcia jest tak wysoki, że ciężko jest się nam skoncentrować, bo w głowie kłębi się tysiąc czarnych scenariuszy na minutę? Co jeżeli najdrobniejszy bodziec wywołuje lawinę myśli, które napawają lękiem? Czy jest to w ogóle możliwe aby wzbić się ponad lęk? Prof. Stefan Hofmann, wybitny badacz i specjalista w zakresie psychoterapii poznawczo-behawioralnej, zebrał wiedzę i techniki dotyczące pracy z lękiem i zaburzeniem lękowym uogólnionym, którą opisał w swojej najnowszej książce „Ponad lękiem”, która została wydana przez Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne. W tej rozmowie uchyla rąbka tajemnicy nie tylko do samej natury lęku, ale przede wszystkim sposobów radzenia sobie z nim.
Spoiler: te techniki działają, a terapia poznawczo-behawioralna jest niezwykle skuteczna w tym zakresie. Z prof. Hofmannem rozmawiała naczelna ex-zamartwiaczka, psycholożka i psychoterapeutka, Asia Gutral. (Rozmowa zrealizowana została w j. angielskim. Na naszej stronie dostępne jest jej tłumaczenie: www.zdrowaglowa.pl).

Lęk przed bliskością – to zdanie, które chyba najczęściej pada w wiadomościach od Was i to od długiego już czasu. Piszą Ci, którzy się boją, piszą także te osoby, które chcą zbliżyć się do tych, którzy się boją i nie rozumieją, co się dzieje, często zastanawiając się co robią źle, jak robić inaczej. Nie ma prostego i uniwersalnego algorytmu na relacje międzyludzkie. Mimo to, warto próbować zrozumieć mechanizmy, które wynikają ze stylu przywiązania, myśli i historii, które każdy z nas wnosi w relację. Przed Wami rozmowa z Martą Niedźwiecką - seks coachem, psycholożką i niezwykle charyzmatyczną oraz bezpośrednią ekspertką (w sumie kopalnią... wiedzy, ofc.) w kwestii relacji międzyludzkich. Jest lekko, zabawnie, miejscami niecenzuralnie (słuchawki if needed alert!) i bardzo konkretnie o rzeczach trudnych oraz dotyczących nas wszystkich. Zapraszamy do słuchania i słania w świat – może uda nam się zbliżyć działając wirtualnie na to, co dzieje się w nas emocjonalnie.

Czy zastanawiasz się czasem czym właściwie jest feminizm? Co to właściwie oznacza i czy każdy może byś femnistą_tką? Co ma feminizm do zdrowia psychicznego? Czym jest różowy podatek? Jak rozmawiać z osobami, które mają mylne i zniekształcone pojęcie o feminizmie?
Na te i wiele innych pytań odpowiada nasza gościni, a uwierzcie nam, lepszej w tym zakresie ze świecą szukać. Przed Wami rozmowa z aktywistką-feministką Martyną Kaczmarek, z którą rozmawiała Joanna Gutral. Uporządkujmy zatem swoją osobistą wiedzę o feminizmie i puśćmy tę wiedzę w świat!

Zdarza się, że osoby, które doświadczają cierpienia psychicznego, którym trudno budować zadowalające relacje z innymi, dla których to, jak przeżywają i wyrażają emocje jest krzywdzące latami korzystają z pomocy psychologów, psychoterapeutów, psychiatrów nie mogąc jednak odnaleźć przyczyny ani rozwiązania dla swoich kłopotów. W takich sytuacjach często ostatecznie, po długim czasie i wielu innych diagnozach słyszą rozpoznanie jednego (lub więcej) z zaburzeń osobowości - i nagle bum! Wszystko zaczyna się zgadzać, znajdujemy wyjaśnienie doskwierających nam od dawna objawów. O zaburzeniach osobowości, ich rozpoznawaniu, genezie i leczeniu wiemy już sporo, choć jeszcze nie wszystko. A to, co wiemy w najnowszym odcinku podcastu przedstawia Wam psycholożka i psychoterapeutka psychodynamiczna Joanna Gruhn-Devantier, odpowiadając na pytania, które często zadają sobie osoby z zaburzeniami osobowości, a także ich bliscy: skąd biorą się zaburzenia osobowości? Dlaczego to nie takie proste, by postawić takie rozpoznanie? Po czym poznać, że możemy mieć do czynienia z zaburzeniem osobowości i jak odróżnić je od innych zaburzeń psychicznych, a także zwykłych różnic międzyludzkich w strukturze osobowości? Czym charakteryzują się konkretne zaburzenia osobowości? A także, co wiemy na temat ich leczenia? Zapraszamy.

Ciepłe mleko z miodem, liczenie baranów, meliska na noc, ewentualnie tabletki ziołowe…Jakiś czas temu sama zaskoczyłam się tym, że najskuteczniejszą metodą leczenia bezsenności jest terapia poznawczo-behawioralna. Dziś zapraszamy do wysłuchania podcastu z dr Małgorzatą Fornal-Pawłowską, psychoterapeutką i specjalistką w zakresie terapii bezsenności, współsprawczynią programu samopomocowego do terapii bezsenności opartego o techniki poznawczo-behawioralne. W podcaście usłyszycie nie tylko o tym, jak radzić sobie z bezsennością, ale także o tym, czym jest dobry sen i jaki wpływ niesie on na naszą jakość życia. Dosłuchajcie do końca, nie zasypiajcie w tra… a w sumie! Dobrego snu od święta i na co dzień ;)

Kojarzycie takie osoby z Waszych wczesnych lat szkolnych, które często nie mogły skupić się na lekcjach, często popełniały błędy podczas zajęć, nie mogąc doczytać długiego tekstu do końca? Można było odnieść wrażenie, że taka osoba nie słuchała, co się do niej mówi, zapominała o przyniesieniu zeszytu na przyrodę, była chaotyczna, szybko się dekoncentrowała, notorycznie gubiła worek na WF, czapki, rękawiczki, ołówki, a w domu zwyczajnie zapominała o swoich obowiązkach? I czy pamiętacie co o takich dzieciach się mówiło? “Zdolny_a, ale leń!”, “żywe srebro”, “żebyś ty tak się przestał_a wiercić i do nauki się wziął_ęła gamoniu!”.

Istnieje szansa, że ta osoba nie była ani leniwa, ani niezdolna do nauki. Mogła być to osoba z ADHD lub ADD - zaburzeniem z deficytem uwagi (i nadaktywnością), które jest zaburzeniem neurorozwojowym (w klasyfikacji DSM-V). Ja lubię mówić o ADHD jako o neuroróżnorodności.
W dzisiejszym odcinku nie będziemy rozmawiać o dzieciach, a o osobach dorosłych, które być może w dzieciństwie otrzymały łatkę “zdolnego lenia”, nie zaś właściwą diagnozę i odpowiednie wsparcie.

Jak radzą sobie dorosłe osoby z ADHD, z czym przychodzą na terapię, jak funkcjonują i jakie wsparcie mogą otrzymać w życiu dorosłym? Na te pytania odpowiada moja ulubiona terapeutka poznawczo-behawioralna, super specka od neuroróżnorodności, Marta Cieśla.

Pytacie o szkolenie terapeutyczne, zatem w tym odcinku podcastu znajdziecie moją szczerą, acz subiektywną odpowiedź. Mówię o moim szkoleniu terapeutycznym w nurcie poznawczo-behawioralnym i o drodze, jaką pokonują terapeuci, którzy chcą zdobywać niezbędne umiejętności w pracy. Mogłoby się wydawać, że szkolenie podyplomowe to nic w porównaniu ze studiami magisterskimi… nic bardziej mylnego! Szkolenie terapeutyczne trwa 4 lata i przyznaję bez bicia, że przeczytałam i wysiliłam się stokroć bardziej niż podczas studiów magisterskich. Nie wyobrażam sobie pracy terapeutycznej bez szkolenia podyplomowego w wybranym nurcie. Studia psychologiczne owszem, dają podstawową wiedzę dotyczącą nurtów. Zatem jeżeli chcecie dowiedzieć się jak zostać psychoterapeutą lub przyjrzeć się drodze jaką powinni pokonywać terapeuci po to, aby świadczyć usługi oparte o stan aktualnej wiedzy i wykorzystując techniki o udowodnionej empirycznie skuteczności, to ten odcinek jest wart odsłuchu. Będzie też kilka kawałków osobistych, słodkich wspomnień, blasków i cieni ze spędzania weekendów od rana do nocy na uczelni i dlaczego superwizor ma zawsze rację…

Media społecznościowe często służą porównaniom społecznym - porównujemy się z idealnymi obrazkami, wymarzonymi wakacjami, perfekcyjnymi ciałami. Ten standard porównań jest nierealistyczny. To tak jakby porównywać swoje kulisy z cudzą sceną. “Instagram to iluzja rzeczywistości” - powiedziała gościni tego odcinka, która wykorzystuje swoje ogromne zasięgi do tego, aby uczulać i uczyć na swoim przykładzie samoakceptacji, ciałolubności i budowania dobrej relacji ze sobą. A jest to proces i nie lada wyzwanie! W rozmowie z Joanną Gutral opowiada o historii swojej psychoterapii, wyborze terapeuty, dobrych i złych momentach w tej relacji oraz o tym, że świat czarno-biały widzi teraz w szerszej palecie barw. O byciu wystarczająco dobrym oraz o tym, że czasem dla własnego dobra, można zrezygnować z oglądania profili promujących nierzeczywisty obraz ciała i wyidealizowanego życia usłyszycie w rozmowie z Ewą Grzelakowską-Kostoglu, znaną i lubianą jako Red Lipstick Monster. W tym odcinku normalizujemy psychoterapię i pokazujemy, że jest to profesjonalna metoda wspierania siebie i rozwijania swojego potencjału, także wtedy, kiedy masz poczucie, że już radzisz sobie z życiem całkiem dobrze.

- “Zaczynało być mi wszystko jedno, już nic nie miało znaczenia.”
- “Wiedziałam już wtedy, że to stany depresyjne, ale wciąż sobie wmawiałam, że poradzę sobie, że jeszcze nie potrzebuję pomocy, bo po co mi.”
- “To jest też w depresji cholernie trudne, może nawet najtrudniejsze - trzeba się przyznać przez samym sobą, że ma się problem.”
- “Dopiero po kilku latach w końcu nauczyłam się mówić o depresji. Co nie było łatwe bo najbliżsi powtarzali jak bardzo powinnam się tego wstydzić i jaka jestem nienormalna.”
- “Ja zaczęłam właśnie walkę o swoje zdrowie psychiczne, leki i terapia zostały wdrożone także widzę światełko w tunelu, ale do wszystkich osób z depresją: masz prawo tak się czuć a depresja to choroba, a nie powód do wstydu!”

To część Waszych wypowiedzi, które nadesłaliście na prośbę podzielenia się swoim doświadczeniem depresji. Diagnoza depresji to bardzo konkretne objawy, które ubrane są w ramy własnego życia, co z kolei sprawia, że ma tak wiele twarzy. Mówiąc dokładniej, depresja ma twarz 300 milionów ludzi na całym świecie, 1,5 miliona ludzi w Polsce.

Depresji nie wyleczysz słowami “weź się w garść”, jedzeniem makaronu ani pozytywnym myśleniem. Depresja to choroba. Jeżeli zachorujesz na nią raz, możesz zachorować ponownie - poniekąd tak jak na grypę. Objawy depresji są realne, widoczne i mierzalne, często bardzo podobnie jak w innych chorobach, niemniej nadal musimy wyjaśniać, że depresja to choroba, nie zaś fanaberia, moda, czy wymówka. No cóż… będziemy to mówić tak długo i z tak dużą mocą jak tylko będzie to konieczne, aby przekonywać, że choroby (wszystkie) potrzebują wsparcia i leczenia. Zamieniajmy zatem wespół “weź się w garść” na “jestem i będę tu dla Ciebie”, a “myśl pozytywnie” na “depresja to choroba, w której potrzebne jest wsparcie i pomoc”.