De mysterieuze kunstenares Ans Markus werd beroemd met haar schilderijen van vrouwen in windsels. De windsels staan symbool voor veiligheid en geborgenheid, maar ook voor het verbergen van wie je echt bent. Dat laatste heeft Ans lang gedaan. Haar eerste man mishandelde haar, waardoor ze zeer onzeker werd. ‘Als ik langs een terras vol mensen kwam dacht ik: kan ik niet ergens achterlangs lopen? Ik had geen eigenwaarde.’ 

Op haar dertigste – als alleenstaande moeder – ontdekte Ans dat ze groot talent had voor schilderen. De schilderkunst hielp Ans om zichzelf te worden, en haar moeilijke verleden achter zich te laten. ‘Ik heb de windsels letterlijk en figuurlijk van me af geschilderd’. Tot haar grote vreugde merkte Ans bovendien dat ze niet alleen was. Veel vrouwen herkenden zichzelf in haar werk en haar verhaal.

Ans werd een aantal jaren geleden ziek, ze kreeg kanker. Inmiddels gaat het beter met haar. Ondanks alles wat ze heeft meegemaakt, is Ans vooral dankbaar. Ze kijkt met mildheid terug op alles wat op haar pad is gekomen, zelfs op haar eerste echtgenoot. ‘Hij had zelf ook geen eigenwaarde, daardoor moest hij anderen wat aandoen. Ik heb nu medelijden met hem.’ 

Jezus is voor Ans een inspiratiebron. Ze bewondert hem om zijn open blik naar de medemens. ‘Die openheid, daar kunnen we allemaal wat van leren.’