Voormalig ambtenaar Co Engberts achtte zich totaal ongeschikt voor de politiek. En nòg. Terwijl hij inmiddels ruime ervaring heeft als gemeenteraadslid voor de PvdA in Rotterdam. Te ongeduldig, zegt hij zelf. Maar de behoefte om mensen te helpen hun problemen op te lossen heeft de overhand. Ondanks persoonlijke doodsbedreigingen. “Het is mijn verantwoordelijkheid om niet mijn mond te houden,” zegt hij.

Hij weet wat het is om er niet bij te horen. In anderen herkent hij het fundamentele gevoel van afgewezen te worden en probeert dat op te heffen. Die pijn en eenzaamheid ervoer hij in zijn jonge jaren toen hij nog niet wist wie hij wilde zijn. In die kwetsbare periode overleed plotseling zijn vader. Dat sloeg een diepe wond. In de jaren die volgden wist hij zich door anderen te laten leiden en voelde hij zich gedragen door het geloof.