Jan Koster is begonnen als gymleraar maar heeft zich al snel verdiept in gedragswetenschap en is op die manier in de onderwijsvernieuwing terecht gekomen. Zijn eigen kinderen en kleinkinderen pasten ook niet allemaal in het huidige schoolsysteem en van daaruit is hij gaan nadenken over hoe het anders zou kunnen. Door al vanaf de basisschool het schoolgebouw meer maatschappelijk betrokken te maken, met een connectie met de natuur, het verzorgingstehuis maar ook de plaatselijke bedrijven, geef je kinderen een leeromgeving die veel uitdagender en leerzamer is. Ze kunnen wat ze leren toetsen aan de maatschappij en hebben daardoor veel meer besef van wat zij aan het leren zijn. De laatste jaren heeft hij gewerkt als interim manager op scholen en geeft daarbij de leerkrachten de ruimte om hun eigen lesplan te maken. Daarmee komt hij tegemoet aan de autonomie van de leerkracht zelf zodat zij hun eigen talenten kunnen inzetten en ontwikkelen. Ook pleit hij voor een vrijere keuze in welke school geschikt is voor jouw kind en ook voor de mogelijkheid om online lessen te volgen. We hebben het ook gehad over de kennis die leerkrachten zouden moeten hebben van de diversiteit in leerprocessen bij kinderen. Als die beter gevolgd zouden kunnen worden dan zouden veel kinderen beter gedijen op school en hoeven minder kinderen thuis te zitten. Wat dan weer ondersteund wordt door een uitdagendere leeromgeving middels de maatschappelijke band die scholen zouden kunnen opbouwen met de buurt waarin de school staat. Zowel voor basis- als voortgezet onderwijs.

Niet elk kind leert op dezelfde manier. De creatieve denkers hebben vaak moeite met het automatiseren. Vroeger ging dat nog best redelijk omdat, met name de tafels, gestampt werden. Klassikaal. Je moest wel. Iedereen moest meedoen. Dat stampen hielp ook de beelddenkers met het automatiseren van de tafels omdat het ritme en de hele zintuiglijke verwerking samenwerkten om de tafels te onthouden. Ilse Reijgwart heeft een stappenplan ontwikkeld waarmee creatief begaafden, de beelddenkers, wel kunnen stampen en automatiseren zodat ze de tafels, maar ook de Franse woordjes, gewoon, net als de analytische taaldenkers, kunnen leren.

In haar praktijk ziet zij allerlei kinderen die op school niet mee kunnen komen. De stille kinderen die zich aanpassen en thuis uitbarsten, de externaliserende kinderen die in de weerstand gaan en dan in de jeugdzorg terecht komen. Allebei kinderen die niet kunnen laten zien wat zij kunnen. In geen van beide gevallen ziet het onderwijs waar de oorzaak van het probleem ligt: het niet goed aanbieden van de lesstof. De kinderen leren nu voornamelijk via begrip en analyse van hele kleine stapjes. Voor creatieve denkers onoverzichtelijk en zonder houvast. Het ouderwetse stampen biedt houvast. Waarom moet ik dit leren? Omdat het nu eenmaal moet. Zo simpel is het.

Ilse heeft als missie om alle goede stukjes uit het ouderwetse onderwijs weer terug te halen. Niet dat het onderwijs vroeger zaligmakend was, zeker niet, maar er zaten zeker goede elementen in die nu niet meer gebruikt (mogen) worden. Dat kan beter. Wil je meer informatie kijk dan op www.wijkunnenmeer.nl

Iris Valentina is moeder van twee dochters en portretfotografe. Zij heeft het project ‘kinderen van het onderwijs’ gestart omdat haar eigen kinderen niet binnen het systeem passen en zij er achter kwam dat er meer kinderen zijn die zich in het onderwijs niet gezien en gehoord voelen. Die worden bestempeld als probleemkinderen terwijl zij creatief, gevoelig , leergierig en welwillend zijn. Het enige wat er aan hen ‘mankeert’ is dat zij anders leren dan het gemiddelde kind. Door deze kinderen te portretteren en hun verhaal te delen geeft zij hen een stem en een gezicht waardoor zij beleidsmakers en leerkrachten laat nadenken over de impact van niet-passend onderwijs op een kinderleven, maar ook op de maatschappij. De kinderen van het onderwijs nu, zijn de werknemers en beleidsmakers van de toekomst. Onze toekomst staat voor grote uitdagingen en heeft kinderen nodig die flexibel zijn en creatieve oplossingen kunnen verzinnen. We moeten met z’n allen erover nadenken of wij onze kinderen wel het passend genoeg onderwijs geven om die uitdaging aan te kunnen.

Je hoopt dat het nooit zover komt: dat je een jurist in de armen moet nemen om passend onderwijs voor je kind af te dwingen. En toch komt het voor. Als het dan toch nodig is kun je terecht bij Fleur Terpstra van Terpstra Legal. Zij heeft een aantal zaken per jaar waarin zij ouders bijstaat om een school tot passend onderwijs over te halen. En zij ziet dat het werkt. Zodra het onderwijs echt naast het kind gaat staan en inspeelt op de leerbehoeften, dan kan een kind weer uit de stress raken en weer naar school. Zo voorkomt zij thuiszitters en helpt thuiszitters weer op een plezierige manier naar school te gaan. In deze podcast gaan wij samen op zoek naar welke mogelijkheden je als ouder hebt om je recht te halen. Dat blijken er niet zo veel te zijn maar het onderwijssysteem kan wel beter naar de wet handelen. Langzaam maar zeker is dat ook gaande maar het gaat ons nog niet snel genoeg. Een kritisch gesprek over recht en onrecht maar ook mogelijkheden en onmogelijkheden in het onderwijssysteem. Wil je meer informatie of aanmelden voor de nieuwsbrief van Terpstra Legal ga dan naar www.terpstralegal.com.

Het lerarentekort loopt steeds verder op en het kabinet probeert het op te lossen door er meer geld in te pompen en zoekt de oplossing in hogere salarissen. Niks mis mee, maar waar ligt nu echt de kern van ons lerarentekort? Genoeg bevoegdheden in Nederland maar mensen willen niet (meer) voor de klas staan. Jan Willem heeft er onderzoek naar gedaan en zijn conclusie was dat leerkrachten niet mochten doen waar ze goed in waren. Ze voelen zich slaaf van het systeem. Vandaar dat hij flexleerkracht heeft opgericht: een platform waar scholen en zzp’ers elkaar kunnen vinden voor de passende baan binnen het onderwijs. Voor korte tijd, dus flexibel. Scholen blij en leerkrachten blij. En de Beelddenkers Podcast zou de Beelddenkers Podcast niet zijn om de kans te grijpen om een leerkracht in het werkveld, die ook nog eens heel veel kennis heeft van beweegredenen van leerkrachten, te vragen wat er bekent is over beelddenken bij de leerkrachten en hoe wij het onderwijs beelddenkvriendelijker kunnen maken. Daar zijn een paar verassende conclusies uit gekomen waar we weer mee verder kunnen. En natuurlijk zijn ook de beperkende factoren besproken. Ook die moet je meenemen in je plannen voor de toekomst.

Je mindset is een belangrijke, onbewuste, bondgenoot die je kan helpen bij het leerproces. Platform mindset zet zich al jaren in om de theorie van Carol Dweck, de grondlegger van de mindset, hier in Nederland uit te rollen, en met succes. iedereen heeft inmiddels wel gehoord van een vast- en groeimindset. Het mooie is dat je beiden nodig hebt om te ontwikkelen en groeien. Lonneke Snijder is een van de oprichtsters van Platform Mindset en verteld enthousiast welke gevolgen te veel van een van de twee mindsets kan hebben.

Communicatie is de olie van onze maatschappij.

Alles draait om communicatie. Communicatie is het eerste wat wij als baby kunnen en waar wij ons hele leven mee bezig zijn. Zonder communicatie zijn we nergens. Communicatie kan je dan ook maken en breken, dat blijkt wel uit het verhaal van Diana Stroeven. Zij is auteur van het boek Schoolveteraan. In dit boek beschrijft zij wat er gebeurt is met haar zoon die lijdt aan een chronische oorontsteking en daardoor niet meer binnen het onderwijssysteem paste. Vreemde reden zou je denken maar een grote parallel met de beelddenkers die ook niet in het onderwijs passen en waar ook niets mee gedaan wordt. Elke ouder van een schooluitvaller is een roepende in de woestijn met vele hulpinstanties naast zich die er toch niet voor weten te zorgen dat deze kinderen binnen de onderwijsboot blijven. En de basis daarvan begin bij de communicatie, en gelijkwaardigheid bínnen de communicatie. In eerste instantie heb je daar de communicatie tussen het kind, de leerkracht en de ouders. Daar worden ouders en kinderen niet altijd als volwaardig gesprekspartner gezien terwijl het kind en de ouders juist precies kunnen vertellen hoe het wel zou werken, hoe het onderwijs zou kunnen passen. Daar wordt lang niet altijd naar geluisterd door leerkrachten, docenten en ander schoolleiders. Vaak worden er aannames gedaan die niet meer bijgesteld worden, ook als blijkt dat ze niet kloppen. Aannames dat ouders hun kind zomaar thuishouden, aannames dat een kind zijn best wel niet zal doen. Die kinderen zijn er ook, zeker wel, maar er zijn genoeg kinderen die met een goede reden niet op school komen, lesstof missen en daardoor de doorgaande trein van het onderwijs maar moeizaam bij kunnen houden. Die hun uiterste best doen om aan alle voorwaarden te voldoen ook als ze daarvoor heel hard moeten werken en weinig resultaat krijgen. Maar er wordt niet gevraagd welke motivatie het kind opbrengt om toch voor die toets op school te zijn. Er wordt gewoon aangenomen dat alle kinderen 5 dagen in de week, 8 uur per dag in staat zijn om aan het onderwijs deel te nemen. Voor de meeste kinderen klopt dat ook, maar voor een deel van de kinderen is dit gewoon een onmogelijke opgave en moeten zij de gevolgen zelf opvangen.

Ook hier is communicatie van het grootste belang en zorgt miscommunicatie, of geen communicatie, ervoor dat kinderen gedreigd worden met uithuisplaatsing alleen maar omdat zij chronische oorpijn hebben en hun uiterste best doen om toch nog te presteren. Luister naar dit huiveringwekkende staaltje miscommunicatie en hokjesdenken. En trek voor jezelf de conclusie hoe we beter met elkaar zouden moeten communiceren.

Judith Webber: onderwijsvernieuwers

Vernieuwers heb je overal en de wereld heeft een heleboel vernieuwers nodig. Het systeem zoals we nu met elkaar omgaan is gedateerd. De wereld veranderd snel en wij blijven achter, achter in onze visie hoe we het beste uit onze werknemers, leiders maar ook onze kinderen kunnen halen, zonder een prestatiemaatschappij te zijn. Want eens mens presteert het beste als de innerlijke motivatie zijn werk kan doen. Dat betekend dat je een baan moet hebben die aansluit bij jouw vaardigheden en jouw intrinsieke intelligenties, maar ook dat je onderwijs krijgt dat jouw natuurlijke leerprocessen volgt. Daarna kun je wel andere dingen bijleren maar er is maar een basismanier waarop jij optimaal in je flow zit. Vernieuwers proberen de werkvoer en het onderwijs zodanig aan te passen dat mensen leren en werken vanuit hun eigen ik en niet gedwongen in een bepaalde mal gedrukt moeten worden. Een hele interessante podcast vol vernieuwende inzichten.

Jiska Bijvoet: lezen doe je met je ogen

Als je ogen niet goed samenwerken wordt het lastig om gemakkelijk te kunnen lezen. Veel kinderen in groep 3 en 4 maar zeker ook oudere kinderen, jongeren en volwassenen, hebben moeite om hun ogen goed samen te laten werken waardoor het lezen moeilijker gaat en veel energie kost. Het is dan ook belangrijk om in een vroeg stadium te controleren of de ogen wel goed hun werk doen als het lezen niet zo vlot verloopt als dat er verwacht mag worden. Ook de ontwikkeling van het brein gaat niet bij elk kind in hetzelfde tempo, ook daar kun je de ontwikkeling stimuleren (maar niet versnellen). Jiska heeft in haar praktijk Oog 4 kids een manier gevonden waarop zij deze kinderen kan helpen. Zij richt zich niet speciaal op beelddenkers maar daar zitten zeker raakvlakken. Beelddenkers hebben vaker een links dominant oog dat bijdraagt aan een natuurlijke werkrichting van rechts naar links. Ook daar wordt het lezen niet makkelijker van maar als je eenmaal weet hoe het moet hoeft het zeker geen belemmering te zijn. Goed om oog voor het oog te hebben dus. Twijfel je of daar de vermoeidheid van het lezen van je kind vandaan komt? Luister dan naar deze podcast en er gaat een wereld voor je open.

De essentie van autisme is een over (of onder)prikkeld sensorisch systeem. Dr Silva heeft ontdekt dat, als je Qigong massage toepast op mensen met autisme, hun sensorische bewustwording verbeterd en dat ze minder last hebben van hun overprikkeling (of onderprikkeling) en daardoor minder last hebben van hun autisme. In deze podcast legt Sabine Baeyens uit hoe dat werkt en welke theorie erachter zit. Vooral geschikt als je een kind met autisme hebt maar ook voor pubers en volwassen mensen met autisme is het een goede manier om het autisme te verminderen. Autisme is meer dan alleen een sensorische disbalans maar het leven van iemand met autisme wordt wel een stuk makkelijker. Van overleven naar leven.

Je kan deze massage zelf beginnen toe te passen met het boek van Dr. Silva: Sensorische benadering van autisme.