Deze toespraak, gehouden door dr. R. (Reinier) van Kooten tijdens een toerustingsavond van Geloofstoerusting in Rijssen, verkent de diepe betekenis van de offerdienst en Gods verzoening. Van Kooten, die zichzelf een ‘perfectionist’ noemt, wijst zijn hoorders direct op het kernpunt: ‘Christus is niet voor de uitverkorenen gestorven, Christus is niet voor alle mensen gestorven, Christus is voor zijn Vader gestorven.’

Van Kooten legt uit dat de hogepriester het offer niet naar de mensen bracht, maar naar God – ‘om het bloed bij God te brengen om de Heere te verzoenen.’ Dit wordt concreet gemaakt met het voorbeeld van de Grote Verzoendag, waarop ‘alle ziel die zich verootmoedigt’ mocht delen in de verzoening.

Hij benadrukt dat zonde niet subjectief is: ‘Zonde is alles wat voor God objectief schuldig is.’ Ook laat hij zien dat vergeving meer vraagt dan alleen spijt: ‘Je kunt niet zomaar met ‘sorry’ wegkomen, het gaat eigenlijk om één ding: om te herstellen wat je herstellen kunt.’ Want zoals hij waarschuwt: ‘Een zonde tegen de naaste is net zo erg als een zonde tegen de Heere.’

In Christus ligt ‘alles gereed wat ik nodig heb’ voor verzoening met God én mensen.