Agent Willem werd door een relschopper van zijn fiets getrokken.

Als agenten tijdens de jaarwisseling van 2023-2024 moeten ingrijpen in Delft, loopt het behoorlijk uit de hand. Een van de aanwezige agenten is Willem. Hij wordt door een man in een grijs trainingspak van zijn fiets gegooid.

Die verdachte is de 31-jarige Ismail. Hij moet zich in de rechtbank verantwoorden nadat hij werd herkend op camerabeelden. Rechercheurs zagen een foto van hem op sociale media, waarop ze hem op meerdere punten herkenden van de beelden van die avond. Zelf ontkent Ismail dat hij het was: „Ze hebben me herkend aan mijn oren? Dat vind ik heel knap, maar ze hebben niet mijn gouden tanden gezien? Die zie je gewoon als ik praat?’’

Hij zegt dat hij die avond een feestje wilde vieren: „We hebben gewoon vuurwerk afgestoken. Geen illegaal vuurwerk, ik zou niet weten waar je dat moet kopen.’’

Volgens het Openbaar Ministerie is het wel duidelijk dat Ismail degene is die agent Willem van zijn fiets trok: „Ik snap niet dat je aan zoiets meedoet, en al helemaal niet dat je een agent van zijn fiets trekt. Deze mensen staan klaar om iedereen te helpen, je hoort hen met respect te behandelen."

Verslaggever Stijn Tielemans volgt de zaak namens AD Haagsche Courant: „De politie hoopt dat het vuurwerkverbod gaat helpen op dit soort avonden. Dat moeten we in de praktijk nog zien. Wat er ook gebeurt is dat politie en justitie bekende raddraaiers op dit soort avonden een gebiedsverbod of meldplicht opleggen.

See omnystudio.com/listener for privacy information.

In juni 2024 ontploft bij een slijterij aan het Spui in Den Haag een explosief. Twee nachten later gebeurt bij een andere slijterij hetzelfde, en wéér een nacht later ontploft er opnieuw een explosief bij de slijterij aan het Spui. Dan wordt een man opgepakt: de 70-jarige Everardo M.

Justitie verdenkt hem ervan dat hij de bommen heeft geplaatst. Bij een van de slijterijen wordt namelijk een lollystokje gevonden, met zijn dna erop. En als de politie verder onderzoek doet, blijkt dat zijn telefoon in de bewuste nachten in de buurt van de slijterijen is geweest.

Toch blijft de verdachte in de rechtbank ontkennen dat hij de explosieven plaatste, terwijl zijn kleding op video te zien is: „Dus iemand liep rond met uw kleren aan, nam uw telefoon mee en liet uw DNA achter?’’, vraagt de rechter. „Dat is toch wel een gek verhaal?’’ „Ja, dat is een beetje gek,’ gaf de verdachte toe.

De verdachte vertelt tijdens de zitting dat hij moeite heeft zijn boosheid te beheersen. „Ik wil graag leren hoe ik mijn boosheid kan voorkomen, want anders ontplof ik.’’ Na een tijdje is hij klaar met de zitting: „Ik ben op, ik heb geen zin meer om te praten. Ik leg het in uw handen.’’

Verslaggever Michiel van Gruijthuijsen volgt de zaak namens AD Haagsche Courant: „Het wordt een vrij lastig vonnis, want het is duidelijk dat deze man hulp nodig heeft. Dat zegt hij zelf ook. Maar als je eerst een paar jaar cel moet uitzitten, en dan pas een behandeling krijgt, dan is het natuurlijk de vraag hoeveel zin dat nog heeft. Zeker gezien zijn leeftijd.’’

See omnystudio.com/listener for privacy information.

Jarenlang vergreep een onbekende wielrenner zich aan vele vrouwen in de omgeving van Leiden, Gouda en Zoetermeer. De man fietste voorbij en greep de vrouwen bij hun bil, borst of vagina. Tót hij ontdekt werd en zich in de rechtbank moet verantwoorden.

In de rechtbank vertelt Nicolien hoe ze haar favoriete rondje liep, door een park dat haar zeer dankbaar is. „Ik zie vanuit mijn ooghoek dat je naast me fietste, en voel hoe jij me bij mijn bil grijpt. Sindsdien schrik ik als ik een wielrenner zie.’’

Uiteindelijk worden er camerabeelden van de man gemaakt. Hij heeft zeker dertig vrouwen betast en moet zich in de rechtbank verantwoorden. Hij blijkt een hyperseksuele stoornis te hebben.

Verslaggever Serena Hofman volgt de zaak namens AD Groene Hart: „Je betrekt zoiets gelijk op jezelf, stel je voor dat je aan het wandelen of fietsen bent, en ineens komt iemand langs je die je ergens op je lichaam vastpakt, dat kan elke vrouw overkomen.’’

See omnystudio.com/listener for privacy information.

In maart 2022 is Abdel samen thuis met zijn dochtertje Imane. Ze is bijna vier maanden oud en ligt in haar kinderwagen als ze begint te huilen. Volgens Abdel ging hij naar haar toe, zag hij dat het niet goed ging en sloeg hij direct alarm. Maar klopt dat wel?

Abdel zegt dat het gezicht van Imane er ineens anders uitzag, en dat ze niet meer reageerde. Hij is in Utrecht met haar naar buiten gerend, naar het consultatiebureau dat om de hoek van zijn huis is. Daar is Imane gereanimeerd. Maar wat er gebeurde in de woning? Niks, zegt Abdel.

Volgens het Openbaar Ministerie klopt daar niks van. Er moet iets gebeurd zijn in die kamer waardoor Imane blauwe plekken en inwendige bloedingen opliep.

Van de eerste verdieping valt

Het letsel is volgens de officier van justitie te vergelijken met letsel dat je oploopt als je van de eerste verdieping naar beneden valt. „Wie het aankan moet op YouTube filmpjes kijken over het shaken baby syndroom. Daar zie je hoe het hoofd enorm hard heen en weer wordt geschud. Als dat tien, twintig seconden wordt gedaan, kan er in het lichaam van alles gebeuren.’’

Verslaggever Ard Schouten volgt de zaak namens AD Utrechts Nieuwsblad: „Je zat af en toe met koude rillingen in de zaal, het is zo ingrijpend. Als je denkt aan dat kindje dat zich niet kan verweren en niet kan vertellen wat er is gebeurd, dan voel je hoe machteloos zij is geweest.’’

See omnystudio.com/listener for privacy information.

Ook al is hij nog vrij jong, toch was de 18-jarige Timo al betrokken bij zeker tien geweldsincidenten het afgelopen jaar. Volgens hem komt dat door zijn moeilijke jeugd, zo legt hij uit aan de rechters als hij zich moet verantwoorden voor een roofnacht.

Op één avond sloeg Timo met enkele vrienden meerdere keren toe. Eerst bestelen ze een groepje in het Utrechtse Griftpark. Daar zou hij onder meer in een jas hebben gezocht naar waarevolle spullen. Daarna werd in een ander park een jongen overvallen, om ook nog iemand neer te slaan op een fietspad.

Het past in een trend van dit jaar. Als vrienden problemen hebben met iemand laten ze dat Timo weten, die vervolgens die jongen mishandelt. Hij zegt spijt te hebben en is behandeld in een kliniek. ,,Ik heb een last op mijn schouders door mijn verleden en daarom vind ik het belangrijk wat anderen van mij vinden. Het is mijn eigen frustratie die ik op anderen afreageer.‘’

Verslaggever Rachel van Kommer volgt de zaak namens AD Utrechts Nieuwsblad. ,,Hij kán het nog veranderen, hij kan nog op het goede pad terechtkomen. Je hoopt dat zo iemand het licht ziet en nog een mooie toekomst tegemoet gaat, maar zeker weten doe je dat nooit.‘’

See omnystudio.com/listener for privacy information.

Als boekhouder heeft Soufian het goed voor elkaar. Hij werkt bij een stabiel bedrijf en is goed bevriend met de eigenaar. Ook privé gaat het goed: hij is samen met zijn vriendin en het stel heeft een kinderwens. Maar dan raakt hij gokverslaafd.

In het begin gebruikt Soufian zijn eigen salaris om van te gokken. Niemand heeft iets door, zelfs zijn vriendin niet. Op een gegeven moment wil hij meer en meer inzetten, om toch ooit een klapper te kunnen maken.

Daarvoor gebruikt hij de rekening van zijn werkgever. Als boekhouder lukt het hem om gedurende anderhalf jaar 255.390,99 euro over te maken. In de rechtbank zegt hij niet te snappen wáárom hij dat deed: „Als ik geld naar mezelf overmaakte zag ik alleen cijfertjes, ik voelde geen emoties.’’

Rechtbankverslaggever Niels Dekker volgt de zaak namens AD Rotterdams Dagblad, waarin de verdachte nog geen geld heeft terugbetaald: „Dat is een beetje het wrange bij zo’n rechtszaak. Als je zoveel schuldgevoel hebt, dan alleen al als gebaar, ga je dan toch gewoon al geld overmaken? Maar het lijkt wel of de impasse waar Soufian in heeft gezeten tijdens het gokken, dat dat ook daarna heeft voortgeduurd.’’

See omnystudio.com/listener for privacy information.

Als ineens je ex in je huis staat, die je eerder heeft mishandeld, is het begrijpelijk dat je in paniek raakt. Het overkwam Isabel, die zo bang werd dat ze uit het raam is gesprongen.

Isabel woont met haar drie kinderen in Rotterdam. Haar ex Usher is de vader van haar jongste kind. Ze hebben een korte relatie gehad, maar zijn nu uit elkaar. Op een gegeven moment staat Usher plotseling weer in haar woning. Hij neemt haar mee naar de slaapkamer en slaat haar daar. Isabel wil zo graag weg dat ze uit het raam is gesprongen om aan hem te ontsnappen.

In de rechtbank geeft Usher toe dat hij haar heeft geslagen, en zegt hij dat hij spijt heeft. ,,Het spijt me echt wat er gebeurd is. Ik wilde echt niet dat het zover zou komen. Ik heb mijn best gedaan dat dat alles goed zou verlopen. Het was een dame waar ik heel veel van hield.’’

Verslaggever Adrianne de Koning volgt de zaak namens AD Rotterdams Dagblad: ,,Een van de dingen waar je je zorgen over maakt bij huiselijk geweld is de kans op herhaling. Helaas zijn er hele verdrietige verhalen van vrouwen die in zo’n situatie hebben gezeten waarbij de dader terugkwam en opnieuw geweld gebruikte, met als gevolg de dood.''

See omnystudio.com/listener for privacy information.

Als de 79-jarige Johanna wordt gebeld door mensen die zeggen dat ze van de politie zijn, geeft ze uiteindelijk haar dure sieraden af. Maar aan wie? De verdachten in de rechtbank wijzen naar elkaar: ‘Je liegt, je liegt!’ roept een van hen door de zaal.

Aan de telefoon vertellen de agenten dat er iemand komt om Johanna’s dure sieraden op te halen. Tijdens het gesprek staat Hafid voor de deur, maar Johanna vertrouwt het niet en stuurt hem weg.

Dan belt Ilyas aan. Hij laat een legitimatiebewijs van de politie bewijst, en dus geeft Johanna haar sieraden, met een waarde van twee ton, aan hem. Als hij wegrent weet ze dat het niet klopt en roept ze naar een buurman: ‘Hij heeft me bestolen!’

In de rechtbank vertelt Hafid dat hij terugging naar de auto en dat Ilyas het toen probeerde. Maar daar is Ilyas het niet mee eens: ‘Je liegt!’, roept hij.

Verslaggever Michiel van Gruijthuijsen volgt de zaak namens AD Haagsche Courant. ,,Johanna is zo overtuigd aan de telefoon. Je kan zeggen dat ze slimmer had moeten zijn, maar mag je ook nog een beetje vertrouwen hebben in de mens? Als je iedereen moet wantrouwen, wordt het wel heel vervelend.’’

See omnystudio.com/listener for privacy information.

Op een zomerdag in 2024 wordt Gideon aangereden door een busje, vertelt hij de politie. Hij is zo boos op de bestuurder, die hij heeft herkend, dat hij bij de politie roept dat ‘hij het anders zelf wel oplost’, en dat hij ‘daar wel weer negen jaar voor wil zitten’.

Een dag later wordt Steven, de bestuurder van het busje, op straat neergeschoten. Hij raakt zwaargewond. Steven zal de rest van zijn leven maximaal een half uur per dag zonder beademing kunnen. Hij ligt de hele dag in bed in een speciaal verzorgingstehuis en kan zijn zoontje nooit meer optillen.

In de rechtbank doet Gideon zijn verhaal. Hij zegt dat hij nog boos was en daarom zijn pistool pakte. Ook geeft hij aan spijt te hebben, en vindt hij het terecht als hij straf krijgt. Steven vertelt dat hij ‘beter doodgeschoten had kunnen worden, daar had hij meer aan gehad.’

Verslaggever Eric van Oosterom volgt de zaak namens AD Rotterdams Dagblad. ,,In de rechtbank werd een video van Steven getoond en die heeft me echt geraakt. Je ziet hem in een bed liggen en je hoort het geluid van de pomp van de beademingsmachine. Als je hem dan hoort vertellen dat hij niks meer kan, alleen zijn hoofd kan hij bewegen..’’

See omnystudio.com/listener for privacy information.

Taxichauffeur Nouri wordt op een zondagavond gebeld: kan hij die nacht om 1 uur bij een adres in Den Haag zijn, om een vrouw op te halen? Als hij haar wil helpen met de koffers te tillen, wordt hij de woning ingetrokken en begint een urenlange marteling.

De 25-jarige taxichauffeur zou namelijk niet alleen personen vervoeren, maar zou betrokken zijn bij een verdwenen partij drugs. Die had hij moeten afleveren, maar hij zegt dat hij bestolen is. Degene die de drugs leverde, wil daarvoor geld zien en totdat er is betaald, wordt Nouri niet vrijgelaten.

Tijdens de mishandeling wordt Nouri vaak geslagen en geschopt. Ook wordt er een wapen getoond. Om geld te krijgen, worden vrienden en familieleden van het slachtoffer gebeld en zij zien daardoor wat er met Nouri is gebeurd.

In de rechtbank geven alle drie de verdachten aan dat ze weinig hebben gedaan. ,,Ik heb geprobeerd het schoppen en slaan tegen te houden’’, zegt de 21-jarige Ryan. Een andere verdachte zegt dat hij lag te slapen tijdens het urenlange geweld.

Verslaggever Stijn Tielemans volgt de zaak namens AD Haagsche Courant: ,,Nouri droomde van een eigen taxibedrijf, maar die droom heeft hij opgegeven omdat hij te bang is om mensen te vertrouwen. Hij wordt nog elk uur gebeld door zijn familie, om te kijken of het wel goed gaat. Dat zij hebben gezien wat hem is aangedaan, vindt hij erger dan het fysieke geweld zelf.‘’

See omnystudio.com/listener for privacy information.