Um aldamótin 2000 skrifuðu þrjár bestu vinkonur úr MH saman skáldsögu, Dís, sem fjallaði um um 23 ára stelpu sem stendur á krossgötum í lífinu. 4 árum seinna kom út kvikmynd upp úr bókinni sem fangaði andann og stemminguna í Reykjavík á þeim tíma. Núna um Páskana var myndin sýnd í Ríkissjónvarpinu, 18 árum eftir að hún kom út og hlaut hún góðar viðtökur. Við ræðum við Birnu Önnu Björnsdóttur, eina þriggja höfunda Dísar og Álfrúnu Helgu Örnólfsdóttur sem fór með aðalhlutverk myndarinnar.
Fyrir áramót fjölluðum við um Tsjernobyl-bænina: Framtíðarannáll, en þessi magnaða bók hvítrússneska nóbelsskáldsins Svetlönu Alexievich var þá nýkomin út í íslenskri þýðingu Gunnars Þorra Péturssonar. Í bókinni safnar Alexievich saman frásögnum margra þeirra sem upplifðu og lifðu af kjarnorkuslysið í Tsjernobyl í fjölradda sagnakór. Ein af spurningunum sem náðum ekki að ræða þegar Gunnar Þorri mætti var spurningin um eignarétt á persónulegum frásögnum og reynslusögum. Og í tilefni þess að í næstu viku hefst fjögurra vikna námskeið um Tsjernobyl-bænina í Safnaðarheimili Neskirkju kemur þýðandinn um borð í Lestina og ræðir sannleika og skáldskap.