King Goat – Flight of the Deviants (Conduit)

We starten het jaar met 8 minuten deprimerende progressive doommetal. Uit Engeland. Natuurlijk. Deze 5 jongens uit Brighton bestaan al zes jaar, maar hebben nu pas hun eerste langspeler uitgebracht: Conduit. Nouja, nu pas: het album kwam begin 2016 al uit, maar is nu ook verkrijgbaar als deluxe editie met bonustracks, op stemmig blauw-zwart vinyl.

Aetherian – Dark Earth (The Untamed Wilderness)

Griekse melodische deathmetal! Nu snapt Aetherian ook wel dat je dan altijd moet opboksen tegen de grote namen uit Scandinavië, en dus schrijft de band op zijn Bandcamp-pagina: “Melodic Death Metal does not necessarily has to come from Scandinavia. AETHERIAN are one of those bands that stand any competition with the genre pioneers from the North with ease.” Klinkt nogal pathetisch, maar de recensies voor The Untamed Wilderness bewijzen hun gelijk.

Cultura Tres – Waiting For You (La Secta)

Wauw. Wat heeft deze band een geweldige oldschool Sepultura-vibe, vermengd met dikke stonerrock. Die referentie komt natuurlijk ook omdat Cultura Tres uit Venezuela komt, en dus vlakbij de Cavelera’s is opgegroeid. Ook herkenbaar: de thematiek waar de band over zingt op zijn vierde album, namelijk de latijns-Amerikaanse wereld van onderdrukking, slavernij en religieuze gekte. Zelf noemen ze zich ook ‘Zuid-Amerika’s donkerste cultband’.

The Faceless – Digging The Grave (In Becoming A Ghost)

Ik dacht altijd: The Faceless, dat zijn die te hippe Amerikanen uit Los Angeles die Scandinavische metal nadoen. Da’s ook wel een beetje waar, maar het nieuwe album In Becoming A Ghost bevat serieus kicke referenties aan de helden uit Noorwegen, Dimmu Borgir en Covenant. Je moet dan even vergeten dat de band op Wikipedia een compleet schema nodig heeft om bij te houden hoeveel muzikanten er allemaal in gespeeld hebben (spoiler: 22!) en dat ze regelmatig hun optredens annuleren door interne conflicten.

Pestilence – Multi Dimensional (Hadeon)

Vermoedelijk de eerste metalband ooit die het label ‘jazz fusion’ aan zijn omschrijving toevoegde. De Nederlanders begonnen halverwege de jaren ‘80 als prototype trashmetalband, toen nog met Martin van Drunen van Hail Of Bullets en Asphyx als grunter. Niks aan de hand, tot Martin wegging, Patrick Mameli de zang overnam, en ze op Spheres gingen experimenteren met jazz, fusion en keytars. Fans boos, label boos, en toen was het over en uit. Tot ze in 2008 weer bij elkaar kwamen en ouderwets gingen beuken. Van de oude line-up is alleen Patrick Mameli over, en die kun je op zondag 28 januari beluisteren (in een classics-only-set) in Baroeg tijdens In The Grip Of Winter Fest, samen met meer obscure namen als Rebaelliun, Execration, Craven Idol, Reptilian en Silenxce. Dit jaar komt ook Pestilence’s nieuwe album uit, Hadeon.

Eldamar – Return of Darkness (A Dark Forgotten Past)

Ja, deze atmosferische blackmetalband is er een die bestaat uit één grote bak cliché’s. Absoluut. Eldamar is afkomstig uit Lord Of The Rings (het is Elfs voor ‘elvenhuis’, de kustregio van Aman), de muziek lijkt direct gekopieerd van Dimmu Borgir’s Enthrone Darkness Triumphant uit 1994, Eldamar komt uit Noorwegen, en de band bestaat natuurlijk uit slechts één bandlid, Mathias Hemmingby. Zijn doel? “The whole reason behind Eldamar is that the listener can connect with the music in a very emotional way and combine it with nature. Then you will drift away in Your own dreams.”

Arcane Roots – Matter (Melancholia Hymns)

Niet schrikken he? Het is geen Queen ofzo. Het is ook niet per se metal, maar het heeft wel serieuze ballen om op deze manier progressive metal te combineren met pop. Beetje Muse op speed, zeg maar. Het driekoppige Arcane Roots doet di