🔸 معناي ازدواج

مقاله 46 خودشناسی جنسی

ازدواج در معنای لغتش عبارت است از دو تا شدن و دوتائی زیستن . این ھمان ھستی من – توئی است . آدمی تاقبل از ازدواج یک ھستی منی دارد و فقط من است و در خویش زندگی می کند و برای خویشتن . 

ھمه اعمال و روابطش برای خودش می باشد و در قلمرو روانش جز خودش کسی وجود ندارد الا اینکه درخدمت خودش باشد . زندگی قبل از ازدواج یک زندگی خود - محور است یعنی یک زندگی کافرانه و کور و‌ دربسته است . و خدای یک فرد مجرد ھم چیزی جز ھوای نفس و شیطان او نیست . خدای « من » ابلیس است . ازدواج یعنی دو تا شدن و برای ھمسر زیستن . این ھمان ھستی برای دیگری است و در ھمه امور « من » بایستی برای دیگری و موافق با دیگری باشد . پس ازدواج قلمرو خود شکنی و از خود گذشتگی است لذا ازدواج دارای ماھیتی تماماً دینی می باشد و متکی بر تقوا و خویشتن داری است و لذا ازدواج از بنیادھای اصلی دین است و عرصه خودآزمائی و تزکیه نفس و خود شناسی می باشد تا اینکه اوی رابطه ( ھو _خداوند ) آشکار شود . کسی که این حق را در ازدواج درک و تصدیق نکرده باشد از ھمان آغاز با ھمسرش درگیر می شود و به بن بست و ندامت می رسد و ھرگز به قلمرو و ھویّت ( الهیّت ) رابطه نمیرسد و خدا را نمی شناسد . این حیات و ھستی در دیگری از ھمان نخستین رابطه جنسی بطرزی حیرت آور رخ می دھد و ھر یک از طرفین دچار احساس از خود بیگانگی در دیگری می شود . این از خودبیگانگی عرصه آزمون خویشتن در دیگری و با حضور دیگری است . و لذا ازدواج را بایستی جدّی ترین قلمرو خودشناسی دانست و آنکه حق این امر را نداند ازدواج را امری بیهوده و بلکه خطرناک و تماماً عذاب می یابد و پشیمان می شود و این زندگی ھنوز آغاز نشده به پایان خود میرسد . کسی که فقط به قصد آرزو و برنامه ھای شخصی خود ازدواج می کند ھرگز ازدواج نکرده است . زن و مرد ھر یک به مثابه آئینه نفس ھمدیگرند و ھر یک در نیازی که به طرف مقابل دارد به محک زده می شود که تا چه

حدی صادق است و وظایف انسانی و اخلاقی خود را می شناسد و دارای عهد و وفای به ھمسر خود و نیازھای خویشتن است .

آنچه که در ازدواج به محک می خورد کبر و غرور و منیّت طرفین است پس این یک واقعه تماماً دینی و اخلاقی است و فقط انسان متعهد به آداب و اصول اخلاقی و دینی می تواند از پس این واقعه بر آید و لاغیر . ازدواج کارخانه ایست که بایستی از بطن رابطۀ من – توئی موفق به کشف

او ( ھو – خدا ) شود . کسی که ھمسرش را فقط وسیله ای برای خوشبختی خود پنداشته ازدواج را درک نکرده و در حد آن به عذاب می افتد و دچار کینه و نفرت می شود و ازھمان آغاز در طلاق است . ازدواجی که بر اساس حقوق و اصول و ارزش ھای دینی و اخلاقی بنا نشود محکوم به شکست است . ازدواجی که در آن ھر یک از طرفین عزت و ارزش خود را بر از خود گذشتن بنا نکند این واقعه سرنوشت ساز را درنیافته است . در ازدواج ھر یک از طرفین بایستی در مسابقه ایثار و از خود گذشتگی باشد . آنکه ایثارگرتر و متواضع تر است ولایت رابطه را بدست می گیرد و امام خانه می شود . تنھا حقی که ازدواج را تبدیل به واقعه ای بھشتی می کند ایثار متقابل است . حق زناشوئی بر محور از خود گذشتگی قرار دارد و این حق ھر چه وسیع تر و خالص تر شود این رابطه پایدارتر و عزیزتر می شود و قلمرو رشد و تعالی معنوی می گردد بشرط اینکه ایثار بر مبنای اصول دین و اخلاق باشد نه بر اساس بولھوسی و فسق و فجور . در ھر ازدواجی معمولاً یک نفر در مقام عاشق قرار دارد که معمولاً مرد است و آنکھ عاشقتر است بایستی ایثارگرتر باشد تا بتواند ولایت و رھبری معنوی و دنیوی زندگی را بر عھده گیرد . خانه ای که امام و رھبر ندارد بی صاحب و بی اراده و بازیچه است . ولایت و رھبری معنوی و عاطفی فقط محصول از خودگذشتگی و ایثار و تقوا می باشد و لا غیر . بھرحال آنچه که ماھیت این رھبری را تعیین می کند نه افکار و باورھای شخصی بلکه اصول و موازین عقلی و دینی و اخلاقی است . بمیزانی که این اصول در طرفین رابطه ادا می گردد این ولایت معنوی ازجانب خداوند بر این رابطه واقع می شود و رابطه را ھدایت می کند . در ھیچ رابطه ای ھمچون ازدواج حضور خداوند درک نمی شود یابواسطه رحمت و برکات و یا از طریق غضب و عذاب . ازدواجی که بر اساس ھوسبازی و فسق و فجور بنا شود مشمول عذاب الھی می گردد و عذاب النار بر پا می شود و ھرخانه ای یک قطعه از دوزخ می شود که ھمه اعضایش را می سوزاند . حق و لزوم دین و اخلاقیات در ھیچ جائی به اندازه خانواده بارز و واجب نیست .

✓ برگرفته از کتاب دائرةالمعارف عرفانی _ جلد اول _ فصل اول _ فلسفه آدم و حوا

« اثر استاد علی اکبر خانجانی »

🔸 زناشوئی یاقیامت نفس  مقاله ۴۵

آنگونه که در قرآن می خوانیم کانون کفر و ایمان و پاکی و پلیدی و معرفت و حماقت و ... ھمانا دل آدم است . و دل آدمی فقط در واقعۀ عشق زنده میشود و به فعل می آید و لذا ھمه صفات انسان را برون افکنی نموده و آشکار می کند . بی تردید نخستین جهان حاکم بر نفس انسان ھمان امارگی و فسق و ستم است که از دل به مثابۀ درب نفس ، خروج می کند . بنابراین عجب نیست که جھان زناشوئی چیزی جز بروز اشد جهل و جنون و شقاوت کبر و پلیدی نیست . و زن و شوھر متقابلاً ھمچون لباس ھمدیگرند تا در جامعه رسوا نشوند و ھر آنچه که در جامعه رسوا می شود سطحی ترین بخش این برون افکنی کفر میباشد . زناشوئی قلمرو قیامت دنیای نفس است . زن و شوھر ناپاکی های نفس اماره را در ھمدیگر برون افکنی و تخلیه می کنند و بدین لحاظ به مثابه دستمال کاغذی کثافات نفس ھمدیگرند . این استفراغ نفس گاه صبر و تحمل متقابل را به پایان میرساند و رشته زندگی را می گسلد چه پنهان و چه آشکار . و ترجیح میدھند که از ھم فاصله بگیرند و بیش از این شاھد بروز ناپاکی ھا و جنون خود نباشند . در این جدائی ھای رسمی و غیر رسمی ھر کسی در واقع از خودش می گریزد تا شاھد بدتر از اینها نباشد . و این گریزی بس احمقانه است زیرا ھر کسی بالاخره این ناپاکی ھای به فعل آمده نفس خود را در جائی برون افکنی می کند که رسوا می گردد . آدمی اگر صبور و متعهد به زندگی باشد بالاخره این استفراغ به پایان میرسد و نوبت ظهور طبقات پاکتر و زیبای نفس میرسد . حق ماندگار زناشوئی ھمین برون افكنی ھاست و تطهیر نفس .

✓ برگرفته از کتاب دائرةالمعارف عرفانی _ جلد اول _ فصل اول _ فلسفه آدم و حوا

« اثر استاد علی اکبر خانجانی »

🔸 نفاق دینی زن

مقاله 44 خودشناسی جنسی

دین در نزد زن یا راه رسیدن به عصمت است و یا ابزاری در خدمت محبوبیت و دلبری از مرد . در جوامعی که دین دارای ارزش است بسیاری از زنان پس از نومید شدن بواسطه ناز و دلبری ھای فاسقانه ، متوسل به دین می شوند تا بتوانند مردی را به دام بولهوسی خود اندازند و از این طریق او را به پرستش خود بکشانند . و این اشد نفاق و کید عظیم زن است و او را به اشد عذاب و رسوائی می کشاند زیرا دین ھمانا راه فائق آمدن بر ناز و دلبری و بولھوسی و تسلیم ولایت شوھر شدن است . اینک استفاده از دین بر علیه دین به منزله اشد پلیدی و مکر می باشد تا زن تحت عنوان دین و عصمت و ولایت پذیری بخواھد مردش را تحت ولایت و بولھوسی خود آورده و او را از حق پرستی ساقط کند و به پرستش خود در آورد . چنین زنانی در جوامع مذھبی بسیار فراوانند و عرصه اشد نفاق و فحشاء پنھان در لباس دین ھستند و بزرگترین دشمنان دین در یک جامعه محسوب می شوند . او تظاھر به عصمت در جامعه می کند تا در نهان شوھرش را مرید خود نماید . و این عصمت ضد عصمت است و نھایتاً به فاحشگی آشکار می رسد . 

این زنان در تاریخ صدر اسلام نیز وجود داشتند که به اشد عذاب و رسوائی رسیدند عایشه ھمسر پیامبر ویا قطامه از اسوه ھای مشھور این نفاق زنانه ھستند . این زنان چون ناکام شدند و نتوانستند مرد را تحت

ولایت شیطانی خود آورند دست به انتقام زده و باز بواسطه بی عصمتی و پرده دری از مرد انتقام می ستانند در حالیکه فقط خود را رسوا و ھلاک می کنند . زنانی که حجاب را وسیله ای برای دلبری و حربه ای بر علیه شوھر می کنند و در واقع می گویند که : یا تسلیم اراده من شو و گرنه بی حجاب می شوم و آبروی تو را می برم . اینان بدترین عاقبت ھا را دارند ‌‌.

✓ برگرفته از کتاب دائرةالمعارف عرفانی _ جلد اول _ فصل اول _ فلسفه آدم و حوا

« اثر استاد علی اکبر خانجانی »

🔸 زن سرگردان بین عشق و پول 

خودشناسی جنسی مقاله 43

زن ھمواره در جستجوی مردی عاشق و پولدار است و در بین این دو امر سرگردان و بازیچه و مستهلک می گردد و ھرگز قادر نیست که بین این دو امر جمع کند و لذا به نفاق و چه بسا به فساد اخلاقی مبتلا می گردد . جمع بین عشق و پول مثل جمع بین خدا و خرماست و مشرکانه ترین تلاش ممکن در بشر است . و از آنجا که عمل مشرکانه ذاتاً محکوم به ابطال است لذا این نوع زنان دچار سرنوشتی پوچ شده و در غایت ریا و مکر حاصل از این اتحاد محال تباه می گردند . این محور شرک زنانه است . حقیقت اینست که مرد عاشق ھرگز ثروتمند نمی شود و مرد ثروتمند ھم عاشق نمی شود . ثروت اندوزی از فسق و شقاوت حاصل می آید و عشق و عاطفه را نابود می کند . به ھمین دلیل چنین زنانی جبراً بسوی فسق و خیانت می روند و بهترین وضع ممکن را داشتن دو مرد می دانند : مردی عاشق و مردی پولدار ! حال کغ عشق با پول به اتحاد نمی رسد پس مجبور به خیانت و زنا می شوند و این راز فسق و تباھی زنان

است . مرد پولدار را به شوھری می گیرند و با فاسقان خود در خفا مربوط می شوند . به ھمین دلیل این زنان ھرگز میل ندارند با عاشق خود ازدواج کنند . اینان به گمان خود با پول ازدواج می کنند ولی در خفا با عشق زندگی می کنند ولی غافل از اینکه مرد واقعًا عاشق ھرگز این نوع زنان را نمی پذیرد زیرا عشق ھمواره قرین پاکی و عصمت است . لذا این نوع زنان ھر دو را از دست می دھند و خسرالدنیا و آخرت میشوند . از این نوع زنان امروزه به وفور می یابیم مخصوصاً در کنار خیابان و عشرتکده ھا .

✓ برگرفته از کتاب دائرةالمعارف عرفانی _ جلد اول _ فصل اول _ فلسفه آدم و حوا

« اثر استاد علی اکبر خانجانی »

🔸 فرزند کمتر رفاه بیشتر !؟

 خودشناسی جنسی

 مقاله شماره42

بالاخره این شعار شیطانی تمدن مالیخولیائی غرب بر پیشانی کشور اسلامی ما ھم نشست . و براستی معلوم نیست که مبارزه ما با تهاجم فرھنگی غرب اصلاً چه معمائی است و اصولاً غرب زدگی یعنی چه و مبارزه با استکبار چه معمائی دیالکتیکی شده است . آنگاه که رفاه و سعادت و خوشبختی انسان جز از طریق فرمولهای اقتصادی و معادلات ریاضی قابل تعریف

نباشد سورۀ « تکاثر» تحقق یافته است : وای بر عدد پرستان که قبرستان را از یاد برده اند ! بگذریم . ازدواج و تشکیل خانواده بعنوان ھسته مرکزی و مهد و سرچشمه جوشان و مستمر تمدن بشری جز بر نیاز جنسی پدید نمی آید و جز بر این رابطه ادامه نمی یابد و جز با اختلال و نابودی روح این رابطه جنسی ھم نابود نمی شود . و اینک زن و مرد در ھر رابطه ای بایستی نگران تشکیل نطفه باشند که مبادا ما در اینجا از جنبۀ شرعی و عقیدتی و خداشناسی سخن نمی گوئیم بلکه از ابتدائی ترین نیاز جسمی وغریزی و عاطفی و روانی رابطه زناشوئی سخن می گوئیم که باشعار« فرزند کمتر زندگی بهتر» درمعرض نابودی قرار گرفته است که تنها راه حل قطعی این مالیخولیا در منظر این نگرش شیطانی عقیم ساختن جنسی است . بواسطه بیرون کشیدن رحم زن و یا بستن لوله مرد که دو نوع عقیم سازی جسمی روانی و یائسگی عمدی است . و البته عوارض مهلک روانی و جسمانی آن ھرگز به اطلاع مردم نمی رسد. بچه کشی بالاخره به خودکشی انجامید . آیا براستی چه شد که روزی از بابت فرزند بیشتر جایزه می دادند و حالا برای عقیم سازی

و سقط جنسی

جایزه می دھند . آیا حقوق بشر بر حقوق خدا فائق آمد ؟ « فرزند کمتر رفاه بیشتر » ھمان ازدواج نکردن و توجیه زنا می باشد.

🔸 نهضت زنان و مردان واقعی 

مقاله 41

امروزه درغرب نهضتی آغاز شده که موسوم به « زنان واقعی » است این زنان ھمان ھایي ھستند که در طی چند نسل تحت الشعاع ایدئولوژی برابری به تقلید از راه و روش مردان پرداختند و پنداشتند که بدینگونه ھمچون مرد به آزادی و قدرت می رسند ولی آنچه که در عمل رخ نمود بردگی و روسپی گری دوصد چندان و رایگان زن بود و زن مبدّل به ارزانترین کارگر و ابزار محض سکس مردان شد و بی خانمان گردید و استثمارش کامل شد و مادریت خود را نیز باخت . این زنان به زنانیّت خود بازگشته اند و درسر آغاز توبه از برابری ھستند . حقیقت اینست که ھمه تلاش ھای مردوار زن مثل تحصیل علم و فن و ھنر و اشتغال بیرون از خانه و فعالیت ھای سیاسی و امثالھم جملگی به نیّت محبوبیت بیش از پیش در نزد مردان بوده است و این امر را ھر زنی تصدیق می کند . زن ندانست آنچھ که او را در دل مردش محبوب می کند عصمت و وفا و صمیمیت اوست نه قدرت نمائی و کسب پول و تقلید میمون وار از ارزش ھای مردانه . زن ندانست که ارزش ھای مردانه زن ، دل مردان را بیزار می کند ھمانطور که زن واری مردان مدرن ھم موجب نفرت زنان است . لذا به موازات نھضت « زنان واقعی » شاھد پیداش نھضت « مردان واقعی » ھستیم . این بخود آئی تاریخی آنھم در غرب نشانه امیدی به نجات این تمدن از نابودی است . امیدواریم که زنان و مردان غرب زدۀ ما لااقل این نھضت را ھم مورد توجه و تأمل قرار داده و عبرت بگیرند .

✓ برگرفته از کتاب دائرةالمعارف عرفانی _ جلد اول _ فصل اول _ فلسفه آدم و حوا

« اثر استاد علی اکبر خانجانی »

🔸 آیا شوهر شما هم درکتان نمی کند ؟ مقاله ۴۰

 خودشناسی جنسی

« مرا اصلاً درک نمی کند ! » این حرف آخر ھمه زنهاست آنگاه که دیگر ھیچ بهانه بیرونی وجود نداشته باشد . و آنگاه دربه در و خانه به خانه و خیابان به خیابان و مرد به مرد در جستجوی کسی که آنها را درک کند ! یعنی چه کند ؟ چرا این دعوی از سالها بعد و چه بسا از نیمه دوم عمر زناشوئی رخ می نماید و یا لااقل بعد از ماه های عسل و عسل ھای پی در پی« مرا درک نمی کند » یعنی دیگر ناز مرا از برای ھر چیزی نمی کشد حتی از بابت اینکه من نفس می کشم و زنده ھستم . چرا حیات و ھستی مرا نمی پرستد ؟ چرا قدر مرا نمی داند ؟ این قدر البته ھیچ کمتر از پرستش خدایگونه نمی تواند باشد که قوه درک او را ارضاء نماید . فقط ریاکاری بشر است که درک شدنی نیست زیرا کسی علم غیب ندارد . اصولاً معنای درک کردن در فرھنگ بشر دقیقاً ھمان تصدیق کردن است . وقتی کسی گفتار یا رفتاری از ما را تصدیق و تمجید نمی کند ادعا می کنیم که ما را درک نمی کند یعنی احمق است و در حد وجود من نیست که بتواند مرا فھم نماید . زن ھم توقع تصدیق و تمجید و پرستش تمام عیار ھمه اعمال خود از جانب شوھر را دارد و این ھمان ناز کشیدن فزاینده است زیرا زن بواسطه ناز کشیدن شوھرش مستمراً بر نازش که تظاھر به بی نیازی و گاه تمارض است می افزاید یعنی مستمراً ریاکارتر و پیچیده تر می شود و لذا شوھر بیچاره اگر ھم قصد تصدیق بی چون و چرای او را ھم داشته باشد اصلاً منظورش را در نمی یابد تا او را به بیان تصدیق کند و در عمل ھم ارضاء نماید . در اینجاست که یک رابطه جنون آسا رخ می دھد که دیگر ھیچ جای ادراکی باقی نمی نهد چون بر ھیچ نیاز و احساس واقعی نیست و این عاقبت ریاست . اصولاً ھیچ ریاکاری درک نمی شود بخصوص ناز که لطیف ترین و پیچیده ترین ریاھا می باشد .

✓ برگرفته از کتاب دائرةالمعارف عرفانی _ جلد اول _ فصل اول _ فلسفه آدم و حوا

« اثر استاد علی اکبر خانجانی »

🔸 نازحق و ناز ناحق 

⁦▫️⁩ خودشناسی جنسی

⁦▪️⁩ مقاله شماره 39 

ناز به معنای رفتار یا گفتاری است که نیاز را کتمان کند . بنابراین بسته به اینکه آن نیاز کتمان شده حق باشد یا ناحق لذا ناز حاصل از آن ھم ناز برحق و ناحق است . مسلماً نیازھای بولھوسانه و عیاشانه و فاسقانه و زیاده طلبی ھا و حرص ھا اگر کتمان شوند عین حقاست و این دقیقاً تقواست و رفتار حاصل از این ناز ھم حیاو خویشتن داری است و این عین ازخودگذشتگی می باشد . و اما نیازھای واجب و غریزی بشر در رابطه با کسانی که برآورده شدنشان موجب خود فروشی و فسق وتبھکاری و دزدی نباشد اگر کتمان شود عین کفر است و مکر و تکبّر و اشد خودپرستی احمقانه است . مثل نیاز جنسی زن و شوھر به یکدیگر و یا نیاز به محبّت و نیازھای مادی که بر آورده شدنش مقدور ومیسر می باشد . کتمان این نیازھای روزمره که اساس معنوی زندگی است عین ناز ناحق می باشد که معلول تکبّر و کفر است و فرد ناز کننده می خواھد بدون آنکه نیازش را بیان و عیان کند طرف مقابلش برآورده سازد و لذا ھیچ تعهدی ھم به فرد مقابل نداشته باشد . لذا این ناز ناحق برخاسته از گریز ازوظیفه و عهد و وفاست و عملی شیطانی و پلید و ستمگرانه است که ھمه زنان کافر به آن مبتلا می باشندو زندگی زناشوئی را مبدّل به جهنّم سوء تفاھم ھا می کنند و خود را در قحطی عاطفی قرار داده که ھمین قحطی یا موجب افسردگی و یا موجب روسپی گری پنهان است . و اما طرف دیگر ناز زن ھمانا نازکشی مردان است و فقط مردان مؤمن با معرفت و حق پرست می توانندناز ناحق زن را نکشند و او را دیوانه و روسپی صفت نکنند و بلکه وی را مجبور به صدق و بیان صمیمی نیازھایش سازند . بی تردید زن کافر و متکبّر و وظیفه نشناس بدون ناز کردن و کشیده شدن نازش احساس نابودی می کند و این ھمان روسپی صفتی اوست که بالاخره او را یا روسپی می کند یا دیوانه .

✓ برگرفته از کتاب دائرةالمعارف عرفانی _ جلد اول _ فصل اول _ فلسفه آدم و حوا

« اثر استاد علی اکبر خانجانی »

🔸 زندگی دزدکی زن آزادیخواه (خودشناسی جنسی) مقاله شماره 38

زنی که شوھر می کند تا شوھرش او را خوشبخت سازد و این خوشبخت سازی را برای شوھرش یک وظیفه می داند بی آنکه برای خودش چنین وظیفه مقابلی قائل باشد . زنی که شوھر را ھمچون یک کالا یا

بانک می نگرد . زنی که فقط برای نیازھای مادی و اقتصادی و سیاسی ازدواج می کند و شوھرش را فقط کسی می داند که باید نیازھایش را ارضاء کند بی آنکه خودش را دارای ھیچ وظیفع قلبی نسبت به شوھر بداند ھمچون یک دزد وارد زندگی زناشوئی می شود . ھمچون دزدی که به کاه دان زده است . او قبل از ازدواجش ھمچون یک دزد جنسی زیسته و حالا ھمچون یک دزد حرفه ای شوھر می کند . زنی که شوھر را ولی زندگی خود نمی داند نگاه جنسی اش به شوھر ھم از روی ھیزی است ھمانطور که اصولاً دزدی و ھیزی دو صفت دوقلو در بشرند و ھر انسان دزدی دارای ھیزی ھم ھست و بالعکس . زیرا ھیزی ھم دزدی ناموس است . چنین زنی در رابطه جنسی با شوھر ھم از ھیکل خودش ھمچون یک تن لش سوراخ دار و یک طعمه استفاده می کند و این عین ھیزی و روسپی گری است که یک دزدی جنسی و عاطفی می باشد . او بتدریج مبدّل به یک دزد در روزمرگی زندگی می شود . چنین زنی در سراسر زندگیش جز چاپیدن شوھر کار و منظوری ندارد زیرا ازدواج در نظر و نیّت او یک

سیاست اقتصادی و نوعی اقتصاد سیاسی – جنسی است . او ھمواره در رابطه با شوھرش یک تابلوی عبوس و متحرک است که می گوید : بمن نزدیک مشو ! امروزه بسیاری از زنان مدرن بواسطه استقلال

معیشی و آزادی جنسی که دارند ازدواج را برای خود نه یک وظیفه دینی و اخلاقی و اجتماعی می دانند و نه حتّی یک معامله جنسی . ازدواجشان پس از ولگردی ھا و ھلاکت نفس فقط بخاطر آتیه اقتصادی و ھویت اجتماعی رخ می دھد کع طبعاً تماماً با اکراه و جبر و لذا با مکر و حیله و سیاست است . برای آنھا ازدواج

آخرین کار است و لذا ظرف ھمه بولھوسی ھا و تبهکاری ھاست و بنابراین در این آخرین تجارت رذیلانه خود می گندند ومبّدل به یک شیطان واقعی می شوند . 

✓ برگرفته از کتاب دائرةالمعارف عرفانی _ جلد اول _ فصل اول _ فلسفه آدم و حوا

« اثر استاد علی اکبر خانجانی »

🔽مردان زن - ذلیل و زنان مرد – ذلیل مقاله 37 خودشناسی جنسی

یکی از بزرگترین عذاب کفر مرد ھمانا افتادن ب اسارت و بندگی زن است که در فرھنگ ما معروف به مردزن – ذلیل است . این زن – ذلیلان بر حسب ظاھر رفتار قلدر منشانه ای نسبت به زن خود بروز می دھند

و چه بسا زبانی ھتاک و دست بزن ھم دارند که به نوعی انتقامجوئی از این اسارت و ذلّت است و نیز پنھان داشتن این واقعیت از چشم دیگران . این مردان بظاھر زن را نفی و لعن می کنند و در خفا برده و

مرید ھوسھای او ھستند . این سیمای زن – ذلیلی مرد در فرھنگھای سنتی است و  اما در جوامع وفرھنگ مدرن این ذلّت مرد بروزی معکوس دارد یعنی بظاھر مرید و چاپلوس زن خود ھستند و در پنھان وی را شکنجه می کنند .زن – ذلیلی در واقع ابتلای مشترک زن و مرد به بولھوسی و عیاشی و کفر و فسق متقابل است . زنانی که در زندگی با این نوع مردان قرار دارند نیز زنان مرد – ذلیل می باشند و ھمان واکنش دوگانه را بسته به شرایط اجتماعی بروز می دھند یعنی یا بظاھر مطیع و چاپلوس مرد ھستند و در خفا انتقام می گیرند ویا بالعکس . ھر مرد زن – ذلیلی با یک زن مرد ذلیل زندگی می کند . زن - ذلیلی و مرد – ذلیلی بیان دیگری از زن سالاری و مرد سالاری است که دو روی سکه کفر سالاری در زناشوئی می باشد که در ھرجامعه ای یک صورت آن بیرونی است و صورت دیگرش مخفی می باشد . وضع دیگر ھمان حق سالاری می باشد که ولایت و محبّت متقابل زن و شوھر با یکدیگر است .

⁦⬅️⁩ برگرفته از کتاب دائرةالمعارف عرفانی _ جلد اول _ فصل اول _ فلسفه آدم و حوا

«اثر استاد علی اکبر خانجانی»