มีคนมาปรึกษาว่า วันนี้อยากมาขอกำลังใจค่ะ แฟนตรวจเจอว่าเป็นมะเร็ง เราสองคนมีกันและกันแค่ 2 คน แต่งงานอยู่ด้วยกันมา 7 ปี พอรู้ว่าเขาเป็นมะเร็ง มันก็เหมือนโลกจะดับสูญไปเลย แต่ตัวเขาเป็นกลับกลายเป็นไม่มีอาการว่าทุกข์ใจ เขาบอกให้เราปล่อยวางอะไรจะเกิดก็ต้องเกิด เขาทำใจยอมรับได้ แต่บอกตรง ๆ เราเองที่ทำใจยอมรับไม่ได้ มันรู้สึกแย่มาก ๆ ถ้าวันนึงเสียเขาไปด้วยโรคนี้ จริงอยู่ว่าตอนนี้เราคิดไปไกล ฟุ้งซ่านมากกลัวเขาจากไปจริง ๆ หมอบอกว่าเป็นระยะที่ 3 แล้ว ยิ่งทำให้เครียดเข้าไปใหญ่ ได้แต่นอนร้องไห้จริง ๆ ค่ะ อยากรู้ว่าจะทำใจกับเรื่องนี้ยังไงได้บ้างคะ

- เราทุกคนต้องจากโลกนี้ไป ไม่ว่าช้าหรือเร็วนี่คือสัจธรรมของชีวิต

- มะเร็งระยะที่ 3 ถ้าร่างกายของเรารับยาได้แล้วมีการตอบสนองที่ดีเยี่ยมก็มีโอกาสรักษาหายได้

- ปัญหาในตอนนี้คือจิตเราฟุ้งซ่านไปมาก เหมือนว่าปัญหามันยังไม่เกิดแต่เราก็ตีโพยตีพายไปก่อน

- ลองสอบทานเรื่องการเงินเอาไว้ เตรียมตัวเอาไว้ตั้งแต่เนิ่น ๆ รู้วันจากโลกนี้ไปย่อมดีกว่าไม่รู้อะไรเลย

- ธรรมะคือชีวิต และชีวิตก็คือธรรมะ ไม่มีสิ่งใดในโลกแยกออกจากสิ่งนี้ออกไปได้ นั่นคือหน้าที่ของเราที่ต้องเรียนรู้