มีคนมาปรึกษาว่า สวัสดีครับ ผมมีเรื่องจะปรึกษาหน่อยครับเกี่ยวกับครอบครัว เรื่องมีอยู่ว่าบ้านผมกับบ้านแม่อยู่ติดกัน บ้านแม่เปิดร้านขายของชำ ส่วนตัวผมทำอยู่สนามบินซึ่งงานผมเนี่ยอยู่กับแดดเกือบตลอดเวลา เวลาผมเลิกงานแม่จะเรียกให้ผมมานั่งที่ร้านช่วยขายของ ก่อนหน้านี้ผมก็ช่วยเกือบทุกวัน พอหลัง ๆ มานี้ไฟลท์บินที่ทำงานเพิ่มขึ้นซึ่งมันก็เหนื่อยมาก ๆ พอผมเลิกงานมาผมก็เข้าบ้านไปอาบน้ำนอนพักผ่อน แต่ก็ไม่เคยได้นอนเต็มอิ่มเพราะแม่มาปลุกให้ช่วยขายของที่ร้านตลอด หลัง ๆ นี้ผมไม่ไปช่วยเขาที่ร้านเพราะเหนื่อยจากงานมาก แล้วเขาก็พูดกับผมว่า เลิกงานแล้วมาช่วยที่ร้านด้วยไม่ใช่เลิกงานแล้วจะเอาแต่นอนกับนอนไม่ช่วยอะไรเลย หลังจากวันที่เขาพูดแบบนี้กับผม พ่อแม่ก็ไม่ยอมคุยกับผมเลย คือที่บ้านไม่มีใครคุยกับผมเลยจะ 1 เดือนแล้ว ที่ครอบครัวไม่คุยกับผมเพราะผมไม่ไปช่วยเขาขายของ ปกติเวลากินข้าวแม่จะเรียกมากินตลอด คือตอนนี้ผมเหมือนรู้สึกว่าไม่มีครอบครัวเลย รู้สึกว่าเขาทำให้ผมไม่มีตัวตนแถมผมก็เป็นลูกคนกลางด้วย คือตอนนี้ควรทำยังไงดีครับ ไม่ใช่ว่าผมไม่อยากช่วยขายของนะ แต่ผมทำงานมาเหนื่อยแล้ว ผมก็บ่นกับที่บ้านไปหลายรอบ หรือผมควรจะไปเช่าบ้านอยู่ที่อื่นดีครับ ขอคำแนะนำหน่อยครับ ท้อแท้มืดมนหนทางไปหมดเลย

- หากว่าปัญหามันมาจากภายใน เราก็จำเป็นจะต้องแก้ที่ภายในไม่ใช่ภายนอก

- รับรู้ให้ได้ว่าโลกเราใบนี้สอนใจเราว่า เราต้องปรับตัว พยายามให้เต็มที่แล้วให้ผลมันออกมาเอง

- วันนึงถ้าเราหนักเอาเบาสู้จริง ๆ แล้วเราเกิดไม่สบาย เป็นลมไปต่อหน้าต่อตาพ่อแม่เขาก็น่าจะเห็นใจเราบ้าง

- แต่จริง ๆ มันก็ไม่จำเป็นจะต้องให้ถึงขั้นนั้น เราก็ให้เขารับรู้ว่าเราไม่ไหวผ่านการสื่อสารให้ถูกต้อง

- ทั้งนี้ ปัญหาครอบครัวเป็นปัญหาที่แก้ไขได้ยากมันขึ้นอยู่กับการสื่อสาร และการตีความทั้งหมดด้วย

ข้อความโพสต์จาก Morgan Housel ได้เขียนข้อความไว้ว่า "ไม่จำเป็นจะต้องสนใจเกี่ยวกับสิ่งชั่วคราว ให้ใส่ใจกับอะไรที่มันยั่งยืนและยาวนาน เพราะนั่นเป็นสิ่งที่เรามักจะประเมินมันต่ำไป"

- ในความเป็นจริงแล้วทุกสิ่งล้วนชั่วคราวไม่ใช่เพียงแต่มันไม่ยั่งยืน แต่มีน้อยมากที่ยั่งยืนจริง

- ถ้าหากว่าเราไม่สามารถหาสิ่งที่ยั่งยืนได้ เราก็ควรที่จะล้อไปกับความไม่แน่นอนนั้นต่อไป

- การโต้คลื่นกับปัญหาชีวิตเป็นทักษะชั้นสูง ที่คนน้อยคนพยายามจะเรียนรู้มัน แต่มันสำคัญอย่างมากในอนาคต

- เราควรจะประเมินในการตามล่าหาความยั่งยืนให้มากเข้าไว้ อย่าไปคิดว่ามันมีน้อยแล้วก็ตีความว่าไม่จำเป็นต้องหา

- สิ่งมีชีวิตต้องการ การปรับตัวให้มันเพิ่มความมั่นคงมากยิ่งขึ้น เพราะเมื่อเรารับรู้ว่าไม่มีอะไรแน่นอน เราจึงอ่อนไหวกับสิ่งที่แน่นอน

หนังสือ The Wellness Trap: Break Free from Diet Culture, Disinformation, and Dubious Diagnoses, and Find Your True Well-Being ของ Christy Harrison

- เมื่อร่างกายส่งสัญญาณเตือนบางอย่าง ให้เราปฏิบัติตามแต่โดยดีโดยไม่มีข้อแม้

- การลดน้ำหนักแบบไหนที่ดีที่สุด และส่งผลดีที่สุดจริง ๆ ตามฉบับนักโภชนาการ

- หุ่นดี หรือว่าร่างกายแข็งแรง นั้นแตกต่างกัน เรียนรู้ที่จะทานอาหารตามร่างกายไม่ใช่หุ่น

- การซื้อคอร์สลดน้ำหนัก เข้ายิมโดยไม่รู้ว่าเป้าหมายของร่างกายเราคืออะไร มักจะลงเอยแบบเดิมเสมอ

- ฟังพอดแคสต์เกี่ยวกับโภชนาการเอาไว้บ้าง วัฒนธรรมการกินที่เปลี่ยนแปลงไปมักจะไม่ค่อยกลับมาแบบเดิม

มีคนมาปรึกษาว่า สวัสดีค่ะ ถ้าพ่อแม่แฟน รู้สึกชอบแฟนเก่าของแฟนเรา มากกว่าตัวเราเองจะทำยังไงดี ไม่ว่าเราจะทำดีแค่ไหน พ่อกับแม่แฟนก็ไม่เคยเปิดใจให้เราเลยค่ะ ขนาดวันรับปริญญาของลูกชายเขา เขายังไม่ให้เราไปด้วยเลย แต่เขากลับชวนแฟนเก่าของแฟนเราลงสตอรีด้วย เหมือนตั้งใจจะให้เราเห็น แต่เรารู้สึกแย่ไปกว่านั้นที่ว่ามันมีอยู่วันนึง ไปทานอาหารด้วยกัน แฟนเราก็ตักกับข้าวให้พ่อ พอเราตักไปให้พ่อเขากลับเอาไปไว้ที่เดิม คือเราเลยทำตัวไม่ถูกเพราะเราไม่เคยเจออะไรแบบนี้ แล้วแฟนเราก็ไม่เคยอยู่ข้าง ๆ เราเลย เอาแต่พูดว่าให้เราพิสูจน์ตัวเองต่อไป แต่ตัวแฟนก็ไม่คิดจะไปบอกพ่อแม่เลยว่าเราไม่โอเค เราต้องเลิกกับเขาทั้งที่ยังรัก เพราะคิดว่าถ้าอยู่แบบนี้ต่อไปเราคงไม่มีความสุข แต่พอออกมามันรู้สึกเจ็บมากเลยค่ะ เสียใจมาก ๆ เลยค่ะ

- ปัญหาใหญ่ของความสัมพันธ์ที่เรียกว่าแฟน นั่นคือมันไม่มีน้ำหนักสำหรับครอบครัว

- บางคนก็แสดงออกชัดเจนว่าไม่ชอบเรา มันขึ้นอยู่กับเราว่าต้องทำอะไร กับอย่างไรต่อไป

- คนที่จำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องอยู่ข้าง ๆ เราก็คือตัวแฟนเราเอง ไม่ใช่ว่าเราจะลุยเดี่ยว เพราะงานนี้ไม่ใช่งานเดี่ยวแต่มันคืองานคู่

- เราต้องแยกแยะว่า สิ่งใดที่ควรอดทนหรือไปต่อ ไม่ใช่ทุกสิ่งทุกอย่างควรจะทนหรือควรจะไปต่อ ต้องสังเกตให้ดี

- รับรู้ว่าปัญหาทั้งหมดอาจจะอยู่ที่ตัวเราเอง เช่น ผิดที่ผิดเวลา บางทีสถานที่ที่มันไม่ใช่ที่ของเราจริง ๆ มันจะแสดงให้เรารับรู้เลยทันที

ข้อความโพสต์จาก Ray Dalio ได้เขียนข้อความไว้ว่า "ในธรรมชาติ พายุที่มาล้างบางมันจะเป็นเหตุการณ์ใหญ่ที่เกิดขึ้นไม่บ่อยนัก มันจะชำระล้างทุกสิ่งที่เติบโตแม้กระทั่งในเวลาที่ดีเยี่ยมที่สุด บางทีต้นไม้ย่อมต้องการพายุเพื่อความยั่งยืน พอปราศจากมัน มันก็จะทำให้ต้นไม้นั้นเติบโตอย่างอ่อนแอ แล้วมันทำให้พอมันจะโตก็จะถูกยับยั้งต่อไป มันคล้ายกันกับบริษัทเลย เมื่อใดที่เกิดสิ่งที่ไม่ดีขึ้นการตัดทอนบางสิ่งไปแล้วรักษาชีวิต จะทำให้แข็งแกร่งขึ้น แล้วก็ย่อมจำเป็นต่อคนในองค์กรนั้น ๆ ด้วยเสมอ ไม่ว่าจะเป็นการเอาตัวรอดซึ่งก็จะหลีกเลี่ยงไม่ได้ และมันย่อมยอดเยี่ยมในท้ายที่สุด แม้กระทั่งเป็นสิ่งที่ดูแย่ในวันนั้นก็ตาม"

- เข้าใจพลังของพายุที่ชำระล้างสิ่งในชีวิตให้จงได้

- ทำใจยอมรับว่าการเปลี่ยนแปลงเป็นเรื่องของธรรมดาของชีวิต

- แล้วการที่เราจะรับมือกับปัญหาได้ เราก็ต้องเตรียมตัวและเตรียมใจไว้เสมอ

- พายุคือตัวแปรหนึ่งของชีวิต เปรียบเทียบกับอุปสรรค หรือปัญหาใหญ่ ๆ ที่เราจะต้องผ่านไปให้ได้

- ไม่ใช่ทุกคนที่จะมีพลังใจในการต่อสู้กับปัญหาทุกรูปแบบ ทำความเข้าใจว่าแต่ละคนจะมีภูมิต้านทานไม่เท่ากัน

หนังสือ Understandable Economics: Because Understanding Our Economy Is Easier Than You Think and More Important Than You Know ของ Howard Yaruss

- ยุคสมัยของทุนนิยม เราตระหนักรู้มันมากน้อยเพียงใดแล้วเราควรเข้าใจอะไรบ้าง

- ความเข้าใจเชิงพื้นฐานอาจจะเป็นสิ่งที่เราต้องเข้าใจมันระดับนึง นั่นคือไม่มีใครที่อยู่นอกเหนือระบบนี้เลย

- ทำไมการเงินถึงมีส่วนเชื่อมโยงสำคัญกับเศรษฐศาสตร์ แล้ววิชานี้ยังเชื่อถือได้จริง ๆ ไหม

- กำแพงภาษี กรอบภาษี รวมไปถึงการแข่งขันทางการค้า ทั้งหมดคือทักษะของการเอาตัวรอดของประเทศนั้น

- คนทุกคนจำเป็นจะต้องเรียนรู้วิชาความเข้าใจเศรษฐศาสตร์กันทุกคน ไม่ใช่ใครคนใดคนหนึ่ง แต่ต้องเราทุกคน

มีคนมาปรึกษาว่า ขอคำแนะนำหน่อยนะครับ แฟนนอกใจหลายรอบ พอจับได้ทีไรจะหยิบข้อเสียออกมาพูดตลอดเลย ว่าเป็นสาเหตุที่ทำให้คุยกับคนอื่น ผมแปลกใจว่าทำไมถึงยังอยู่กับผมอยู่ ผมให้อภัยเขา แต่ภาพในหัวผม มันยังรู้สึกค้างคา เห็นแช็ตที่เรียกว่าที่รัก มันทำใจยอมรับไม่ได้ อยากปรึกษาหน่อยครับว่าจะจัดการปัญหานี้ยังไงดี

- ปัญหาของแฟนนอกใจก็คือ มักจะมีข้ออ้างว่าเราเป็นต้นเหตุทั้งหมด เพราะเราเองคนเดียว

- แต่ความเป็นจริงไม่ใช่แบบนั้นทั้งหมด เพียงเพราะไม่มีใครอยากจะโทษตัวเองที่ไม่รู้จักพอ

- คำว่าไม่พอเป็นทั้งหมดของปัญหา เมื่อเรามีแฟนก็ควรมีคนเดียว เพื่อลดปัญหาลงแต่ความจริงไม่ใช่แบบนั้น

- ลองสำรวจตัวเราเองว่า เราอยากหยุดกับคน ๆ นี้หรือความสัมพันธ์นี้ไหม ไม่ใช่โทษแต่คนอื่นอย่างเดียว

- ไม่มีใครผิดหรือถูกในแง่มุมของความสัมพันธ์ การรักษา เยียวยา หรือผดุงดูแลความสัมพันธ์เป็นเรื่องของคนสองคน

ข้อความโพสต์จาก James Clear ได้เขียนข้อความไว้ว่า "คำถามไม่ควรจะเริ่มว่า ฉันจะประสบผลสำเร็จได้ไหม แต่มันควรจะเป็น อะไรที่ฉันควรที่จะพยายามไปกับมัน"

- เมื่อประสบผลสำเร็จอย่างใดอย่างหนึ่งแล้วในชีวิต เราจะค้นพบว่ามันก็แค่นั้นเอง

- ระหว่างทางสำคัญกว่าปลายทาง ดื่มด่ำเหตุการณ์ระหว่างทางด้วย ไม่ใช่เผชิญแต่ความคิดของเราอย่างเดียว

- โจทย์ยากที่สุดในชีวิตก็น่าจะเป็นปัญหาของตัวเราเองตัดสินตัวเองไป โดยผ่านสังคมนั้นบอกกล่าวมายังที่ตัวเรา

- ความพยายามเป็นเหมือนคันเร่ง ปัญญาเป็นเหมือนทิศทาง แปลว่าเราจะมีแต่ความพยายามอย่างเดียวไม่ได้ต้องมีปัญญาร่วมด้วย

- ทั้งนี้ ความสุขหรือความทุกข์ไม่ได้อยู่ที่ตัวเราให้ค่าอย่างเดียว แต่เป็นจิตใจที่บ่มเพาะให้แข็งแกร่งมากขึ้นระหว่างทางรึเปล่า

หนังสือ You and Your Adult Child: How to Grow Together in Challenging Times ของ Laurence Steinberg

- ลูกโตขึ้น และงานของพ่อแม่ไม่เคยจบ ใครที่กำลังเลี้ยงลูกจากวัยเด็กไปสู่วัยรุ่นย่อมตระหนักดี

- นักจิตวิทยาพัฒนาการเด็กวัยรุ่นก็คือ นักจิตที่พยายามทำความเข้าใจฮอร์โมนรวมไปถึง การตัดสินใจของสมอง

- ผู้ปกครองทุกคนย่อมประสบปัญหาคล้าย ๆ กันก็คือ ทุกคู่ที่มีครอบครัวหรือลูกครั้งแรก ก็จะไม่ค่อยเข้าใจปัญหาที่เกิดขึ้น

- เด็กก็มีหลายนิสัย หลายการแสดงออกมันอยู่ที่เรามองว่าเราควรจะตัดสินใจอย่างไรต่อเหตุการณ์นั้น ๆ ตามบริบทที่เราครอบครอง

- ทดลองในกรอบแคบ การเลี้ยงดูมันไม่ใช่เราต้องให้เขาโตขึ้นเป็นคนที่ดีในสังคม แต่ต้องเข้าใจว่าเด็กแต่ละคนไม่ใช่คนดีในแบบของเราเท่านั้นเอง

มีคนมาปรึกษาว่า สวัสดีค่ะ วันนี้มีเรื่องมาขอคำปรึกษาค่ะ พอดีว่าเรากับแฟนคบกันมา 6 ปี คือต้องบอกก่อนเลยว่าที่คบกันไม่ได้เริ่มต้นจากความรัก เราไม่ได้รู้สึกรักเขาตั้งแต่แรก แต่คบเพราะความดีของเขาค่ะ แต่พอคบกันไปเรากลับไม่มีความสุขเลย มันกลับกลายเป็นเราที่ต้องการและโหยหาความรักอยู่คนเดียวตลอด เหมือนว่าอยู่คนเดียวในความสัมพันธ์นี้ เวลามีใครมาคุยด้วยนิดหน่อยก็รู้สึกดีด้วยแล้ว เคยเปิดใจคุยกับแฟนหลายรอบ เพื่อขอเลิกเขาก็ไม่ยอมเลิก เขาบอกว่าจะคุยกับใครก็คุยไปเลย แต่ไม่เลิก แล้วเราก็ดันไปหลงรักคนที่เราคุยด้วยค่ะ แต่คนคุยก็ไม่รู้นะว่าเรามีแฟนแล้ว ตอนนี้้เลิกคุยกับเขาไปแล้วค่ะ แต่เจ็บเหมือนจะตาย หมดความรู้สึกอยากทำอะไรกับชีวิตไปเลย ตอนนี้หนูควรทำยังไงดีคะ ควรเอายังไงกับชีวิตตอนนี้ดี

- เมื่อเราเริ่มต้นด้วยการหลอกตัวเอง เราก็ต้องประสบปัญหากับการหลอกความรู้สึกตัวเองต่อไป

- ความดีกับความรักคนละอย่างกัน คนคุยก็คือคนคุย แต่ถ้าเราเอาคนคุยมาแทนที่แฟนแบบนี้ไม่ได้

- บางคนมีแฟนอยู่แล้วแต่ก็มองหาคนอื่นอยู่ตลอด เพียงเพราะเขาต้องการเติมเต็มบางสิ่งที่ขาดหายไปในใจ

- ถ้าถามว่าให้ทำยังไง ก็ขอตอบเพียงคำเดียวว่า จงชัดเจนกับความรู้สึก คนที่เป็นแพะรับบาปก็ย่อมเป็นแบบนั้นต่อไป

- จงตัดสินใจ จงตัดสินใจ และจงตัดสินใจ อย่าให้คนอื่นมาตัดสินใจแทนเราอย่างเด็ดขาด เพราะมันจะทำให้เราขาดความมั่นใจ