มีคนมาปรึกษาว่า สวัสดีค่ะ เรามีเรื่องปรึกษาทุกคน ตอนนี้เราตัวคนเดียวมากในทุกเรื่องของชีวิต แม้แต่ความทุกข์ในใจของเราก็ยังพูดให้ใครฟังไม่ได้ เราเคยมีคนเลี้ยงดูมาตลอด 4 ปี เขาไม่ให้เราทำงานอะไรเลย แต่เมื่อ 2 อาทิตย์ก่อนเรากับเขาก็เลิกกันไปแต่จบกันด้วยดี หลังจากนั้นมาเราก็ไม่เหลือใครเลย เราทำงานอะไรไม่เป็นเลย ไม่รู้จะไปทางไหน เลยอยากขอคำแนะนำหน่อยได้ไหมคะว่าจะทำยังไงต่อไปดี

- การอยู่ตัวคนเดียวเป็นค่าเริ่มต้นของชีวิตอยู่แล้ว มันไม่ใช่เรื่องใหม่ของธรรมชาติแต่อาจจะเป็นเรื่องใหม่สำหรับเรา

- มันไม่ได้เป็นเหตุผลที่ดี ที่จะบอกว่าเรามีคนเลี้ยงดูมาตลอด 4 ปีแล้วเราจะทำงานไม่เป็นเลย เพียงเพราะมันอาจจะเป็นแค่ข้ออ้าง

- บางทีข้ออ้างของคนไม่เอาไหน ก็มักจะพูดว่ามีคน ๆ นึงทำให้ชีวิตเราเป็นแบบนี้ ซึ่งความเป็นจริงไม่ใช่แบบนั้น

- ปรับเปลี่ยนทัศนคติใหม่ทั้งหมด เรียนรู้ให้ได้ว่าชีวิตไม่ได้เดินเป็นเส้นตรง รับรู้ให้ได้ว่าเราอยากเห็นตัวเองเป็นแบบไหน ทำแบบนั้น

- โลกใบนี้ย่อมให้ผลยุติธรรมอยู่เสมอ ถ้าอยากมีชีวิตที่น่าภูมิใจเราจงใช้ชีวิตอย่างภาคภูมิใจจะดีที่สุด ไม่ต้องกังวลอะไรมาก

ข้อความโพสต์จาก James Clear ได้เขียนข้อความไว้ว่า "สิ่งที่สำคัญกับนิสัย ก็คือการเลือกนิสัยที่ควรจะเป็นแล้วทำมันสืบไป"

- นิสัยเป็นเหมือนดิน เราเอาอะไรไปปลูกมันก็โตตามสิ่งนั้น

- หมั่นดูแลจิตใจ นิสัย และสิ่งมวลรวมที่เราได้หลอมรวมให้มันเป็นไป

- จงสร้างนิสัยที่เราต้องการ ไม่เพิกเฉยมันไวเกินไป ไม่เช่นนั้นปัญหาจะตามมามาก

- เรียนรู้ให้ได้ว่า วันนี้เป็นวันที่เราจะเลือกทางเดินอันสำคัญ ว่ามันจะไปยังทิศทางใด

- ทิศทางสำคัญกว่าความเร็วเสมอ ให้โฟกัสที่ทิศทางเสมอ ไม่ต้องเร่งรีบ ถ้าทิศถูกค่อยเร่งความเร็วก็ยังทัน

หนังสือ Basic Economics: A Common Sense Guide to the Economy ของ Thomas Sowell

- นักเศรษฐศาสตร์ชาว แอฟริกัน-อเมริกัน ที่ได้ขนานนามว่าเป็นผู้ที่ขับเคลื่อนความรู้ทางเศรษฐกิจ

- สามัญสำนึกของเศรษฐศาสตร์นั้นเป็นอย่างไร แล้วเราควรจะมีความรู้สามัญมากน้อยเพียงใด

- เมื่อความลำบากยากจนนำพาให้เรารู้จักคำว่า ระบบทุนนิยม มันจึงเป็นทางออกของชีวิตว่าทุนนิยมทำร้ายหรือช่วยเรามากน้อยเพียงใด

- การเมืองเป็นตัวชี้นำเศรษฐกิจ แต่ว่าก็เป็นตัวปัญหาของระบบตลาดเสรีอีกทีหนึ่งด้วย รวมไปถึงมันอาจจะเป็นส่วนต่อขยายของการแบ่งแยก

- ทั้งนี้ หนังสือเล่มนี้ควรค่าแก่การซื้อมาอ่าน และก็เก็บอย่างยิ่ง เพราะมันคือทั้งหมดที่เราควรเข้าใจ

มีคนมาปรึกษาว่า ขอคำแนะนำหน่อยค่ะ ปลอบใจแฟนยังไงดีคะ เมื่อวันศุกร์ที่ผ่านมาแฟนโดนแก๊งคอลเซ็นเตอร์ มาแอบอ้างเป็นหน่วยงานราชการหนึ่งมาค่ะ สูญเสียเงินไปเป็นจำนวนหกหลัก แล้วแฟนรู้สึกตัวเองล้มเหลวมาก เราควรปลอบแฟนยังไงดีคะ เราอยากช่วยเขานะคะ แต่ฐานะทางการเงินเราไม่ดีเท่าเขา เลยอยากขอคำปรึกษาว่าจะปลอบใจเขายังไงดี

- การสูญเสียจากการโดนหลอกลวง อาจจะนำมาเป็นประสบการณ์ได้

- ไม่ใช่ทุกเหตุการณ์เราจะเข้าไปช่วยอีกคนหนึ่งได้เสมอ การปล่อยวางอาจจำเป็น

- หากว่าเรามีฐานะดีกว่าก็จริง มันก็อาจจะทำให้ได้ใช้เงินปลอบใจ แต่ท้ายที่สุดคนโดนหลอกก็ต้องมองให้ออกเองด้วย

- ไม่มีทางใดที่เราจะป้องกันความเสี่ยงทางการเงิน ได้เท่ากับความรู้เท่าทันกลลวง หรือว่าการบริหารความเสี่ยงเอง

- รู้หลักให้ได้ว่า การเงินคืออะไร ทำไมทุกคนถึงต้องการมัน แล้วเราจะรักษามันได้ด้วยวิถีทางใด

ข้อความโพสต์จาก Simon Sinek ได้เขียนข้อความไว้ว่า "เราต้องลองเน้นย้ำก่อนที่จะวิพากษ์วิจารณ์คนอื่น จงถามคนอื่นดูว่าอะไรที่ผิดพลาด ก่อนที่เราจะบอกว่าเขาพลาด"

- ผู้คนเน้นวิพากษ์วิจารณ์คนอื่นมากกว่าตัวเราเอง เป็นเพราะสิ่งใด

- การตัดสินคนอื่น หรือตัดสินตนเอง มันเกิดจากอะไรกันแน่

- แล้วการที่เราพิจารณาความผิดพลาดนั้น มันคือความผิดพลาดจริงไหม

- เหมือนว่าเราต้องตั้งคำถามกับสิ่งต่าง ๆ ตลอดเวลา ไม่ใช่จะเชื่อไปโดยขาดวิจารณญาณ

- ฝึกฝนที่จะขบคิด ในเรื่องราวต่าง ๆ วิจารณ์ได้แต่ต้องทบทวนตัวเองก่อน ว่าตัวเราเองเป็นเช่นไร

หนังสือ Capital and Ideology ของ Thomas Piketty

- ระบบทุนนิยมที่ว่าด้วยเรื่องแนวคิดเกี่ยวกับอุดมคติมันจะพอเป็นไปได้ไหม

- การปิดช่องว่างระหว่างคนรวยกับคนจน เราจะทำมันได้จริง ๆ ไหม แล้วทำอย่างไร

- ทั่วโลกมันไม่ได้แปลว่าจะมีประเทศที่ร่ำรวยอย่างเดียว แต่มันก็ย่อมมีประเทศที่ยากจนด้วย

- เรารู้กันอยู่แล้วว่าประเทศที่พัฒนาแล้ว มักจะมีค่าการเติบโตของการค้าขายที่ต่ำกว่าประเทศเกิดใหม่

- สรุปแล้วเราจะมองว่า มนุษย์ ระบบ หรือว่าประเทศมีส่วนสำคัญให้ทรัพยากรโตขึ้น ซึ่งมันแล้วแต่คนจะมองด้วย

มีคนมาปรึกษาว่า ตอนนี้กำลังจะลาออกจากตำแหน่งงานระดับหัวหน้า ไปเป็นพนักงานระดับปฏิบัติการ จะดูล้มเหลวไหมครับแบบนี้ ตอนมาเป็นหัวหน้ารู้สึกว่าความสุขในชีวิตของตัวเองมันหายไปเยอะเลย กดดันสุด ๆ คุยกับใครก็ยาก ต่างกับตอนเป็นพนักงานเป็นปกติมันรู้สึกสบาย ๆ ไม่ต้องอะไรมาก

- ปัญหาทั้งหมดมันอยู่ที่ใจของเรา บางคนอยากได้เงินเดือนสูงขึ้นแต่ไม่ได้อยากมีความรับผิดชอบมากขึ้น

- ชีวิตคือสิ่งที่เราต้องถามตัวเองอยู่เนือง ๆ ว่าเราต้องการอะไรในชีวิต แล้วสิ่งที่ต้องการมันเป็นไปได้ไหม

- ความล้มเหลวในชีวิต ไม่ได้อยู่ที่ตำแหน่งหน้าที่การงานหรือว่าเงินในบัญชีใด ๆ เลย มันอยู่ที่ใจของเรา

- โอกาสที่เราจะเลื่อนขั้น เป็นโอกาสทั้งชีวิต เงิน และความรับผิดชอบ เราจึงต้องเตรียมใจยอมรับปัญหาต่าง ๆ ด้วย

- จงตามหาตัวเองให้เจอ เมื่อเราเจอตัวเองแล้วเราจะตอบได้ว่าบริบทใด จุดไหนของชีวิตที่สมมาตรกับใจเรามากที่สุด

ข้อความโพสต์จาก Ray Dalio ได้เขียนข้อความไว้ว่า "นักออกแบบที่ดีที่สุดจะสามารถสร้างรูปแบบของผลลัพธ์ที่เป็นการทำซ้ำได้ด้วย อย่างแรกเลยคือให้นึกถึง คน 3 คนที่สามารถออกแบบทั้งแรงจูงใจและบทลงโทษให้สมกับแต่ละคน หลังจากนั้นให้อีกคนมาแทนที่อีกคน เพื่อที่จะหลอมรวมความคิดของผลิตภัณฑ์ ผู้คน และการเงินเข้าด้วยกันอีกทีนึง โดยจะทำแบบนี้เป็นเดือน เป็นรอบไตรมาส ขึ้นอยู่กับแต่ละสถานการณ์นั้น ๆ ต่อไป แล้วให้เขาได้ตัดสินใจเลือกเอง"

- ภาพที่ออกแบบจะนำมาเป็นทางเลือกหนึ่ง ที่สามารถเห็นผลลัพธ์ว่าเราควรเลือกอะไรให้ดีที่สุด

- เมื่อเราไม่สามารถเห็นผลลัพธ์ของทางเลือกหนึ่งได้ เราจึงต้องสร้างเครื่องจักรสังหารมาช่วยเหลือตรงนี้

- ชีวิตที่ดีที่สุดคือ ชีวิตที่พยายามขวนขวายหากระบวนการสร้างที่สมบูรณ์ที่สุด มันจะขึ้นอยู่กับทักษะและประสบการณ์

- การหลอมรวมเป็นอีกหนึ่งทักษะชั้นสูง ที่เราต้องฝึกเชื่อมโยงจุดแข็งและจุดอ่อน รวมไปถึงหาสิ่งสมดุลที่สุดของบริบทนั้น

- ทั้งนี้ เครื่องจักรควรตัดสินใจด้วยตัวเองด้วย ทว่า มันคือการเลือกสรรสิ่งที่ดีที่สุดของคน ๆ หนึ่ง แล้วมันควรจะแม่นยำมากกว่าคนตัดสินใจ

หนังสือ Capital in the Twenty-First Century ของ Thomas Piketty

- ระบบทุนนิยมเป็นระบบที่เราต้องใช้ทุนเพื่อต่อยอดจุดที่เราเป็นมา

- ซึ่งมันจะเป็นการกลับคำกันระหว่าง ทุนนิยม และนิยมทุน ยังไงเราก็ต้องมีทุนเพื่อเริ่มสร้างธุรกิจ

- นักเศรษฐศาสตร์เป็นคนที่เห็นภาพรวมของเศรษฐกิจได้มากที่สุด แต่จริง ๆ แล้วมันไม่ได้เป็นอย่างนั้นทั้งหมด

- ความเหลื่อมล้ำ ความยากจน และเส้นแบ่งฐานะทางการเงิน ทั้งหมดทั้งมวลนี้เป็นเพียงแค่ภาพที่สังคมนั้นเห็น

- ความมั่งคั่งไม่สามารถเกิดขึ้นได้กับทุกคน จะมีบางประเทศที่มั่งคั่งมากกว่าประเทศอื่นอยู่เสมอ เพียงเพราะสิ่งเดียวคือทุน

มีคนมาปรึกษาว่า อยากรู้ว่าธุรกิจออนไลน์ที่ชื่อว่า Droprich ประมาณขายออนไลน์ไม่ต้องสต๊อกของ ตอนนี้น้าอายุ 40 ปีกว่า ชักชวนแม่กับคนแถวบ้าน สมัครเข้าไปหลายคนโดยที่ไม่ได้ตรวจสอบข้อมูลอะไรกันเลย เห็นแต่ว่าขายของออนไลน์อันนี้ได้ผลตอบแทนเยอะ คือเราก็เลยไปหาข้อมูลในพันทิปเขาอธิบายประมาณว่ามันเป็นแนวแชร์ลูกโซ่ อธิบายให้น้าฟังไปก็โดนด่า แล้วหาว่าเพราะแบบนี้ไงอนาคตถึงไม่ได้ก้าวหน้า แล้วยังมาบังคับเราให้เข้าสมัครอีก ลำบากใจมาก ๆ เลยค่ะ

- ยุคนี้มีการเชิญชวนเรื่องเกี่ยวกับการลงทุนมากมาย ส่วนใหญ่ก็แพ้คำว่าผลตอบแทนสูง

- มนุษย์มีความเชื่อมโยงที่สูง โดยเฉพาะวัฒนธรรมที่ใช้ความเชื่อเป็นพื้นฐานของการหาเงิน

- ต่อให้ญาติพี่น้อง พ่อแม่ หรือเพื่อน คนใดก็ตามแต่มาเชิญชวน เราก็ต้องหาข้อมูลเพิ่มเติมแล้วก็สอบทานอีกรอบหนึ่ง

- น้าอายุ 40 ปีก็จริง แต่ก็ใช่ว่าเขาเคยมีประสบการณ์เรื่องแชร์ลูกโซ่ บางคนอาจจะคิดว่ามันได้ผลตอบแทนที่สูงจริง ๆ ก็มีอยู่

- กว่าถั่วจะสุกงาก็ไหม้ คนเราต้องใช้การตัดสินใจอย่างมากมายมหาศาล เราจำเป็นจะต้องเลือกสรรสิ่งที่ดีให้ได้ อย่าเป็นคนลังเลเด็ดขาด