ข้อความโพสต์จาก James Clear ได้เขียนข้อความไว้ว่า "ใครเล่าเป็นคนทำ ใครเล่าเป็นคนอยู่กับผลต่อเนื่อง และใครเล่าเป็นคนเก็บเกี่ยวผลที่ได้สร้าง เมื่อแรงจูงใจได้เรียงกันเป็นเส้นขนาน เราจะพบว่าตัวเรานั่นเองที่ได้ทำทั้งหมด"

- ไม่มีใครเลยที่จะสร้างอนาคตของเราได้มากไปกว่าตัวเราเอง เราจงตั้งใจเลือกทางเดินเอง

- มีผู้คนมากมายบอกให้เราทำบางสิ่งเสมอ แต่อย่าเพิ่งไปโมโหหรือไม่พอใจ จงนำสิ่งนั้นมาพิจารณาก่อน

- แต่ถ้าเรารู้ชัดแล้วว่า ทางเลือกของชีวิตได้ปรากฏเด่นชัดขึ้น เราก็ปฏิเสธทางอื่นไปได้เลย

- เราเองที่เป็นคนทำ เราเองที่เป็นคนที่อยู่กับผลต่อเนื่องนั้น และเราเองที่เป็นคนได้รับผลในสิ่งที่ทำลงไป

- บางครั้งเราอาจจะต้องตั้งคำถามใหม่ว่า วันนี้เราได้ตั้งใจทำมากน้อยเพียงใด เพราะเรากำลังวาดรูปของชีวิตเราเอง

หนังสือ Change Your Brain, Change Your Life: The Breakthrough Program for Conquering Anxiety, Depression, Obsessiveness, Lack of Focus, Anger, and Memory Problems ของ Daniel G. Amen

- ศึกษาจิตใจตนเองในแต่ละวัน เฝ้าสังเกตว่ามันกำลังส่งสัญญาณเตือนอะไรบ้าง

- เมื่อการรักษาโรคทางใจ เราก็จำเป็นจะต้องกำจัดความคิดในแง่ลบอย่างอัตโนมัติ

- สมองเป็นทรัพยากรหนึ่งของโลกใบนี้ มันเชื่อมโยงเป็นเนื้อเดียวกันกับจิตใจอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

- ฮาร์ดแวร์ของจิตใจก็คือ สมอง แสดงว่า จิตใจเป็นซอฟต์แวร์ที่ขับเคลื่อนสมองว่าจะให้มันคิดอย่างไร และมองอย่างไร

- ทั้งนี้ การรักษาของจิตแพทย์แต่ละคนแตกต่างกัน มันขึ้นอยู่กับประสบการณ์และการเชื่อมโยงว่า สรุปแล้วปัญหาทางใจมาจากไหน

มีคนมาปรึกษาว่า เพื่อนที่คบกันมาเป็น 10 ปี ที่เราเคยคิดว่าสนิท วันนึงเขาจะแต่งงาน ตอนแรกเขาก็มาชวนเราไปงาน แล้วก็ไปอยู่ในขบวนขันหมากฝ่ายชาย เพราะญาติฝ่ายชายมีแค่ 3 คน ต้องการคนถือขันหมากทั้งหมด 9 คน ซึ่งเราก็ยินดีเพราะเจ้าบ่าวเราเองก็รู้จักแต่สุดท้าย เพื่อนก็ทักข้อความมาบอกเราว่า เราไม่สามารถให้อยู่ในขบวนขันหมากได้อีก เพราะเราเลิกกับแฟน ย้ำว่าเป็นแฟนไม่ใช่สามี เรายังไม่ได้แต่งงาน เขาเอาน้ามาอ้าง เอาพระมาอ้างว่ามันไม่ได้ มันเป็นกาลกิณี คืออยากรู้ว่าเราควรจัดการกับความรู้สึกนี้ยังไงดีคะ เพราะเอาจริง ๆ เรารู้สึกแย่มาก ๆ รู้สึกตัวเองถูกด้อยค่ามาก เราเข้าใจในส่วนของความเชื่อนี้นะ แต่เราคาดหวังว่าเพื่อนจะปกป้องเรามากกว่านี้ อย่างน้อยก็แก้ตัวให้เราหน่อยก็ได้ว่า คนที่เลิกแค่เป็นแฟน ยังไม่ถึงขั้นแต่งงานกันนะ หรือเราเอาแต่ใจตัวเองมากไปรึเปล่าคะ เพราะนั่นมันงานของเขา เขามีสิทธิ์ที่จะทำหรือไม่ทำอะไรก็ได้

- งานแต่งเป็นงานมงคลงานหนึ่ง แล้วการที่เราเลิกรากับแฟนหรือสามีรวมไปถึงภรรยาก่อนเข้าพิธี ก็อาจจะไม่เป็นมงคล

- ความเชื่อก็คือความเชื่อ คนบางคนเชื่อแบบนั้น เชื่อแบบนี้ เหมือนคนไม่ทานเนื้อวัว ก็บอกว่าเนื้อวัวเป็นยานพาหนะของเจ้าแม่กวนอิม

- สิ่งใดสิ่งหนึ่งที่กำหนดค่านิยามหนึ่ง คือสิ่งที่บัญญัติขึ้นมาว่าเป็นแบบนั้น บางคนก็ถือ บางคนก็ไม่ถือ มันแล้วแต่คนเลย

- ถ้าหากว่าเขาไม่ให้เราเข้าขบวนขันหมากก็อาจจะพอเข้าใจได้ แต่ถ้าเพื่อนไม่ยอมให้เราไปงานเลย อันนี้จะกลายเป็นอีกเรื่องนึง

- ทั้งนี้ งานใครก็งานคนนั้น เรียนรู้และเข้าใจว่า สมมุติเราจะมีงานของเรา ถ้าเกิดเหตุการณ์เดียวกันหรืออะไรก็ไม่จำเป็นต้องไปบอกเพื่อนว่าเราเลิกกับแฟน

ข้อความโพสต์จาก James Clear ได้เขียนข้อความไว้ว่า "ยิ่งเราพูดความคิดไปกับตัวตนของเรามากเท่าไร เราก็จะยิ่งเพิกเฉยหลักฐานของความผิดพลาดนั้น จงดำเนินต่อไปเติบโตและเรียนรู้ คุณจำเป็นจะต้องพัฒนา ขยับขยาย และปรับแต่งตัวตนของคุณ"

- ความคิดมันคือส่วนหนึ่งของตัวตน แล้วมันไม่ใช่เรื่องที่ต้องผูกติดกับตัวตน

- ปัญหาของการเรียนรู้ก็คือ ทุกครั้งที่เราเปิดรับอะไรใหม่ ๆ เราก็จะได้อะไรใหม่ ๆ มาด้วย

- ลองสอบทานตัวเองอยู่เนือง ๆ ว่าเราสามารถทำอะไรได้บ้าง ปรับปรุง แก้ไข หรือพัฒนาให้ดีขึ้น

- บางครั้งอาจจะเฆี่ยนตีตัวเองบ้าง เพื่อให้เข้าใจว่าเราเองก็ต้องห้ามปรามตัวเองไม่ให้หลงตัวเองไปไกล

- ตัวตนเป็นส่วนประกอบหลักของทุกสรรพสิ่ง ให้สร้างตัวตนผ่านประสบการณ์ที่กลั่นกรองอย่างดีแล้ว

หนังสือ You Can Choose to Be Rich ของ Robert T. Kiyosaki

- ถ้าเราเลือกที่จะรวย เราต้องปิดประตูความยากจนก่อนอันดับแรก

- ประตูแรกที่ต้องเปิดก็คือ ประตูของความคิด แล้วก็ประตูของการเรียนรู้ และประตูของการลงมือทำ

- มันไม่สำคัญว่าคุณจะมีรายได้มากเพียงใด แต่คุณจำเป็นจะต้องหากระแสเงินสดเพื่อสร้างสภาพคล่องทางการเงิน

- กระแสเงินสดอิสระคือสิ่งเดียวที่จะทำให้การเงินนั้นงอกเงยต่อไปได้ รับรู้ให้ได้ว่าเราต้องตัดออม ตัดไปลงทุนแล้วค่อยใช้จ่าย

- อย่าลืมที่จะลงมือทำ ทุกการวางแผนทางการเงินจะเกิดขึ้นจริงไม่ได้เลย ถ้าเราไม่เริ่มต้นทำอะไรให้มันเกิดขึ้น จงเริ่มเลย

มีคนมาปรึกษาว่า ควรไปต่อหรือพอแค่นี้ดีคะ ตอนนี้คบหาอยู่กับผู้ชายคนนึงอายุ 30 กว่า แต่ว่าเขาตกงาน ไม่มีเงินเก็บแถมไม่มีอะไรเป็นของตัวเองเลย ตอนแรกเราก็เข้าใจช่วยหางานให้ แต่เหมือนเขาเลือกงานเยอะมาก แล้วชอบพูดว่ามีงานอื่นที่ดีกว่านี้ จนกระทั่งตอนนี้เราก็ต้องกันเงินเก็บมาใช้จ่ายค่ากินใช้ของเขา พร้อมกับลำพังตัวเราก็มีภาระ เราเครียดมากเพราะเงินไม่พอใช้ ควรทำยังไงต่อไปดีคะ

- อายุอาจจะเป็นเพียงแค่ตัวเลข แต่ปัญหาของตัวเลขก็คือสติปัญญาของคนนั้น

- แน่นอนว่าไม่ใช่ทุกคนที่จะรับมือกับปัญหาได้ดีเยี่ยม รวมไปถึงแก้ปัญหาได้อย่างทันท่วงทีทุกเรื่อง

- ถ้าหากว่าเรามองว่าเรื่องเงินสำคัญที่สุด ก็จงโฟกัสเรื่องเงินเป็นหลัก แล้วเรื่องอื่นย่อมเป็นรองไป

- ฐานะทางการเงินเป็นสิ่งที่ทำให้เราจะสามามารถจุนเจือตัวเองและผู้อื่นได้ ถ้ามันดีมันจะดีไปหมด แต่ถ้าไม่ดีก็ย่อมไม่ดีไปหมด

- หาคนที่มีความรู้ทางการเงินที่มั่นคงและเหนียวแน่น มันจะช่วยทำให้ทุกอย่างคลี่คลายไปในทิศทางที่ดีได้

ข้อความโพสต์จาก Morgan Housel ได้เขียนข้อความไว้ว่า "90% ของนักลงทุนมักจะใช้เงินน้อยกว่าที่หามาได้ กระจายความเสี่ยง และอดทนต่อปัญหาต่อไป แล้วอีก 10% นั้นมักจะพยายามให้มันรวยเร็วขึ้น แต่ก็มักจะประสบปัญหาอย่างหนักตามมา"

- มันไม่ง่ายที่จะประสบความสำเร็จจากการลงทุน เพราะมันคือการทดสอบกับจิตใจตลอดเวลา

- เหมือนว่าเราจะเลือกทางผิด แต่มันมีโอกาสถูกต้องมากกว่าในระยะยาว แต่บางครั้งอะไรที่เหมือนจะถูกต้องให้ลองมองใหม่อีกรอบ

- ปัญหาของการเดินทางไกลก็คือ เราไม่รู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้นมาบ้าง อย่างน้อยที่สุดก็ต้องทำความเข้าใจให้มากขึ้นในทุกช่วงเวลา

- เราอยากจะเป็นคนส่วนใหญ่หรือคนส่วนน้อย เราก็ต้องเลือกทางนั้นเสมอ ไม่ต้องสนใจสถิติความเป็นจริงแต่ให้สนใจสถิติของตัวเราเอง

- ทั้งนี้ จงแข่งขันกับตัวเราเองให้มากที่สุด แล้วลด ละ เลิกแข่งขันกับคนอื่น บางทีเราอาจจะถูกสอนให้แข่งขัน แต่เราควรที่จะแข่งขันกับตัวเองหน่อย

หนังสือ จงคบค้ากับความร่ำรวย ของ จิม คิม

- ถ้าเราไม่มีช่วงเวลาวิกฤต เราก็จะไม่มีทรัพยากรที่เรียกว่าความรู้ของการตกผลึกใด ๆ เลย

- หากเราปรารถนาที่จะร่ำรวย ก็จงคบค้ากับความร่ำรวย ไม่ปฏิเสธมันแต่เรียนรู้จากสิ่งนั้นเสมอ

- การจะนำสิ่ง ๆ หนึ่งมาบอกว่าอะไรดีที่สุดของความมั่งคั่ง ก็คือการมีความอิ่มใจและรู้ว่าอะไรคือสิ่งที่ต้องตามหา

- หากเรามีเงินก้อนหนึ่ง เราจะใช้มันไปกับอะไร มันไม่ได้อยู่ที่ได้มรดกหรือว่าอะไรมาแต่มันอยู่ที่เราวางแผนเป็นหรือไม่

- กฎของการเงินก็คือ เราจะไม่ใช้เงินต้นที่ได้มาเลย นั่นย่อมเป็นทั้งโจทย์และบททดสอบที่ยาก แต่มันพอที่เป็นไปได้จริง

มีคนมาปรึกษาว่า เราได้รับกิจการต่อจากครอบครัว ซึ่งบ้านที่อยู่ประกอบเป็นบ้านของครอบครัว ซึ่งที่บ้านจะให้เราตอนนี้ที่บ้านเลยมีเรากับลูก แม่และหลานอีก 2 คน ทุกวันนี้เราเหนื่อยทั้งงาน พร้อมทั้งลูกและหลานอีก พอวันไหนแม่ไม่อยู่ภาระทั้งหมดก็จะตกมาเป็นของเรา ตอนนี้แม่มีความคิดจะไปรับหลานอีกคนมาอยู่ด้วย ซึ่งเราไม่เห็นด้วย ตอนนี้คือก็พูดอะไรมากไม่ได้ ถ้าพูดไปก็ดูเหมือนเราเป็นคนเห็นแก่ตัว ตอนนี้ที่คิดอยู่ก็คือออกไปหางานทำที่อื่น อยากไปหาบ้านใหม่ แต่ด้วยอายุและประวัติการทำงานไม่มีเลย กลัวเงินไม่พอใช้ จึงอยากปรึกษาว่าควรทำยังไงดี

- ลองปรับแก้ที่ใจก่อนอันดับแรก แล้วค่อยปรับแก้ที่เหตุการณ์หรือสถานการณ์ตรงหน้า

- ภาระและความรับผิดชอบต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นตามวัยที่เพิ่มขึ้นเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงได้ยาก

- หลายคนที่ชอบปัดปัญหาไป แล้วปัญหาส่วนใหญ่มันไม่ใช่ว่าจะปัดภาระไปให้ใครได้

- ระบบทุนนิยมจำเป็นจะต้องมีทุนเพื่อสร้างเนื้อสร้างตัว ถ้าหากเราไม่มีทุนเราก็จะไม่สามารถต่อยอดจากชีวิตเดิมได้

- เงินไม่พอใช้แน่ ๆ ให้คิดแบบนี้ไปเลยไม่ต้องกังวลอะไรมาก การอดทนอยู่บ้านที่เดิมก็อาจจะดีกว่า ถึงแม้จะมีปัญหารายวันก็ตาม

ข้อความโพสต์จาก Robert Greene ได้เขียนข้อความไว้ว่า "การเคารพสติปัญญาคนอื่นจนมากเกินพอดี มันจะทำให้คุณมีสติปัญญาที่ถดถอยลงไป"

- เมื่อข้อความนี้จะสื่อว่าเราควรจะเคารพสติปัญญาของตัวเองบ้าง ไม่ใช่เชื่อแต่คนอื่นตลอด

- ปัญหาของผู้คนก็คือ ไม่รู้จักตัวเองมากพอว่าบางทีเราก็มีสติปัญญาที่ดีขึ้นได้ ถ้าฝึกปรือตนเอง

- คนส่วนใหญ่อาจจะเชื่อไปเลย หรือไม่เชื่อไปเลยในจุดที่เราไม่เข้าใจ แต่มันคือการตั้งคำถามต่อสิ่งที่สงสัยใคร่รู้จะดีที่สุด

- ไม่มีใครฉลาดหรือโง่กว่าใคร มีแต่เรารู้จริงกับรู้ไม่จริง จงหาจุดที่เราจะรู้จริงจากเรื่องใดเรื่องหนึ่งให้ได้

- สติปัญญาจะถูกลดทอนลงไป ก็เนื่องจากเราขาดการไตร่ตรองอย่างถูกวิธี แล้วนั่นแหละจะทำให้เราฉลาดน้อยลงในระยะยาว