برنامه شماره ۳۵۶ گنج حضوراجرا: پرویز شهبازیPDF ،تمامی اشعار این برنامهمولوی، دیوان شمس، غزل شماره ۳۱۲۸تو هر چند صدری شه مجلسیز هستی نرستی در این محبسیبده وام جان گر وجوهیت هستدرآ مفلسانه اگر مفلسیغریمان برستند و تو حبس غمگه از بی‌کسی و گه از ناکسیدر این راه بیراه اگر سابقیچو واگردد این کاروان واپسیلطیفان خوش چشم هستند لیکبه چشمت نیایند زیرا خسینه بازی که صیاد شاهان شویبرو سوی مردار چون کرکسینه‌ای شاخ تر و پذیرای آبنه درخورد باغ و رز و مغرسیبرو سوی جمعی چو در وحشتیبیفروز شمعی چرا مغلسیچو استارگان اندر این برج خاکگهی کنسی و گهی خنسیخمش کن مباف این دم از بهر بردچه در برد ماندی تو خود اطلسیمولوی، مثنوی، دفتر ششم، سطر ۷۳۱تا نگشتند اختران ما نهاندانک پنهانست خورشید جهانگرز بر خود زن منی در هم شکنزانک پنبهٔ گوش آمد چشم تنگرز بر خود می‌زنی خود ای دنیعکس تست اندر فعالم این منیعکس خود در صورت من دیده‌ایدر قتال خویش بر جوشیده‌ایهم‌چو آن شیری که در چه شد فروعکس خود را خصم خود پنداشت اونفی ضد هست باشد بی‌شکیتا ز ضد ضد را بدانی اندکیاین زمان جز نفی ضد اعلام نیستاندرین نشات دمی بی‌دام نیستبی‌حجابت باید آن ای ذو لبابمرگ را بگزین و بر دران حجابنه چنان مرگی که در گوری رویمرگ تبدیلی که در نوری رویمرد بالغ گشت آن بچگی بمردرومیی شد صبغت زنگی ستردخاک زر شد هیات خاکی نماندغم فرج شد خار غمناکی نماندمصطفی زین گفت کای اسرارجومرده را خواهی که بینی زنده تومی‌رود چون زندگان بر خاکدانمرده و جانش شده بر آسمانجانش را این دم به بالا مسکنیستگر بمیرد روح او را نقل نیستزانک پیش از مرگ او کردست نقلاین بمردن فهم آید نه به عقلنقل باشد نه چو نقل جان عامهم‌چو نقلی از مقامی تا مقامهرکه خواهد که ببیند بر زمینمرده‌ای را می‌رود ظاهر چنینمر ابوبکر تقی را گو ببینشد ز صدیقی امیرالمحشریناندرین نشات نگر صدیق راتا به حشر افزون کنی تصدیق را